Lezersrecensie
Spiritueel fantasyboek, aanrader!
Deze recensie is oorspronkelijk verschenen op mijn eigen boekenblog: https://lisalovestoreadcom.wordpress.com/2024/09/08/de-ravenjongens/
“Blue Sargent was vergeten hoe vaak ze al gehoord had dat ze haar ware liefde zou vermoorden.” (2024: p. 7) Met deze zin begint het fantasyboek De Ravenjongens van Maggie Stiefvater (vertaald door Lia Belt). Je leest over Blue die uit een spirituele familie komt. Wie zijn de ravenjongens? Wat heeft Blue met hen te maken? En de interessantste vraag wellicht: komt eerdergenoemde voorspelling uit? Ik vind dit boek weer een aanwinst voor fantasyliefhebbers en in deze recensie leg ik uit waarom ik genoten heb van dit boek.
Niet alleen heeft dit boek een pakkende beginzin, ook bevat het een interessant proloog en een paar goede inleidende hoofdstukken. Dit boek gaat qua fantasy-elementen richting het bovennatuurlijke en spirituele: geesten. Geesten zijn van nature al wat mysterieus, maar Blue (en dus de lezer) wordt regelmatig ook nieuwsgierig gehouden: [Neeve]: “Ik ben niet verantwoordelijk voor wat je ook te zien krijgt.” [Blue]: “Wat? Wat wil dat nou weer zeggen?” Ze antwoordden geen van beiden.” (2024: p. 35)
Ten tweede vind ik de personages echt heel leuk. Je leest het verhaal vanuit meerdere perspectieven, waardoor je de personages steeds beter leert kennen. De achtergronden van alle personages worden langzamerhand duidelijk en krijgen steeds meer diepgang. Genoeg voor dit boek, maar ook weer niet te veel zodat je nieuwsgierig blijft naar de personage-ontwikkelingen in de volgende boeken. De personages zijn leuk, complex, interessant en hebben hun eigen problemen. De gesprekken tussen Blue en haar vrouwelijke familieleden toveren regelmatig een glimlach op het gezicht van de lezer.
De worldbuilding vond ik ook leuk. Stiefvater heeft het verhaal met historische fictie verwerkt: een ravenkoning, geesten, leylijnen, slapende ridders. Je wilt als lezer samen met deze groep avonturiers antwoorden op de vraag: wat hebben deze zaken met elkaar te maken?
Verder vind ik de schrijfstijl fijn. Eigenlijk alle componenten – uitdieping personages, meerdere perspectieven, humoristische of nieuwsgierigmakende gesprekken, heldere worldbuilding – zorgen ervoor dat het boek fijn en vlot leest. Een kleine kritische kanttekening voor het einde: deze voelde helaas een beetje te gehaast, waardoor ik het minder goed kon verbeelden en volgen. Jammer, wat dat was natuurlijk de ontknoping!
Kortom, ik ben echt enthousiast over het eerste boek in deze serie De Ravenjongens. De fantasy-elementen zijn boeiend, de personages zijn leuk, de schrijfstijl is fijn en het boek is lastig weg te leggen door alle gebeurtenissen. Alleen het einde laat wat vraagtekens bij de lezer achter, maar daardoor kijk je weer extra uit naar het vervolg! (Extra tip: Maggie Stiefvater komt naar YALFU op 29 september.)
Bedankt Uitgeverij Boekerij voor dit recensie-exemplaar.
“Blue Sargent was vergeten hoe vaak ze al gehoord had dat ze haar ware liefde zou vermoorden.” (2024: p. 7) Met deze zin begint het fantasyboek De Ravenjongens van Maggie Stiefvater (vertaald door Lia Belt). Je leest over Blue die uit een spirituele familie komt. Wie zijn de ravenjongens? Wat heeft Blue met hen te maken? En de interessantste vraag wellicht: komt eerdergenoemde voorspelling uit? Ik vind dit boek weer een aanwinst voor fantasyliefhebbers en in deze recensie leg ik uit waarom ik genoten heb van dit boek.
Niet alleen heeft dit boek een pakkende beginzin, ook bevat het een interessant proloog en een paar goede inleidende hoofdstukken. Dit boek gaat qua fantasy-elementen richting het bovennatuurlijke en spirituele: geesten. Geesten zijn van nature al wat mysterieus, maar Blue (en dus de lezer) wordt regelmatig ook nieuwsgierig gehouden: [Neeve]: “Ik ben niet verantwoordelijk voor wat je ook te zien krijgt.” [Blue]: “Wat? Wat wil dat nou weer zeggen?” Ze antwoordden geen van beiden.” (2024: p. 35)
Ten tweede vind ik de personages echt heel leuk. Je leest het verhaal vanuit meerdere perspectieven, waardoor je de personages steeds beter leert kennen. De achtergronden van alle personages worden langzamerhand duidelijk en krijgen steeds meer diepgang. Genoeg voor dit boek, maar ook weer niet te veel zodat je nieuwsgierig blijft naar de personage-ontwikkelingen in de volgende boeken. De personages zijn leuk, complex, interessant en hebben hun eigen problemen. De gesprekken tussen Blue en haar vrouwelijke familieleden toveren regelmatig een glimlach op het gezicht van de lezer.
De worldbuilding vond ik ook leuk. Stiefvater heeft het verhaal met historische fictie verwerkt: een ravenkoning, geesten, leylijnen, slapende ridders. Je wilt als lezer samen met deze groep avonturiers antwoorden op de vraag: wat hebben deze zaken met elkaar te maken?
Verder vind ik de schrijfstijl fijn. Eigenlijk alle componenten – uitdieping personages, meerdere perspectieven, humoristische of nieuwsgierigmakende gesprekken, heldere worldbuilding – zorgen ervoor dat het boek fijn en vlot leest. Een kleine kritische kanttekening voor het einde: deze voelde helaas een beetje te gehaast, waardoor ik het minder goed kon verbeelden en volgen. Jammer, wat dat was natuurlijk de ontknoping!
Kortom, ik ben echt enthousiast over het eerste boek in deze serie De Ravenjongens. De fantasy-elementen zijn boeiend, de personages zijn leuk, de schrijfstijl is fijn en het boek is lastig weg te leggen door alle gebeurtenissen. Alleen het einde laat wat vraagtekens bij de lezer achter, maar daardoor kijk je weer extra uit naar het vervolg! (Extra tip: Maggie Stiefvater komt naar YALFU op 29 september.)
Bedankt Uitgeverij Boekerij voor dit recensie-exemplaar.
1
Reageer op deze recensie