Lijnrecht tegenover elkaar, maar toch verbonden

Peadyn is een Nul. Toen de pest uitbrak in de stad hebben veel inwoners een gave gekregen en ontwikkeld, maar Paedyn niet. Kai is de prins Ilya en hij is de toekomstig handhaver. Hij heeft als taak om iedereen die een Nul is te verbannen naar de schroeivelden, waarvan zij nooit zullen terugkeren.

Kai kan krachten herkennen en zelf overnemen. Bij Peadyn ziet hij niks. Hij is echter erg van haar verschijning onder de indruk, dus hij laat haar gaan. Dat is maar goed ook, want 10 minuten later redt Paedyn Kai uit de handen van een Demper.

En dan begint de grootste uitdaging voor Paedyn: de vader van Kai, de koning laat Paedyn meedoen aan de zuiveringsproeven. Sinds kind af aan heeft Paedyn met haar vader (die inmiddels overleden is) een geloofwaardig verhaal opgebouwd. Op basis van kenmerken die ze bij mensen ziet kan ze inschatten wat zij hebben meegemaakt. Ze maakt iedereen daarom wijs dat ze een Helderziende is. Paedyn zal moeten verbergen dat ze geen gave heeft om te overleven, maar lukt dat tijdens de zuiveringsproeven waar het hard tegen hard is?

Kai doet ook mee aan de proeven en de band die opbloeit tussen Kai en Paedyn is om van te smullen. Als lezer weet je natuurlijk dat een relatie tussen de twee nooit zal werken. Kai is ontzettend lief, wat in contrast staat met de kille rol die hij voor het koninkrijk vervult.

Het boek heeft een erg spannend einde. Ik ben benieuwd naar deel twee, maar ik weet niet of die aan mijn verwachtingen kan meten na zo’n fantastisch deel één.