Vermakelijk maar voorspelbaar eind van een populaire serie
Eindelijk is daar het slotdeel in Kerri Maniscalco’s ‘Koninkrijk der zonden’-reeks. Met al een voltallige serie op haar naam, sluit Maniscalco met De koning van de Hel deze volgende Young Adult-serie af. Aan de hand van Anne-Marieke Buijs’ vertaling lezen we hoe Emilia en Toorn hun laatste hordes nemen.
'Gevuld met zoveel voorspelbare factoren en expliciete scènes dat de spanning het verhaal een beetje verlaat.' – recensent Lissanne
Nauwelijks bijgekomen van de schok dat haar tweelingzus Vittoria nog leeft, moet Emilia haar Prins van Toorn gaan opeisen. Ze wil niet alleen zijn lichaam, maar ook zijn hart en ziel, maar om redenen die ze nog niet begrijpt kan Toorn haar dat niet geven. Wanneer een lid van Huize Hebzucht vermoord wordt aangetroffen en de demonenrechtbank Vittoria als moordenaar aanwijst, besluit Emilia om zelf op onderzoek uit te gaan. Ze zet zich ertoe de waarheid te ontdekken en Toorn voor zich te winnen. Maar door dat te doen brengt ze zichzelf in gevaar. Kan ze de toekomst die ze met Toorn voor zich ziet wel waarmaken?
Omdat De koning van de Hel begint waar De prins van Trots eindigde, duik je meteen weer in de wereld waar Maniscalco al twee boeken lang aan bouwt. Dankzij haar fijne schrijfstijl kun je als lezer makkelijk de wereld en personages weer voor je zien en duik je achter Emilia de wereld van Zeven Zonden terug in. Het valt op dat de auteur teruggrijpt naar elementen die ze in de eerste twee boeken ook veelvuldig gebruikte. Zo worden er in dit derde deel veel dingen ‘vaag’ onthuld aan de hand van uitgebreide samenvattingen, maar kom je pas in het volgende hoofdstuk achter wat er echt aan de hand is. Storend is dat niet, maar die voorspelbaarheid haalt het mysterie uit het verhaal.
Er gebeurt echt een hoop in dit boek. Van de groeiende romance tussen Emilia en Toorn, tot de moord waar Vittoria achter zou zitten en het onderzoek hiernaar. Vergeet daarbij niet alle expliciete scènes op te tellen, want Toorn en Emilie kunnen na een grote gebeurtenis niet van elkaar afblijven. Het mag duidelijk zijn dat ze smoorverliefd zijn, maar wanneer je iedere keer weer door een creatief beschreven seksscène moet, dan gaat dat toch wat tegenstaan. Daarentegen blijf je als lezer wel geïnteresseerd in de rest van het verhaal en blijf je benieuwd of Vittoria daadwerkelijk een moord gepleegd heeft. Alle vragen die je in de eerste twee boeken verzamelde, worden in dit slotakkoord netjes afgerond. Zelfs onduidelijkheden die je misschien niet hebt gemerkt, worden aan het eind van het boek afgewikkeld.
Waar de eerste twee boeken zich vooral op Emilia en Vittoria richtten, spelen Toorn en Emilia in De koning van de Hel beiden de hoofdrol. We zien dat Emilia het twijfelachtige karakter ontgroeit en zich langzaamaan voorbereidt op de positie als Koningin van de Onderwereld. Van Toorns kant zien we vooral hoe het is om de Koning van de Hel te zijn, wat daarbij komt kijken en welke moeilijke keuzes hem voor het blok zetten.
Het einde lijkt open, maar zet juist mooi op voor de nieuw aangekondigde boeken van Maniscalco, waarin ieder huis van Zonde zijn eigen verhaal mag vertellen. Al in al was dit een vermakelijk slot van deze trilogie, maar gevuld met zoveel voorspelbare factoren en expliciete scènes dat de spanning het verhaal een beetje verlaat.
Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!
Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een laatste boek' en 'Lees een moedig boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.
Reageer op deze recensie