Lezersrecensie
Pas op de laatste bladzijde is de puzzel compleet
Toen ik de aankondiging zag van het nieuwe boek van Anya Niewierra, kon ik niet wachten. Ik ben een fan van haar boeken! En dan ook nog eens een boek waarin de voormalig Sovjet-Unie, DDR en de driehoek Polen, Belarus en Litouwen centraal staat. Een regio waar ik me qua geschiedenis regelmatig in verdiept heb. Ik was dan ook benieuwd hoe deze ingrediënten het zouden doen in een verhaal.
De 37-jarige documentairemaker Olga woont met haar vader in de bossen van het Harz-gebergte. Haar vader is dementerend en lijkt regelmatig met herinneringen op de proppen te komen die volgens Olga haast niet kunnen kloppen. Maar dan krijgt ze een gevoel van herkenning als ze een bepaald dialect hoort. Als ze dan ook nog documenten ontdekt die bij haar vraagtekens oproepen in relatie tot het verleden van haar vader, besluit ze op onderzoek uit te gaan. Ze reist af naar de driehoek Polen, Litouwen en Belarus en dat gaat niet zonder gevaar.
Opnieuw is Niewierra er in geslaagd om waargebeurde verhalen zo te verwerken in een fictief verhaal dat het verhaal zeer realistisch aandoet. Ze maakt hierbij gebruik van verschillende perspectieven die elk een eigen link hebben met de tijd voor de val van de Muur. Soms lijkt een perspectief slechts bedoeld om de historische context te weergeven. Maar dan dring je langzamerhand steeds verder door tot de diepere laag en blijken er onderlinge verbanden te zijn die je eerder niet door had. Al word je regelmatig op het verkeerde been gezet en zit het verhaal vol met verrassingen. Door de beeldende schrijfstijl is het alsof je zelf in een film zit. Het verhaal is vlot geschreven en het wisselen van de perspectieven is geenszins storend. Het feit dat je van een aantal personages langere tijd niet weet hoe ze bij naam worden genoemd omdat ze uitsluitend via geheime lijnen communiceren, past erg bij de tijdsgeest die Niewierra wil neerzetten.
Niewierra heeft verschillende geschiedkundige feiten weer weten te verwerken tot een spannend verhaal waarin alles klopt tot in detail. Bepaalde gebeurtenissen in het ene hoofdstuk, komen later weer in een ander perspectief in een ander hoofdstuk terug en zo wordt de puzzel steeds completer. Maar het laatste stukje bewaart Niewierra voor je tot het einde. Pas op de laatste bladzijde is de puzzel compleet.
De Nomade is een prachtig boek over verschuivende grenzen en de invloeden daarvan op het (dreigende) verlies van de eigen identiteit en hoe dit generaties lang door kan werken.
Dank Luitingh-Sijthoff voor het recensie-exemplaar.
De 37-jarige documentairemaker Olga woont met haar vader in de bossen van het Harz-gebergte. Haar vader is dementerend en lijkt regelmatig met herinneringen op de proppen te komen die volgens Olga haast niet kunnen kloppen. Maar dan krijgt ze een gevoel van herkenning als ze een bepaald dialect hoort. Als ze dan ook nog documenten ontdekt die bij haar vraagtekens oproepen in relatie tot het verleden van haar vader, besluit ze op onderzoek uit te gaan. Ze reist af naar de driehoek Polen, Litouwen en Belarus en dat gaat niet zonder gevaar.
Opnieuw is Niewierra er in geslaagd om waargebeurde verhalen zo te verwerken in een fictief verhaal dat het verhaal zeer realistisch aandoet. Ze maakt hierbij gebruik van verschillende perspectieven die elk een eigen link hebben met de tijd voor de val van de Muur. Soms lijkt een perspectief slechts bedoeld om de historische context te weergeven. Maar dan dring je langzamerhand steeds verder door tot de diepere laag en blijken er onderlinge verbanden te zijn die je eerder niet door had. Al word je regelmatig op het verkeerde been gezet en zit het verhaal vol met verrassingen. Door de beeldende schrijfstijl is het alsof je zelf in een film zit. Het verhaal is vlot geschreven en het wisselen van de perspectieven is geenszins storend. Het feit dat je van een aantal personages langere tijd niet weet hoe ze bij naam worden genoemd omdat ze uitsluitend via geheime lijnen communiceren, past erg bij de tijdsgeest die Niewierra wil neerzetten.
Niewierra heeft verschillende geschiedkundige feiten weer weten te verwerken tot een spannend verhaal waarin alles klopt tot in detail. Bepaalde gebeurtenissen in het ene hoofdstuk, komen later weer in een ander perspectief in een ander hoofdstuk terug en zo wordt de puzzel steeds completer. Maar het laatste stukje bewaart Niewierra voor je tot het einde. Pas op de laatste bladzijde is de puzzel compleet.
De Nomade is een prachtig boek over verschuivende grenzen en de invloeden daarvan op het (dreigende) verlies van de eigen identiteit en hoe dit generaties lang door kan werken.
Dank Luitingh-Sijthoff voor het recensie-exemplaar.
5
Reageer op deze recensie