Makkelijk maar gedateerd lezen

In 2008 publiceerde Jenny Colgan Op eigen benen onder het pseudoniem Jane Beaton. Sindsdien heeft de Schotse auteur een groot aantal feelgoodboeken en een aantal kinderboeken uitgebracht. Hoewel een van haar eerste werken, is dit boek pas in 2024 door Uitgeverij Luitingh-Sijthoff en vertaalster Karien Gommers in het Nederlands beschikbaar gemaakt. Maar bevalt dit boek net zo goed als Colgans andere, alom geliefde series?

We staan aan de start van een nieuw schooljaar op het kleine internaat aan de zee. De nieuwe Engels docent van Downey House, Maggie, is vastbesloten om een goede indruk te maken op haar bazin en de scholieren. Maar hoe combineert ze dat met haar relatie in Schotland? Simone heeft een studiebeurs gewonnen voor Downey House en wil niets liever dan haar ouders trots maken, maar hoe kan dat als ze zo onzeker is? Felicity is pissig. Ze wil niet naar een stoffige kostschool en blijft veel liever thuis. Terwijl Simone en Maggie proberen om zich thuis te voelen, wil Felicity niets liever dan weg van Downey House.

Op het moment dat je dit boek opent, weet je al dat je in een heerlijk verhaal gaat duiken aan de Engelse kust. Colgans boeken staan bekend om een makkelijke, comfortabele leeservaring en ook Op eigen benen is daar geen uitzondering op. Het is goed te zien dat de auteur gedurende haar schrijfcarrière comfortabeler is geworden in haar kunde en zich aanzienlijk heeft ontwikkeld van de wat rommeligere schrijfstijl die nog in Op eigen benen te vinden is.

We maken meteen in het eerste hoofdstuk kennis met de drie dames die in dit boek de hoofdrol spelen. Met alleen een witregel tussen alinea’s wordt een wisseling in het perspectief aangegeven, wat een rommelige en verwarrende leeservaring veroorzaakt. Hoewel je gedurende het verhaal went aan de snelle overgang tussen de perspectieven van de dames, blijft de verwarring en moet je soms even terug om te kijken wie er spreekt.

Het valt al snel op dat de focus in dit verhaal heel zwaar ligt op het uiterlijk van alle vrouwen en meisjes. Al in de eerste paar pagina’s wordt besproken hoe Maggie zich te mollig vindt tegenover alle Engelse vrouwen en hoe onzeker Simone wel niet is omdat haar moeder haar maar Roemeense lekkernijen blijft toestoppen. Daarnaast is Simone constant het slachtoffer van pesterijen van de andere meiden en gaan kleine ruzies vaak over uiterlijk of geld. Uiterlijk, gewicht en onzekerheid blijven een doorlopend thema in het verhaal en worden tevens een stoorfactor. Aan de thema’s is goed te merken dat het boek wat gedateerd is, maar dat de opmerkingen over het gewicht zo vaak voorbij komt wordt op den duur vervelend.

Er wordt getracht het boek wat spannender te maken door onderlinge diefstal en een ontluikende liefde te insinueren tussen Maggie en de Engels docent van de jongensschool verder aan de klif. Helaas voegt de diefstal niet veel spanning toe aan het verhaal en is de ontluikende liefde haast niet te kenmerken als romantiek. Ook hieraan is te merken dat Colgan in haar schrijven is gegroeid.

Op eigen benen is zeker een vermakelijk verhaal en zal bij Jenny Colgan-fans goed in de smaak vallen. Helaas laten de thema’s op een aantal stukken toch een bittere nasmaak achter.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een oud boek' en 'Lees een ongezellig boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.