Opnieuw weer een sterk deel in deze vampierenserie

Oorspronkelijk is deze recensie verschenen op mijn eigen boekenblog: https://lisalovestoreadcom.wordpress.com/2025/03/29/hof-van-stormen/

Wat als Lodewijk XIV, koning van Frankrijk, een vampier zou zijn? En heel Europa een vampiermaatschappij met eigen bloedregels en wetten? Dat idee werkt Victor Dixen fantastisch uit in zijn Vampyria-serie. In maart 2025 verscheen deel 3: Hof van Stormen (vertaald door Marga Blankestijn). Het avontuur over Jeanne (Diane) gaat door en deze keer vindt het zich op de Antillen plaats in combinatie met piraterij. Zonder spoilers vertel ik in deze recensie waarom je deze serie (en dus dit derde deel) echt moet gaan lezen.

Allereerst blijf ik onder de indruk van de worldbuilding in deze serie. Dixen weet de lezer gewoon weer iedere keer mee te nemen in deze bijzondere wereld vol met vampiers en maakt je daar steeds subtiel van bewust: “De sterfelijke hovelingen houden hun adem in; de onsterfelijken ademen al heel lang niet meer.” (2025: p.15). Dit deel is weer een hele andere setting dan de vorige twee delen, origineel en leuk! Daarnaast mixt Dixen de historische feiten geniaal met dit fictieve verhaal door bijvoorbeeld in te gaan op het kolonialisme en de slavernij uit de 16e en 17e eeuw, de Europese leiders, zoals Anne Stuart, en verwijzingen naar historische figuren, zoals William Shakespeare. Deze elementen maken het verhaal extra geloofwaardig. Ook leer je in dit derde deel meer over de oorsprong van deze wereld, over het Licht en de Schaduw. Super interessant en geeft het verhaal weer extra verdieping.

Ten tweede ben ik heel enthousiast over de schrijfstijl van Victor Dixen. Soms werd ik bang dat het boek net wat te lang bleef hangen in een bepaalde situatie, maar steeds komen de plotwendingen precies op tijd. De lezer blijft nieuwsgierig, mede door de cliffhangers: “Bij elke stap heb ik het idee dat ik me dieper in een hinderlaag begeef, een valkuil waarin ik de hele overtocht, en zelfs nog lang daarna, gevangenzit met [spoiler].” (2025: p. 74) Daarnaast hanteert Dixen een goede balans tussen dialogen en beschrijvingen, regelmatig gegoten in een beeldend jasje: “De opperstalmeester windt zich niet op, maar schudt zijn hoofd, als een leraar tegen een wispelturig kind.” (2025: 36) Bijkomend voordeel: doordat het boek uit het Frans vertaald is, ontdek en herken ik weer hele andere woorden: gejeremieer (p. 14), misère (p. 68) of archiater (p. 102). Dit maakt de boek rijk aan taal en vergroot de woordenschat.

Ten derde blijven de personages boeiend in Hof van Stormen. Een paar personages die ik heel leuk vond in de vorige delen, hebben helaas in dit deel een kleinere rol. Maar dat weet Dixen op te lossen door weer nieuwe boeiende personages te introduceren, zoals Prudence en Phoebus, of personages uit de vorige delen uit te diepen, zoals Zacharie. Het hoofdpersonage Jeanne maakt eigenlijk niet zo’n grote karakterontwikkeling door, maar een aantal vragen, die je (en zijzelf ook over zichzelf) had in de vorige delen, worden nu beantwoord.

Ten slotte wil ik ook nog even stilstaan bij de thema’s in dit boek. Vrijheid komt heel sterk naar voren. Via de Fronde, via de slaven, via de overheersing van de vampiers. Zet de lezer toch weer even tot nadenken. Andere thema’s zoals identiteit, vriendschap, liefde en trouw zijn ook op een mooie manier verwerkt in Hof van Stormen.

Al met al vind ik Hof van Stormen weer een toffe aanvulling in deze vampierenserie. De wereld waarin het verhaal zich afspeelt wordt weer gedetailleerd uitgediept, de schrijfstijl blijft heel fijn en goed, de personages zijn leuk en het boek bespreekt tot slot nog belangrijke thema’s. Wederom dus weer genoten!

Bedankt uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor dit recensie-exemplaar.