Mooie en diepgaande roman die je in zijn greep houdt

Als je dit boek hebt gekocht met de gedachte dat het een fijne oorlogsroman gaat zijn, zet je dan maar schrap voor een verrassing. Zoals het leven komt van Michelle Visser is een oorlogsroman die haar genre op een goede manier te boven gaat.

Anna heeft het gered. Na de oorlog te hebben overleefd met haar dochter, haar man te zijn kwijtgeraakt én te hebben teruggekregen en een tweede dochter te mogen verwelkomen, zijn ze geëmigreerd naar Australië. Op het allerlaatste moment moest ze haar tweede dochter toch achterlaten. Ruim zestig jaar later ontdekt Marlies op het sterfbed van haar moeder dat ze niet haar biologische dochter is. Ontzet gaat ze op zoek naar haar geschiedenis. Waar komt ze vandaan en, belangrijker, leeft haar moeder dan nog?

Visser heeft deze oorlogsroman naar een hoger niveau getild door haar slimme gebruik van de verleden en tegenwoordige tijd in haar verhaallijn. Daarnaast schijnt ze een licht op het leven dat vele Nederlanders ervaren na het emigreren en hoe het is voor de kinderen die tijdens en na de oorlog bij een ander gezin ondergebracht werden. Hoewel dit chaotisch over kan komen, bewijst de auteur met haar fijne, filmische schrijfstijl dat het allemaal kan zonder dat je de rode draad kwijtraakt. Dankzij alle details over evenementen die hebben plaatsgevonden ga je als lezer bijna geloven dat dit verhaal gebaseerd is op echte mensen.

Het boek is opgedeeld in twee delen. Deel een, waarin vooral Anna en het verleden het verhaal domineren. En deel twee, waarin Marlies de reis naar Australië waagt en haar verleden probeert op te graven. De auteur zorgt er aan de hand van hoofdstuknamen voor dat de lezer zich bewust is vanuit wiens perspectief er geschreven wordt. Het verhaal van meer dan 500 pagina’s heeft een prettig tempo. Je maakt een hoop hoogte- en dieptepunten mee met deze personages, waardoor je ze goed leert kennen en aan ze gehecht raakt. Hierdoor kan het zijn dat het snelle einde voor sommige lezers misschien niet even bevredigend is.

'Je neemt het leven zoals het komt, kind.'

Anna en Marlies zijn bijna hetzelfde personage. Hardwerkende vrouwen met een zorgend hart. Maar al snel wordt duidelijk dat ze ook heel verschillend zijn. Waar Anna jarenlang trouw haar man volgde in zijn beslissingen, ook al waren die tegen haar gevoel in, heeft Marlies geen man nodig in haar leven. Ze redt het prima in haar eentje, met haar beste vriendin Renate aan haar zij. Hoewel dit natuurlijk ook verschillen zijn die bij de tijd passen, schept het een mooi contrast tussen de personages.

In dit boek spelen niet alleen Anna en Marlies de hoofdrol. Omdat je in twee tijden leest, ervaar je ook verschillende gebeurtenissen vanuit het oogpunt van Anna’s man Herman, oom Bram en Anna’s oudste dochter Vera. Omdat ieder personage een andere ervaring heeft met de oorlog, het emigreren of juist het begrijpen van het verleden, leer je hoe iedereen dit alles heeft beleefd en hoe het ze als mens heeft gevormd. Alles tezamen maakt dit boek tot een verslavend verhaal.

Al met al is dit een schitterende oorlogsroman die, na het lezen van de afsluitende brief, duidelijk veel teweeg heeft gebracht. Niet alleen bij de auteur, maar ongetwijfeld ook bij de lezer na het dichtslaan van het boek. Oma zou trots zijn.