Een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen..

Het tweede deel van de serie ‘De Hulp’ heeft me niet teleurgesteld. Het boek heeft me echter niet weggeblazen zoals deel 1. Toch kan ik niet wachten om deel 3 te lezen. En die ligt al in de kast!

Millie heeft bij haar vorige werkgever heel wat meegemaakt. Ze heeft er echter wel een relatie met de tuinman Enzo aan overgehouden. Samen zetten ze zich in om vrouwen uit gewelddadige relaties te helpen. Millie is begonnen aan een opleiding maatschappelijk werk. Enzo moet terug naar Italië en Millie leeft samen met een burgerlijke man. Ze zal echter nooit meer zo verliefd worden als op Enzo.

Millie heeft een baantje nodig om haar vaste lasten te betalen. De geschiedenis herhaalt zich. Het boek is veel hetzelfde als het eerste boek. Dat vind ik toch jammer. Ik had een andere insteek kunnen waarderen.

Ze wordt aangenomen door Douglas Garricks. Zijn vrouw Wendy is ziek en blijft op de logeerkamer. Douglas zegt tegen Millie nooit naar haar toe te gaan of met haar te praten. Maar Millie vertrouwt het niet en wil de vrouw graag helpen. De vrouw, Wendy, waarschuwt haar zich nergens mee te bemoeien en weg te gaan.

Freida McFadden krijgt het weer voor elkaar om je als lezer op het verkeerde been te zetten. Het verhaal heeft een goede opbouw waardoor je steeds opnieuw door het verhaal wordt geboeid.

Het personage van Wendy vind ik verschrikkelijk, maar het is daardoor nog knapper neergezet. Als lezer leef je helemaal mee met Millie die het mysterie rondom de vrouw probeert op te lossen. Het verhaal is spannend en onvoorspelbaar!