Lezersrecensie
Prachtig relaas van een moeder en dochter in het naoorlogse Duitsland (4.5*)
Alena Schröder (1979) heeft geschiedenis, politieke wetenschappen en Latijns- Amerikaanse studies gestudeerd. Momenteel is ze in Berlijn werkzaam als freelance-journalist, die daarnaast ook boeken schrijft. In 2010 is haar eerste boek verschenen, maar haar publieke doorbraak volgde in 2021 met Jonge vrouw in blauw bij avondlicht. Recentelijk is haar nieuwste boek vertaald naar het Nederlands.
In Bij jullie is het altijd zo ontzettend stil worden moeder en dochter Borowski gevolgd. De verhaallijnen, met name die van Evelyn Borowski, spelen zich zowel in het verleden als in het heden af. Evelyns verhaal begint hier in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Ze is getrouwd, en net als haar man afgestudeerd als arts. Ze hebben hun langverwachte kind gekregen en wonen in een eigen huis met tuin in een stadje in het zuiden van Duitsland. Levend in een tijd waar de vrouw nog geacht werd te stoppen met werken na het huwelijk, geeft ook Evelyn haar baan als arts op, maar ze mist haar werk enorm, en ze voelt zich ontzettend eenzaam als thuiszittende vrouw en later moeder.
Het levensverhaal van de dochter, Silvia, wordt opgepakt in 1989. Silvia is net ongetrouwd moeder geworden van een dochter, Hannah. Ze wonen in een kraakpand in West-Berlijn. Een stad die op dat moment nog geheel omsloten wordt door de DDR. De muur is nog niet gevallen als Silvia besluit te vertrekken naar haar moeder, die nog steeds in Ildingen, in de buurt van Stuttgart, woont.
Een besluit dat het begin vormt van een mooi en ontroerend verhaal. Een familiegeschiedenis die ook een goed beeld geeft van de Duitse geschiedenis van na de tweede wereldoorlog. Afwisselend neemt ze ons mee in de levens van Evelyn en Silvia. Alena Schröder doet dit op zo’n elegante manier dat de levens uiteindelijk vloeiend in elkaar overlopen, en de plot een zeer passend begin en einde heeft.
Het is een rauwe geschiedenis, met personages die zo tot de verbeelding spreken. Beiden zo treffend voor die tijdsgeest neergezet. Silvia’s leven in 1989 wordt zo herkenbaar weergegeven. Ik heb meerdere keren hardop, “oh, ja, dat is waar ook” geroepen. Herinneringen die aan de hand van haar dagelijkse gebeurtenissen weer boven kwamen drijven, zoals de Baghwan-beweging. Ook de muziekkeuze, die op de onvergetelijke cassettebandjes wordt opgenomen, is een feest der herkenning. Alsof mijn cassettebandjes in haar walkman zijn beland.
Ook Evelyns verhaal is herkenbaar door de vele verhalen van mijn familieleden die de jaren vijftig, zestig en begin jaren zeventig bewust hebben meegemaakt. Het zorgt ervoor dat Bij jullie is het zo ontzettend stil heel geloofwaardig is.
Wat deze familiegeschiedenis ook zo goed maakt is de manier waarop Alena Schröder de tegenstellingen tussen de levens van beide vrouwen zo goed neerzet. Naast een goed beeld van de (vrouwen)geschiedenis zorgt dit ook voor een extra verdieping in de personages. Beide vrouwen zijn tot de verbeelding sprekende vrouwen met de mooie en minder mooie kanten, zoals eenieder.
1989 is als jaar bewust gekozen. Het onderstreept de omwenteling in zowel de persoonlijke als wel in de Duitse geschiedenis. Net als de hoofdstukken Transit – De transit is de weg die vanuit West-Berlijn dwars door de DDR liep. Het is niet alleen een toepasselijke naam voor de weg gelegen in een Duitsland in transitie, maar het benadrukt ook het levensverhaal van Evelyn en Silvia.
Tot slot is ook de oorspronkelijke titel Bei euch is es immer so unheimlich still heel goed gekozen. In de Nederlandse vertaling had ik akelig of naargeestig waarschijnlijk treffender gevonden.
Alena Schöder heeft met Bij jullie is het altijd zo ontzettend stil een aangrijpend verhaal geschreven. Ze heeft een prachtige schrijfstijl. Dan weer kort en krachtig, dan weer bloemrijker, maar telkens passend bij de passages.
