Komt als een diesel op gang met een waanzinnige finish

Voor de leesclub van Sterrenthriller las ik verder in de reeks over Washington Poe en Tilly Bradshaw, twee bekende personages van de succesvolle thrillerserie van M.W. Craven. Samen lazen we het derde deel met als titel De Curator.

Er liggen lichaamsdelen verspreid over Cumbria. Poe en Tilly staan voor een raadsel. Is er een verband tussen de vondsten? En welk verband is dat dan?

Na een ietwat lugubere proloog, lijkt het verhaal iets te vertragen. Het verhaal is als een diesel die wat traag op gang komt. Al snel voelt het weer vertrouwd zodra Poe en Tilly beiden hun sterke kanten laten zien om de zaak tot een goed einde te brengen. Poe snuffelt graag rond en neemt het soms niet zo nauw met de regels. Tilly heeft een ongekende analytische kracht. Ook nu weer vullen ze elkaar perfect aan. Het lijkt alsof ze zonder elkaar geen zaak zouden kunnen oplossen.

Op het moment dat je je afvraagt of de diesel wel op stoom komt, weet Craven je met een twist te verrassen. Vanaf dan gaat het verhaal in een stroomversnelling en kon ik het boek niet meer wegleggen. Ik volgde zelf het verkeerde spoor en zou de dader niet hebben ontmaskerd. Gelukkig zijn Poe en Tilly daar wel toe in staat. De ontknoping is zeer verrassing te noemen. Wat ik knap vind is dat met de kennis van nu, je pas beseft hoeveel subtiele hints Craven in het gehele verhaal heeft gestopt. Daarnaast vond ik het mooi om te zien hoe Tilly steeds meer in haar rol groeit en we meer van haar krijgen te zien. Ze lijkt definitief uit haar schulp te zijn gekropen.

Craven laat met dit deel zien dat hij in staat is een thriller af te leveren waarin zijn klassieke basisingrediënten tot een ander recept en uitkomst leiden dan de eerdere delen. Het eindplot had ik echt niet zien aankomen!

Dank Uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor het recensie-exemplaar