Een magisch mooi verhaal!

Het was alweer een tijdje geleden dat ik een boek van Nora Roberts gelezen heb. Het laatste boek dat ik las was een beetje tegen gevallen. Ik denk dat ik er dus een klein beetje 'klaar mee' was. In de boekenkast liggen nog een stuk of tien ongelezen Nora's dus ik besluit er na een roerige tijd met een verhuizing toch weer eens een boek van Roberts bij te pakken. En wat voor één!

Het is dat ik niet zoveel mentale ruimte (en tijd) vrij kon maken om dit boek in één teug uit te lezen, maar anders had ik het gedaan. Eigenlijk van het eerste moment waar je kennis maakt met het kleine jongetje Luke was mijn lezershart verovert. De vrijgeestigheid van Max is ontroerend. Geef nou eens toe, zou jij het risico nemen? Waar het verhaal voor anderen misschien ongeloofwaardig over komt, kijk ik liever naar de boodschap die Nora Roberts geprobeerd heeft over te brengen: geef iemand aandacht en liefde en hij zal bloeien.

Het principe van springen door de tijd vind ik altijd briljant (mits het op de goede manier is toegepast). Ik hou niet van heen-en-weer, maar juist dat je ze hun hele leven lang volgt maakt dat je het idee hebt dat je Luke en Roxanne op ziet groeien. Je leeft helemaal mee met de familie en de speerpunten in het boek zijn herkenbare fases van het leven. Puberen, de eerste verliefdheid, de kunst van het volwassen worden en daarna de rust en geborgenheid van iemand die zijn/haar plek heeft gevonden.

Het boek is niet te ingewikkeld met relatief weinig personages, daardoor ken je alle personages door en door. Ik hou hier wel van omdat ik anders nog wel eens de draad kwijt van zijn van wie nou welke relatie heeft tot wie, etc. Toch heeft het boek genoeg diepgang om boeiend te blijven.

De perfecte mix van spanning, frustratie, ongeloof en liefde en dat allemaal in één boek. Deze vijf sterren zijn meer dan verdiend.