Bij jullie is het altijd zo ontzettend stil krijgt van mij 4.5*
Lisette
Boekencast
Genre: roman
Uitgever: Mozaïek
ISBN: 9789023962540
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 304
Verschijningsdatum: juli 2024
Dit recensie-exemplaar hebben wij ontvangen van uitgeverij Mozaïek in ruil voor deze eerlijke recensie.
In Bij jullie is het altijd zo ontzettend stil worden moeder en dochter Borowski gevolgd. De verhaallijnen, met name die van Evelyn Borowski, spelen zich zowel in het verleden als in het heden af. Evelyns verhaal begint hier in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Ze is getrouwd, en net als haar man afgestudeerd als arts. Ze hebben hun langverwachte kind gekregen en wonen in een eigen huis met tuin in een stadje in het zuiden van Duitsland. Levend in een tijd waar de vrouw nog geacht werd te stoppen met werken na het huwelijk, geeft ook Evelyn haar baan als arts op, maar ze mist haar werk enorm, en ze voelt zich ontzettend eenzaam als thuiszittende vrouw en later moeder.
Het levensverhaal van de dochter, Silvia, wordt opgepakt in 1989. Silvia is net ongetrouwd moeder geworden van een dochter, Hannah. Ze wonen in een kraakpand in West-Berlijn. Een stad die op dat moment nog geheel omsloten wordt door de DDR. De muur is nog niet gevallen als Silvia besluit te vertrekken naar haar moeder, die nog steeds in Ildingen, in de buurt van Stuttgart, woont.
Een besluit dat het begin vormt van een mooi en ontroerend verhaal. Een familiegeschiedenis die ook een goed beeld geeft van de Duitse geschiedenis van na de tweede wereldoorlog. Afwisselend neemt ze ons mee in de levens van Evelyn en Silvia. Alena Schröder doet dit op zo’n elegante manier dat de levens uiteindelijk vloeiend in elkaar overlopen, en de plot een zeer passend begin en einde heeft.
Het is een rauwe geschiedenis, met personages die zo tot de verbeelding spreken. Beiden zo treffend voor die tijdsgeest neergezet. Silvia’s leven in 1989 wordt zo herkenbaar weergegeven. Ik heb meerdere keren hardop, “oh, ja, dat is waar ook” geroepen. Herinneringen die aan de hand van haar dagelijkse gebeurtenissen weer boven kwamen drijven, zoals de Baghwan-beweging. Ook de muziekkeuze, die op de onvergetelijke cassettebandjes wordt opgenomen, is een feest der herkenning. Alsof mijn cassettebandjes in haar walkman zijn beland.
Ook Evelyns verhaal is herkenbaar door de vele verhalen van mijn familieleden die de jaren vijftig, zestig en begin jaren zeventig bewust hebben meegemaakt. Het zorgt ervoor dat Bij jullie is het zo ontzettend stil heel geloofwaardig is.
Wat deze familiegeschiedenis ook zo goed maakt is de manier waarop Alena Schröder de tegenstellingen tussen de levens van beide vrouwen zo goed neerzet. Naast een goed beeld van de (vrouwen)geschiedenis zorgt dit ook voor een extra verdieping in de personages. Beide vrouwen zijn tot de verbeelding sprekende vrouwen met de mooie en minder mooie kanten, zoals eenieder.
1989 is als jaar bewust gekozen. Het onderstreept de omwenteling in zowel de persoonlijke als wel in de Duitse geschiedenis. Net als de hoofdstukken Transit – De transit is de weg die vanuit West-Berlijn dwars door de DDR liep. Het is niet alleen een toepasselijke naam voor de weg gelegen in een Duitsland in transitie, maar het benadrukt ook het levensverhaal van Evelyn en Silvia.
Tot slot is ook de oorspronkelijke titel Bei euch is es immer so unheimlich still heel goed gekozen. In de Nederlandse vertaling had ik akelig of naargeestig waarschijnlijk treffender gevonden.
Alena Schöder heeft met Bij jullie is het altijd zo ontzettend stil een aangrijpend verhaal geschreven. Ze heeft een prachtige schrijfstijl. Dan weer kort en krachtig, dan weer bloemrijker, maar telkens passend bij de passages.
Bij jullie is het altijd zo ontzettend stil krijgt van mij 4.5*
Lisette
Boekencast
Genre: roman
Uitgever: Mozaïek
ISBN: 9789023962540
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 304
Verschijningsdatum: juli 2024
Dit recensie-exemplaar hebben wij ontvangen van uitgeverij Mozaïek in ruil voor deze eerlijke recensie.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Lisette Appeldoorn
Gesponsord
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
