Lezersrecensie
Intensie psychologische roman
Vera is een roman geschreven door Stan Geerdink. Eerder schreef Geerdink een thriller. Dit is zijn eerste roman.
Tijdens de zomervakantie besluit Vera na acht jaar een punt te zetten achter haar relatie met Jasper. Jasper is hierdoor totaal overvallen en heeft groot verdriet. Ondanks dat probeert hij het nieuwe schooljaar, hij is docent, toch met goede moed te starten. Dat blijkt te veel gevraagd. Als hij eenmaal thuis zit en tijd heeft om na te denken, besluit hij dat hij Vera hoe dan ook weer voor zich zou moeten winnen.
Om je daadwerkelijk te laten ervaren hoe het voelt om je geliefde te verliezen, kiest Stan Geerdink bewust voor het ‘ik-perspectief’ vanuit Jasper. Hierdoor word je niet alleen ondergedompeld in zijn emoties maar ook in zijn herinneringen en duistere gedachten. Hij ervaart alles als een rollercoaster en dat is ook het gevoel dat je krijgt bij het lezen van deze roman. Ik heb zelden zo intens meegeleefd met de hoofdpersoon.
Hoewel het perspectief van Vera geheel ontbreekt, merk je daar weinig van omdat hetgeen door Jaspers hoofd gaat zo omvangrijk en gedetailleerd is, dat je uiteindelijk ook een idee krijgt van hoe Vera zich zou moeten voelen. Sterker nog. Hoe dieper je in de gedachten van Jasper duikt, hoe duidelijker wordt hoe de vork daadwerkelijk in de steel zit. In dat opzicht heeft Geerdink het perspectief dusdanig neer weten te zetten dat je ook een aardig beeld krijgt van de andere personen die een belangrijke rol spelen in het verhaal.
Het verhaal speelt zich af in en rondom Groningen. Het is duidelijk te merken dat Geerdink daar vandaan komt. De schrijfstijl is beeldend en je kunt je een goede voorstelling maken van de omgeving en daardoor komt het verhaal nog meer tot leven.
Vera is een intense psychologische roman die je meeneemt in de diepere gevoelens en verdrietige gedachten van een persoon die zijn geliefde heeft verloren en dat niet naast zich neer kan leggen.
Ik las dit boek in kader van een blogtour. Dank Godijn Publishing voor het recensie-exemplaar!
Tijdens de zomervakantie besluit Vera na acht jaar een punt te zetten achter haar relatie met Jasper. Jasper is hierdoor totaal overvallen en heeft groot verdriet. Ondanks dat probeert hij het nieuwe schooljaar, hij is docent, toch met goede moed te starten. Dat blijkt te veel gevraagd. Als hij eenmaal thuis zit en tijd heeft om na te denken, besluit hij dat hij Vera hoe dan ook weer voor zich zou moeten winnen.
Om je daadwerkelijk te laten ervaren hoe het voelt om je geliefde te verliezen, kiest Stan Geerdink bewust voor het ‘ik-perspectief’ vanuit Jasper. Hierdoor word je niet alleen ondergedompeld in zijn emoties maar ook in zijn herinneringen en duistere gedachten. Hij ervaart alles als een rollercoaster en dat is ook het gevoel dat je krijgt bij het lezen van deze roman. Ik heb zelden zo intens meegeleefd met de hoofdpersoon.
Hoewel het perspectief van Vera geheel ontbreekt, merk je daar weinig van omdat hetgeen door Jaspers hoofd gaat zo omvangrijk en gedetailleerd is, dat je uiteindelijk ook een idee krijgt van hoe Vera zich zou moeten voelen. Sterker nog. Hoe dieper je in de gedachten van Jasper duikt, hoe duidelijker wordt hoe de vork daadwerkelijk in de steel zit. In dat opzicht heeft Geerdink het perspectief dusdanig neer weten te zetten dat je ook een aardig beeld krijgt van de andere personen die een belangrijke rol spelen in het verhaal.
Het verhaal speelt zich af in en rondom Groningen. Het is duidelijk te merken dat Geerdink daar vandaan komt. De schrijfstijl is beeldend en je kunt je een goede voorstelling maken van de omgeving en daardoor komt het verhaal nog meer tot leven.
Vera is een intense psychologische roman die je meeneemt in de diepere gevoelens en verdrietige gedachten van een persoon die zijn geliefde heeft verloren en dat niet naast zich neer kan leggen.
Ik las dit boek in kader van een blogtour. Dank Godijn Publishing voor het recensie-exemplaar!
1
Reageer op deze recensie