"Het is niet goed, maar het is goed"

Ja... nu word ik dus geacht om iets te vertellen over dit boek.. Zeker aangezien ik een Advanced Reader Copy kreeg van Bookinfluencers, maar hoe vat je een boek samen in woorden dat gewoon je hele dagen overhoop heeft gegooid... Hoe vat je iets samen in een paar woorden als het boek zoveel invloed op je heeft, dat woorden niet kunnen beschrijven wat je denkt en voelt? Nou.. Dan hou je dus een kletspraatje, zoals ik nu.

Lissa is ziek, ze heeft kanker en ze is terminaal. Samen met de dokter besluit ze om voor de optie Euthanasie te gaan. over 27 dagen. In deze dagen besluit Lissa dat ze nog iets waardevols wil ondernemen. Een missie, een droom, eentje die van buitenaf onhaalbaar lijkt in 27 dagen. Tijdens deze missie ontmoet ze mensen, die elk een ander verhaal met zich meedragen, voor wie het leven ook een strijd is, op een andere manier misschien, maar wel een strijd. In die 27 dagen weet Lissa voor een hele hoop mensen een heleboel te betekenen, wat misschien nog wel waardevoller is dan de missie zelf, maar wat ook meer je hart breekt dan ooit. Want ze probeert voor iedereen het leven beter en mooier te maken. Voor iedereen gaat de tijd door, maar voor haar stopt hij over 27 dagen.. En dat contrast is zo groot... Dat brak me helemaal op.

Maren stoffels heeft een boek geschreven waar je amper doorheen komt, maar waar je tegelijkertijd doorheen vliegt. Ze snijdt onderwerpen aan die je tegenkomt als iemand doodgaat, zeker als je die dood nog enigszins kan plannen. En die onderwerpen zijn pijnlijk, heftig en toch zijn het ook juist deze stukjes realiteit die het boek zo vol emotie en zo goed maken.

Wat het boek nog heftiger maakt, is dat Maren Stoffels dit boek heeft geschreven in de 27 dagen dat haar vriendin overleed. Na haar eerste longbloeding leeft Laura nog 27 dagen geleefd. Net zo lang als Lissa. En in diezelfde 27 dagen schrijft Maren een boek. Dat geeft een driedubbele laag aan het verhaal, die, of je het nu wil of niet, binnenkomt.

Eerlijk gezegd denk ik dat ik er nu, op 27-jarige leeftijd, enigszins mee om kan gaan, maar mijn jeugdige zelf, die zelf onverwacht ziek werd, een bijna-doodervaring en alle mentale klachten erna, en een schoolgenootje dat na onze schoolperiode ook overleed aan de gevolgen van deze vreselijke ziekte, had dit verhaal denk ik niet aangekund. Ik zou een jongere ook aanraden om goed te overwegen of je dit verhaal wil lezen. Het is verschrikkelijk, maar ook verschrikkelijk mooi.

Nog 27 dagen leven is het boek dat ik 1 ster, maar ook 10 sterren wil geven. Of nee. 27 sterren. Het boek heeft me gebroken, maar me ook gemaakt op één of andere manier. Ik heb gehuild, ik heb gelachen, ik heb geschreeuwd, maar ik heb bovenal hele mooie mensen mogen ontmoeten met allemaal een eigen verhaal, en helaas, een vroegtijdig einde.

Vanwege de personages, mijn hart dat hen binnen heeft gelaten en de emotionele impact de afgelopen dagen, kan ik gewoon niet anders dan nog 27 dagen leven 5 sterren geven.

Lissa, Ellen, Laura en Maren, het is jullie gelukt. Jullie zijn met vlag en wimpel geslaagd.

~ Live Your Life Reading