Lezersrecensie
Heerlijk vervolgdeel
Deze recensie is oorspronkelijk verschenen op mijn eigen boekenblog: https://lisalovestoreadcom.wordpress.com/2025/04/06/de-dromendieven/
“Geheimen zijn vreemde dingen.” (2025: p. 7) Met deze zin start het tweede deel in de Ravenserie: De dromendieven, het vervolg op het eerste deel De ravenjongens, van Maggie Stiefvater (vertaald door Lia Belt). In het tweede deel gaat de zoektocht verder naar Greywaren en de leylijnen. In deel 1 las je vooral vanuit het perspectief van Gansey, in dit tweede deel lees je vooral vanuit Ronan en staat het thema geheimen centraal. Lees in deze recensie waarom je deze serie écht moet lezen (spoilervrij!).
Ten eerste sleurt het verhaal je gelijk weer terug naar de mysteries door bijvoorbeeld het proloog. Het begint met een soort monoloog over geheimen, dromen, leugens en waarheden. Daarnaast start hoofdstuk 1 met de zin: “Theoretisch gezien zou Blue Sargent één van deze jongens waarschijnlijk vermoorden.” (2025: p. 11) De lezer is gelijk wakker en geboeid. Door verwijzingen en goede uitleg in het begin over wie wie is, hoef je De ravenjongens niet per se te herlezen. De lezer heeft alles snel weer op een rijtje en alle onderlinge verhoudingen en belangrijke gebeurtenissen zijn helder. Fijn!
Ten tweede is de verhaallijn leuk. Je leert Ronan in dit deel veel beter kennen, net als zijn geheimen. Daarnaast roept het boek een aantal vragen op: Wie is de Grijze Man? Wie valt Declan aan en waarom? Wie zijn er nog meer op zoek naar de Greywaren? Waarom is Cabeswater verdwenen? Het verhaal maakt de lezer dus nieuwsgierig en uiteindelijk krijg je overal antwoord op – al bevat het einde echt een gigantische cliffhanger!
Ten derde houd ik van Maggie Stiefvaters schrijfstijl. De afwisseling tussen dialogen en beschrijvingen is fijn, de personages worden uitgediept en het boek bevat zeker humor! Ik kan niet echt een specifiek voorbeeld geven, maar Stiefvater heeft regelmatig een ironische toon waardoor het boek luchtig blijft. Daarnaast weet ze heel slim dus de nieuwsgierigheid bij de lezer te wekken, zonder alles van a tot z te hebben uitgespeld. En de driehoek Blue, Gansey en Adam – met in het achterhoofd de voorspelling – blijft interessant om te volgen.
Al met al heb ik weer van het vervolgdeel De dromendieven genoten. Je zit gelijk weer in het verhaal door de subtiele samenvattinkjes en verwijzingen naar De ravenjongens, de verhaallijn blijft boeiend en de schrijfstijl zorgt ervoor dat het boek heel fijn leest. Want vergis je niet: 413 pagina’s bevat dit verhaal. Heerlijk, ik kijk uit naar het derde deel Blauwe lelie, Lilly Blue dat begin augustus verschijnt!
Bedankt Uitgeverij Boekerij voor dit recensie-exemplaar.
“Geheimen zijn vreemde dingen.” (2025: p. 7) Met deze zin start het tweede deel in de Ravenserie: De dromendieven, het vervolg op het eerste deel De ravenjongens, van Maggie Stiefvater (vertaald door Lia Belt). In het tweede deel gaat de zoektocht verder naar Greywaren en de leylijnen. In deel 1 las je vooral vanuit het perspectief van Gansey, in dit tweede deel lees je vooral vanuit Ronan en staat het thema geheimen centraal. Lees in deze recensie waarom je deze serie écht moet lezen (spoilervrij!).
Ten eerste sleurt het verhaal je gelijk weer terug naar de mysteries door bijvoorbeeld het proloog. Het begint met een soort monoloog over geheimen, dromen, leugens en waarheden. Daarnaast start hoofdstuk 1 met de zin: “Theoretisch gezien zou Blue Sargent één van deze jongens waarschijnlijk vermoorden.” (2025: p. 11) De lezer is gelijk wakker en geboeid. Door verwijzingen en goede uitleg in het begin over wie wie is, hoef je De ravenjongens niet per se te herlezen. De lezer heeft alles snel weer op een rijtje en alle onderlinge verhoudingen en belangrijke gebeurtenissen zijn helder. Fijn!
Ten tweede is de verhaallijn leuk. Je leert Ronan in dit deel veel beter kennen, net als zijn geheimen. Daarnaast roept het boek een aantal vragen op: Wie is de Grijze Man? Wie valt Declan aan en waarom? Wie zijn er nog meer op zoek naar de Greywaren? Waarom is Cabeswater verdwenen? Het verhaal maakt de lezer dus nieuwsgierig en uiteindelijk krijg je overal antwoord op – al bevat het einde echt een gigantische cliffhanger!
Ten derde houd ik van Maggie Stiefvaters schrijfstijl. De afwisseling tussen dialogen en beschrijvingen is fijn, de personages worden uitgediept en het boek bevat zeker humor! Ik kan niet echt een specifiek voorbeeld geven, maar Stiefvater heeft regelmatig een ironische toon waardoor het boek luchtig blijft. Daarnaast weet ze heel slim dus de nieuwsgierigheid bij de lezer te wekken, zonder alles van a tot z te hebben uitgespeld. En de driehoek Blue, Gansey en Adam – met in het achterhoofd de voorspelling – blijft interessant om te volgen.
Al met al heb ik weer van het vervolgdeel De dromendieven genoten. Je zit gelijk weer in het verhaal door de subtiele samenvattinkjes en verwijzingen naar De ravenjongens, de verhaallijn blijft boeiend en de schrijfstijl zorgt ervoor dat het boek heel fijn leest. Want vergis je niet: 413 pagina’s bevat dit verhaal. Heerlijk, ik kijk uit naar het derde deel Blauwe lelie, Lilly Blue dat begin augustus verschijnt!
Bedankt Uitgeverij Boekerij voor dit recensie-exemplaar.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Lisa Loves To Read
Gesponsord
Als Hyoyoung wordt gevraagd in een brievenwinkel in Seoul te komen werken, realiseert ze zich al snel hoe helend een brief kan zijn. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
