Iedereen is happy in Super City, toch?

Zoek je iets soortgelijks aan De hongerspelen of Divergent, dan ben je bij Het reservaat van Barbara Jurgens aan het juiste adres. Dit futuristische boek geeft een compleet nieuwe draai aan een mogelijke toekomst waarin je tablets in je arm hebt en in een wereld woont waar je alleen maar gelukkig kan zijn.

Samen met haar ouders en haar broer Midas woont de veertienjarige Sunny in Super City, een stad waar de Happy Council haar inwoners blij en tevreden wil houden. Ziektes en criminaliteit bestaan er niet, iedereen heeft een panel in hun arm waarmee ze constant online zijn en echt niemand is er sip. Maar als Sunny’s oma op een dag verdwijnt, ziet Sunny het allemaal niet meer zo rooskleurig in. Is het wel goed om altijd blij te zijn? En heeft de Happy Council wel echt het beste met de bewoners van Super City voor?

De schrijfstijl die de auteur aanhoudt zet meteen een duidelijke toon voor het boek. Het is bijna filmisch geschreven en je kan als lezer makkelijk een beeld vormen van hoe Super City en zijn inwoners eruit zien. Je krijgt alle informatie op een rustig tempo, zodat je deze makkelijk kan verwerken. Dit helpt je als lezer om lekker in het verhaal te komen en je bijna in Super City te wanen.

De auteur gebruikt in dit boek een overvloed aan Engelse woorden door de Nederlandse tekst. Bijvoorbeeld: 'Terwijl ik de brainbox aanklik, zodat ik vannacht het juiste hoofdstuk op mijn headset krijg, knalt er een personalized positive commercial in [...]' Wellicht doet de auteur dit om aan te geven dat we in een futuristisch tijdperk zitten of om een jongere doelgroep aan te spreken, maar in het begin schuurt het een beetje. Als je eenmaal een tijdje in het verhaal zit, raak je er aan gewend, maar helemaal fijn leest het niet.

Het verhaal heeft een prettig tempo. Er zit veel actie in en je leert constant weer wat nieuws waardoor het plot geen saaie momenten heeft en je door wilt blijven lezen. Dat gezegd hebbende is het boek wel lichtelijk voorspelbaar. Zodra Sunny op zoek gaat naar haar oma, begin je als lezer al te merken dat ze rebelse trekjes gaat krijgen. Vanaf dat punt wordt het steeds makkelijker te voorspellen wat Sunny gaat doen.

In het boek maak je kennis met een aantal personages: Sunny, onze hoofdpersoon, met haar familie: Mom, Dad en broer Midas. Ook Sunny’s vriendin Evi en een groep mensen genaamd de Unhappy’s passeren de revue regelmatig. Ondanks dat we uit Sunny’s oogpunt lezen, leer je haar als lezer niet goed kennen. Onze kennismaking met haar blijft kort en oppervlakkig. De bijpersonages leer je nog minder goed kennen. Dit voelde tegenover de uitgebreide wereldbeschrijving wat tegenstrijdig en ietwat teleurstellend.

Zoals al eerder gezegd, is Het reservaat vergelijkbaar met De hongerspelen en Divergent. Futuristische YA-boeken kunnen al snel op elkaar gaan lijken, maar Het reservaat weet een eigen plek te verwerven. Door het gebruik van de technologie en terugkoppeling naar oude voor ons bekende tradities als de Olympische Spelen, vormt het een mooi geheel waar je als lezer in weg kan zakken.

Als je een futuristisch boek zoekt waarin je kennismaakt met een rebelse hoofdpersoon en een mogelijke toekomstsituatie, ben je hier aan het juiste adres. En voor degenen die Het reservaat leuk vonden is er goed nieuws, want in het dankwoord staat een verfilming aangekondigd! Helaas staat het overmatig gebruik van Engelse woorden en de tweedimensionale personages wat in de weg om dit boek meer sterren te geven.