Lezersrecensie
Gruwelijke graphic novel
Deze recensie is oorspronkelijk verschenen op mijn eigen boekenblog: https://lisalovestoreadcom.wordpress.com/2024/08/25/paardengod/
Horror, Finse folklore, zwart-witte afbeeldingen, winter. Deze opsomming gaat over de graphic novel Paardengod van Sami Makkonen (vertaal door Petri Hoogendijk). Deze gruwelijke beeldroman is gebaseerd op Tallirenki Tahvanus, een oude god uit de Finse mythologie. Dit verhaal wordt naar het ‘heden’ getrokken (tussen 1988-2017), bestaat uit drie delen en in het eerste deel lees je over een groepje skiërs dat vlak voor Kerstmis verdwaald aanklopt bij een mysterieus huis in een donker winters woud. Horrorachtige settingen gegarandeerd! Paardengod is een gave graphic novel, maar wel eentje die wat van de lezer vraagt.
Binnen de drie delen volg je namelijk meerdere personages en verhaallijnen waarbij er ook nog een aantal tijdsprongen gemaakt worden, heen en terug in de tijd. Langzaamaan wordt duidelijk wat voor gruwelijkheden er zijn in het bos en de huisjes. Hoe hangen de beginscène samen met de rest van het boek? Dit zorgt ervoor dat de lezer benieuwd raakt naar het verhaal.
Naast deze tijdsprongen moet je ook goed opletten bij de personages en dit komt een beetje door de tekenstijl. Deze is grof en schetsachtig, zwart-wit waarbij rood alleen gebruikt wordt -voor het bloed- dat hierdoor extra goed opvalt. De afbeeldingen variëren qua grootte, er is weinig tekst en ze roepen echt een duistere sfeer op. Zo goed gedaan! Maar door de schetsachtige tekeningen ontwaart de lezer soms wel een man/vrouw, maar moet dan even extra goed kijken om welk personage het nu gaat (en dus welke tijdlijn). Hierdoor wordt de lezer onbewust verplicht de afbeeldingen goed te bestuderen, maar dit is bij een graphic novel natuurlijk geen straf!
Dooe bovenstaande elementen is niets in dit verhaal is voorspelbaar en elke keer als je een pagina omslaat, word je weer verrast. Het einde van het boek komt eigenlijk veel te snel en snapte ik eerst niet helemaal, maar na wat herlezen opzoekwerk werd het duidelijker.
Toen ik Paardengod zag en de achterflap las, verwachtte ik een toffe schrijfstijl (check!) en horrorachtige elementen (check!). Wat ik niet had verwacht is dat je als lezer moet ‘werken’ (extra goed kijken, stukjes herlezen of extra informatie opzoeken) om het verhaal te begrijpen. Ik raad deze graphic novel zeker aan, maar houd er wel rekening mee dat niet alle informatie zomaar komt aanwaaien en dat het boek mogelijk een tweede (of derde) lezing vraagt.
Bedankt Uitgeverij Scratch Books voor dit recensie-exemplaar!
Horror, Finse folklore, zwart-witte afbeeldingen, winter. Deze opsomming gaat over de graphic novel Paardengod van Sami Makkonen (vertaal door Petri Hoogendijk). Deze gruwelijke beeldroman is gebaseerd op Tallirenki Tahvanus, een oude god uit de Finse mythologie. Dit verhaal wordt naar het ‘heden’ getrokken (tussen 1988-2017), bestaat uit drie delen en in het eerste deel lees je over een groepje skiërs dat vlak voor Kerstmis verdwaald aanklopt bij een mysterieus huis in een donker winters woud. Horrorachtige settingen gegarandeerd! Paardengod is een gave graphic novel, maar wel eentje die wat van de lezer vraagt.
Binnen de drie delen volg je namelijk meerdere personages en verhaallijnen waarbij er ook nog een aantal tijdsprongen gemaakt worden, heen en terug in de tijd. Langzaamaan wordt duidelijk wat voor gruwelijkheden er zijn in het bos en de huisjes. Hoe hangen de beginscène samen met de rest van het boek? Dit zorgt ervoor dat de lezer benieuwd raakt naar het verhaal.
Naast deze tijdsprongen moet je ook goed opletten bij de personages en dit komt een beetje door de tekenstijl. Deze is grof en schetsachtig, zwart-wit waarbij rood alleen gebruikt wordt -voor het bloed- dat hierdoor extra goed opvalt. De afbeeldingen variëren qua grootte, er is weinig tekst en ze roepen echt een duistere sfeer op. Zo goed gedaan! Maar door de schetsachtige tekeningen ontwaart de lezer soms wel een man/vrouw, maar moet dan even extra goed kijken om welk personage het nu gaat (en dus welke tijdlijn). Hierdoor wordt de lezer onbewust verplicht de afbeeldingen goed te bestuderen, maar dit is bij een graphic novel natuurlijk geen straf!
Dooe bovenstaande elementen is niets in dit verhaal is voorspelbaar en elke keer als je een pagina omslaat, word je weer verrast. Het einde van het boek komt eigenlijk veel te snel en snapte ik eerst niet helemaal, maar na wat herlezen opzoekwerk werd het duidelijker.
Toen ik Paardengod zag en de achterflap las, verwachtte ik een toffe schrijfstijl (check!) en horrorachtige elementen (check!). Wat ik niet had verwacht is dat je als lezer moet ‘werken’ (extra goed kijken, stukjes herlezen of extra informatie opzoeken) om het verhaal te begrijpen. Ik raad deze graphic novel zeker aan, maar houd er wel rekening mee dat niet alle informatie zomaar komt aanwaaien en dat het boek mogelijk een tweede (of derde) lezing vraagt.
Bedankt Uitgeverij Scratch Books voor dit recensie-exemplaar!
1
Reageer op deze recensie