De bescheiden Dina Sanson krijgt met dit verhaal een stem

Dina Sanson. De naam zullen velen niks zeggen. In de tijd dat er werd gestreden om een betere positie voor de vrouw waaronder vrouwenkiesrecht, werkte Dina in de luwte aan een betere wereld. Zij werd de eerste politievrouw in Nederland en maakte zich hard voor de minderbedeelden in de samenleving. Toch is er weinig over haar bekend. Hoe groots haar moed was, zo bescheiden was zij over haar eigen bijdrage aan de samenleving. Ze zag het als haar plicht om voor de zwakkeren op te komen en voor hen te zorgen.

Tsila Rädecker raakte geïnspireerd door haar verhaal en besloot haar een stem te geven. Rädecker is historicus en voornamelijk gespecialiseerd in (joodse) sociale geschiedenis. Het was niet makkelijk om het leven van Dina Sanson te reconstrueren. Dina werd geboren in 1868 in Rotterdam en overleed op 61-jarige leeftijd. Op basis van snippers informatie heeft Rädecker een boeiende biografie geschreven over het leven van Dina. De kracht zit hem in het feit dat het niet alleen het verhaal van Dina bevat maar ook dat er nadrukkelijk aandacht is voor de tijdsgeest. Uitgebreid wordt de historische context beschreven en de positie van de vrouw in de 19e en 20ste eeuw en hoe deze aan verandering onderhevig was.

Rädecker plaatst de gebeurtenissen in het leven van Dina in de grotere maatschappelijke ontwikkelingen. Zo is er aandacht voor de economische ontwikkelingen waarbij de stad Rotterdam steeds meer groeide maar de kloof tussen arm en rijk groter en zichtbaarder werd. Dina kwam uit een gegoede klasse maar had vanaf het begin af aan de intrinsieke motivatie om de minderbedeelden te helpen. Ze koos daar niet alleen haar opleiding toe uit maar ook haar nevenfuncties gedurende haar leven.

Ook de politieke context blijft niet ongemoeid. Er kwam diverse wetgeving die een steun in de rug waren voor de verbetering van de positie van de vrouw. Bijvoorbeeld het opnemen van vrouwelijke beroepen in de ongevallenwet en natuurlijk de strijd voor het vrouwenkiesrecht. De vrouw werd steeds minder een “binnenhuis vrouw” en kreeg een meer zichtbare positie in het actieve “buitenleven”.

Dina was van Joodse komaf. In de tijd dat zij leefde was er sprake van een zekere verzuiling. Maar in tegentelling tot de klassieke zuilen, behoorde het jodendom tot geen enkele zuil en waren zij soms zoekende hoe de liefdadigheid en armenzorg vorm te geven. Dina speelde daar een grote rol in voor wat betreft de situatie in Rotterdam. Rädecker beschrijft ook de soms lastige positie voor Joden in die tijd in Nederland.

Het meest blijft mij bij hoe standvastig Dina was in haar strijd tegen de zogenaamde ‘engeltjesmakerijen’. Dit waren kosthuizen waar veel kinderen die daar werden ondergebracht, vroegtijdig stierven aan ondervoeding en door verwaarlozing. Haar standvastigheid om aan deze schrijnende situaties een einde te maken, verdient bewondering. Net als het gegeven dat Tsila Rädecker vele archieven heeft moeten doorpluizen om tot dit verhaal te kunnen komen. Ook dat vraagt uithoudingsvermogen. Het resultaat mag er wezen. Een verhaal dat enorm verrijkt wordt door de koppeling met de tijdsgeest en de verschillende maatschappelijke ontwikkelingen.

Dina was geen persoon die op de barricaden stond om betere rechten voor de vrouw te bewerkstelligen. Ze was een doener pur sang en werkte vanuit haar hart aan betere omstandigheden in ‘haar’ Rotterdam. Dina’s leven was een weerspiegeling hiervan. Met deze biografie heeft de bescheiden Dina een stem gekregen.

Ik wil de uitgever Walburg Pers bedanken voor het ter beschikking stellen van een recensie-exemplaar!