"Het is het systeem"

Ik kreeg een hele tijd geleden een exemplaar van Levenslang in de toren opgestuurd door Roxanne Borgman. Ik zou hem voor haar lezen en recenseren, maar kwam hier door omstandigheden tot nu toe niet aan toe. Gelukkig, liep ik iets voor in mijn planningen en kon ik het boek er alsnog tussenschuiven om hem in te halen.

Als allereerst is de cover gewoon prachtig. Je ziet op de cover Alise Aalmers staan in het tuniek een lichtmagiër. De cover is subtiel en toch sprekend voor het verhaal en heeft op mij een fijne en licht-magische uitstraling.

Roxanne heeft een hele fijne schrijfstijl. Ze neemt je mee door het verhaal en maakt het lezen je gemakkelijk door haar zinsopbouw en haar gebruik van woorden. Levenslang in te toren is geschreven in het eerste perspectief, vanuit Alise. Je krijgt het hele verhaal mee vanuit haar perspectief en wat ik heel mooi vind is dat Roxanne toch ook de perspectieven van andere karakters in het verhaal over weet te brengen door het empathisch vermogen dat ze Alise heeft gegeven. Je leest eigenlijk zo door het verhaal heen. Het enige wat je wel merkt is dat fantasieboeken gewoon veel achtergrondinformatie hebben of nodig hebben en dat een boek daardoor soms te kort is om alles helemaal goed te snappen of te volgen. De karakters in het verhaal zijn allemaal anders, met een eigen verhaal en geschiedenis, en zijn ook allemaal op hun eigen manier leuk.

Dan over het verhaal. Levenslang in de toren gaat er zonder teveel spoilers over dat magiërs worden vervolgd, opgesloten, mishandeld en vaak vermoord door een groep die zich de Jagers noemt. De magiërs worden levenslang opgesloten in een toren waar ze eigenlijk zitten om onschuldige mensen te beschermen tegen de schade die magiërs aan kunnen richten. Deze toren staat in Alkmaar en het verhaal speelt zich daar dus ook gedeeltelijk af. Alise en Janela zijn twee tegenpolen, maar toch beste vriendinnen die botsen, maar elkaar toch altijd steunen. Tot Janela een Jager verwond en Alise deze Jager probeert te helpen. Beide worden ze opgepakt, maar Alise krijgt genade van de Jager die ze gered heeft, wat betekent dat ze geen lijfstraffen mag ontvangen. De Jager in dit verhaal heeft een hele eigen geschiedenis en brengt twijfel omhoog bij Alise. De magiërs en de Jagers zijn gewend om elkaar te haten, horen alleen maar slechte verhalen over elkaar en er wordt nogal wat propaganda gemaakt tegen magiërs. Maar hoe bescherm je mensen tegen magiërs, als je deze groep opsluit en met veel geweld en disrespect in bedwang houdt, precies datgene waarvoor je "onschuldige" mensen wil beschermen? Dat is een beetje dubbel toch? Alise probeert dit door te laten dringen en is eigenlijk in het hele verhaal een beetje degene die tussen wal en schip valt. Ze hoort niet bij de magiërs, want ze helpt en beschermt Jagers, maar andersom is het hetzelfde. Ze is een magiër en wordt daarom gehaat door de Jagers. Deze strijd komt heel erg naar voren in het boek en Roxanne weet dat erg goed neer te zetten. Natuurlijk is dat niet het enige. Er ontstaat natuurlijk iets tussen Nathaniel, de Jager die ze redde, en Alise. Ondertussen wil een woeste Janela ontsnappen en gebruikt daarvoor zeer gevaarlijke wegen, die uiteindelijk leiden tot een avontuur, maar ook een strijd die zwaar en moeilijk is, vooral voor Alise.

In het verhaal leert Alise over het geheime verleden van haar oma, over de werelden die er zijn naast de hare en over de krachten die ze bezit en wat ze er mee kan. Het mooie vind ik dat ze aan de ene kant in de toren wordt gegooid en haar familie, huis, eigenlijk iedereen verliest, maar tegelijkertijd ook een nieuwe familie krijgt en zoveel bereikt en leert.

Niet alles is zwart-wit. Niet iedereen is alleen goed of alleen slecht. Iedereen heeft een drijfveer. Iedereen heeft ergens geleerd om te denken zoals hen geleerd is, om te doen zoals ze doen. En soms, heel soms, komt hulp ook uit onverwachte hulp. Niemand is perfect, niemand kan alles goed doen. En ook daar moet je mee leren leven en omgaan.

Ik vind Levenslang in de toren een erg mooi en goed boek, zeker aangezien er weinig echte fantasie boeken van onze eigen bodem zijn. Roxanne heeft daarin een heel goed voorbeeld gesteld en ik hoop ook dat er meer mensen zijn die het aan gaan durven om Fantasy te gaan schrijven.

Ik merkte bij mezelf soms wat verwarring op. Er gaat bijvoorbeeld iemand dood die eerder in het verhaal naar voren komt, en ik heb helemaal gemist hoe deze persoon is gestorven, zelfs met teruglezen kwam ik er niet meer bij en ik vraag me nu dus nog steeds af of er iets mist in het verhaal of dat mijn geheugen zo slecht is dat ik het echt niet meer weet. Sommige stukken hadden van mij nog wat meer aandacht mogen hebben, zoals het leven in de toren. Alise heeft natuurlijk genade dus je krijgt niet helemaal mee wat voor hel het leven daar is. Je ziet alleen wat kleine dingen, maar doordat het 1 boek is, van 400 pagina's, was er geen ruimte om het leven in de toren helemaal goed uit te beelden. Ik had daar graag meer van willen horen, net als van de verschillende werelden.

Al met al heb ik genoten van het verhaal en van de karakters en vond ik de boodschappen, de emoties en de rode draad van het verhaal heel treffend.

Ik geef Levenslang in de toren 4 sterren!

~ Live Your Life Reading