Heerlijke Britse feelgood voor een regenachtige dag

De prijswinnende Nicola May staat hoog aan de top van Britse feelgoodauteurs. En hoe kun je ook nee zeggen tegen verhalen over leuke kleine dorpjes en alleen maar lieve mensen? In Welkom in Ferry Lane, vertaald door Patricia Pos, schetst Nicola wederom een droomachtig verhaal in het zuiden van Engeland.

De Engelse Kara droomt van een opleiding tot bloemiste, maar ze durft haar vader na een heftige scheiding niet goed alleen te laten. In plaats van de opleiding kiest ze er voor om bij Passion Flowers dagelijks bloemen te verkopen. Maar als ze er achter komt dat haar vriend met een andere vrouw in bed is gedoken, zet dat een hoop gebeurtenissen in gang die haar leven totaal op zijn kop zetten. Kan Kara dit wel aan?

Wat zo fijn is aan feelgoodboeken is dat de schrijfstijl heerlijk comfortabel is. Het leest bijna alsof je een fijne serie aan het kijken bent: veel omschrijvingen, korte hoofdstukken en een overheersende dialoog. Zonder dat je het weet heb je de helft van het boek al achter de rug. May kan wel lang in beschrijvingen blijven hangen. Zo omschrijft ze de bijzondere gebouwen aan Ferry Lane, maar lezen we ook regelmatig over het uiterlijk van vrouwen, terwijl dat niet veel toevoegt aan de vlotte verhaallijn.

Dat gezegd hebbende ontvangt Kara pas halverwege het boek het eerste vliegticket, wat eindelijk beweging brengt in het verhaal. Het eerste deel van het boek, hoe belangrijk voor deel twee van het verhaal dan ook, voelt daardoor een beetje langdradig. Natuurlijk moet eerst een beetje achtergrond gegeven worden, maar echt de helft van het boek voelt toch wat te lang. Het verhaal is daardoor ook licht voorspelbaar en wat ongeloofwaardig. Wie zou er zomaar op een vliegtuig stappen met een ticket dat voor je gekocht is? En hoe kom je aan de nodige douanepapieren?

Wel krijg je als lezer spontaan zin om een reisje naar Cornwall te boeken. Hartmouth wordt door de auteur omschreven als een schattig klein dorpje en doet de lezer wellicht denken aan Stars Hollow van de populaire serie Gilmore Girls. Het plaatsje wordt omschreven als een echte toeristenlocatie en de omschrijvingen van het strand, de veerboten en alle schattige winkeltjes helpen de lezer een schitterend beeld te vormen van dit lieflijke stadje.

'Familie is waar het leven begint en de liefde nooit eindigt.'

De grote cast aan personages helpt het verhaal aardig aan te spekken, maar doordat er zo veel mensen de revue passeren, wordt het soms moeilijk om de personages uit elkaar te houden. Gelukkig hebben ze allemaal een beduidend ander karakter, dus wordt het de lezer wel wat makkelijker gemaakt. Maar wees gewaarschuwd, sommige personages halen het bloed onder je nagels vandaan!

Kara, onze 33-jaar-oude hoofdpersoon, groeit in dit boek uit van een muurbloempje dat eigenlijk alles maar slikt en accepteert tot een dappere, zelfverzekerde vrouw die haar mannetje staat. Of deze verandering in een span van 3 weken kan gebeuren valt te betwijfelen, maar je kunt niet ontkennen dat ze geen persoonlijke groei doormaakt. Bovendien was de uiteindelijke onthulling wie er nou toch achter de mysterieuze, levensveranderende reis zat ondanks alle twijfels, verdenkingen en gokken een fijne verrassing.