Ontroerend persoonlijk verhaal met historische lessen

Al een tijdje stond dit boek op mijn ‘to read’ lijst omdat het een van de weinige boeken is waarin het communisme in Roemenië centraal staat. Ik was erg nieuwsgierig naar het levensverhaal van iemand die in deze tijd geleefd heeft.

Nausicaa Marbe groeide op in communistisch Roemenië en had het geluk dat zij in de jaren ’80 op jonge leeftijd kon vluchten naar het Westen. Inmiddels woont ze langer in Nederland dan dat ze in Roemenië heeft gewoond maar in 2020, als de coronacrisis net begint, krijgt ze flashbacks naar haar verleden. Lege schappen in de supermarkt, dichte grenzen en verbod op bijeenkomsten. Het bracht haar terug naar haar jeugd en het leven in een dictatuur waar schaarste en onderdrukking gemeengoed waren.

In dit boek tekent ze haar levensverhaal op en geeft ze een inkijk achter het IJzeren Gordijn. Dit alles vanuit haar eigen ervaringen. Nausicaa Marbe maakt daarbij gebruik van enkele gebeurtenissen tijdens de coronacrisis die haar direct doen denken aan haar tijd in communistisch Roemenië. Deze stijl zorgt ervoor dat je je iets meer kan inleven in het verhaal en je hier en daar een beeld over kan vormen. Natuurlijk beperkt want het communisme in Roemenië was vele jaren langer dan de coronacrisis.

Helaas vond ik de schrijfstijl niet toegankelijk en is het boek op sommige punten lastig te lezen. Er worden veel ingewikkelde woorden gebruikt en er zijn lange zinsconstructies. Dat is jammer want het is niet alleen een ontroerend persoonlijk verhaal, het geeft ook veel inzicht in de Roemeense geschiedenis en de verschrikkingen die daar hebben plaats gevonden. Iets wat toegankelijker zou moeten zijn voor een breder lezerspubliek maar door het taalgebruik dat helaas nog niet is.