Lezersrecensie
De kracht zit hem in de eenvoud
Het laatste boek van de Harpers boekenclub 2024, was een bijzonder boek. Een debuut van een Japanse schrijfster.
Mamoru Sohara woont al zijn hele leven op het kleinste Japanse eiland Toshima. Op het kleine eiland is zelfredzaamheid belangrijk en Sohara is al decennialang de klusjesman op het eiland. Hij zorgt ervoor dat alles wat stuk is, wordt gerepareerd. Niet alleen op verzoek. Ook als er niet om wordt gevraagd, pakt Sohara de klusjes op. Als vanzelfsprekend hoeft hij geen tegenprestatie. Hij heeft een overzichtelijk leven met zijn vrouw Yoko. Hun dochter studeert inmiddels op het grotere eiland. Tot het moment dat Sohara een brieft ontvangt waardoor zijn overzichtelijke leven volledig op zijn kop staat…. Dit alles speelt zich af richting het oudjaar waarbij na 108 gongslagen het nieuwe jaar wordt ingeluid.
108 Gongslagen draait niet alleen om traditionele gebruiken op Toshima. De diepere boodschap gaat over zorgen voor elkaar, naar elkaar omkijken en dat zonder directe tegenprestatie. Kleine gebaren die vanzelfsprekend lijken voor de een, zijn groots voor de ander. Tradities zijn er om te blijven en dienen niet verstoord te worden door onheil van buitenaf. En zelfs als de onheil zich voordoet, weet de gemeenschap zich weer te verenigen.
Het verhaalt kabbelt rustig voort en kent niet veel plotwendingen of zeer diepe lagen. Het heeft me echter wel aan het denken gezet. Vooral dat gemeenschapszin vandaag de dag niet meer zo vanzelfsprekend is terwijl dat zeer betekenisvol kan zijn. Zeker in barre tijden.
Een verhaal waarbij de kracht zit in de eenvoud.
Mamoru Sohara woont al zijn hele leven op het kleinste Japanse eiland Toshima. Op het kleine eiland is zelfredzaamheid belangrijk en Sohara is al decennialang de klusjesman op het eiland. Hij zorgt ervoor dat alles wat stuk is, wordt gerepareerd. Niet alleen op verzoek. Ook als er niet om wordt gevraagd, pakt Sohara de klusjes op. Als vanzelfsprekend hoeft hij geen tegenprestatie. Hij heeft een overzichtelijk leven met zijn vrouw Yoko. Hun dochter studeert inmiddels op het grotere eiland. Tot het moment dat Sohara een brieft ontvangt waardoor zijn overzichtelijke leven volledig op zijn kop staat…. Dit alles speelt zich af richting het oudjaar waarbij na 108 gongslagen het nieuwe jaar wordt ingeluid.
108 Gongslagen draait niet alleen om traditionele gebruiken op Toshima. De diepere boodschap gaat over zorgen voor elkaar, naar elkaar omkijken en dat zonder directe tegenprestatie. Kleine gebaren die vanzelfsprekend lijken voor de een, zijn groots voor de ander. Tradities zijn er om te blijven en dienen niet verstoord te worden door onheil van buitenaf. En zelfs als de onheil zich voordoet, weet de gemeenschap zich weer te verenigen.
Het verhaalt kabbelt rustig voort en kent niet veel plotwendingen of zeer diepe lagen. Het heeft me echter wel aan het denken gezet. Vooral dat gemeenschapszin vandaag de dag niet meer zo vanzelfsprekend is terwijl dat zeer betekenisvol kan zijn. Zeker in barre tijden.
Een verhaal waarbij de kracht zit in de eenvoud.
1
Reageer op deze recensie