"Kennis is macht" - Francis Bacon

Helen Fields staat al bijzonder lang op mijn lijstje. De boeken zijn er al een tijd, maar de tijd om ze te lezen, die kon ik maar niet vinden. De samenlezenwe-club startte de Callanagh serie dit jaar en dat was voor mij natuurlijk de uitgelezen kans om dit eerste deel van de serie mee te lezen. Ik had over Helen Fields fantastische dingen gelezen en had eigenlijk ook wel een keer zin om een boek op te pakken dat niet gloednieuw is. De oudere boeken bevatten ook pareltjes, pareltjes waar ik maar niet aan toe kom steeds.

Het eerste deel van de Callanagh-serie is geschreven vanuit Luc Callanag, een Frans-Schotse detective die net overgeplaatst is van Frankrijk naar Schotland door privéomstandigheden. Je leest het verhaal vanuit de derde persoonsvorm en leert via deze weg langzaam Luc beter en beter kennen. Hierdoor merk je al dat Helen heel veel tijd en moeite in haar karakters stopt. Je bent je er bewust van dat dit het eerste deel van een serie is en dat detectives zoals Luc en ook Ava, die een soort van partner voor Luc vormt, vaker terugkomen en dus ook een hele achtergrond hebben die misschien nog wel eens heel belangrijk kan worden in series. Toen ik dit boek las besefte ik me ook waarom ik meer van series dan van standalones hou. Ik heb ook altijd Crime-series gekeken, veel liever dan films, omdat ik ervan hou als je een band kan opbouwen met de karakters. Als er ook achter de karakters een geschiedenis en een psychologie schuilgaat die je langzaam maar zeker steeds meer te zien krijgt. Bij Luc is dat net zo. Je weet dat er van alles speelt en dat maakt de interesse groter om verder te lezen. In dit eerste deel kom je er al deels achter wat er met hem aan de hand is, waarom hij bijvoorbeeld uit Frankrijk weg is gegaan en waarom hij niet meer bij Interpol werkt. Maar ik weet zeker dat er nog veel meer achter zijn karakter zit dan hetgeen verteld wordt in dit eerste deel en dat maakt de detectives minstens net zo interessant als de dader.

Ook de dader heeft in dit boek een grote rol en een eigen perspectief. Het bijzondere hieraan is dat je, anders dan in andere boeken, meteen weet wie de dader is. Je hoeft dus niet te puzzelen om te zoeken naar de dader. Je weet het al. Je ziet hoe de dader te werk gaat, hoe hij zijn sporen wist en de politie op een verkeerd spoor zet. Dat geeft de auteur wel een hele andere uitdaging, want hoe hou je een boek dan spannend? Het is een kunst op zich om zoveel te onthullen en dan toch lezers op het puntje van hun stoel te kunnen laten zitten. De dader heeft ze heel interessant en intelligent gemaakt, of althans, dat vindt hij zelf. En zo lijkt het ook eigenlijk het hele boek. Hij is de politie telkens stappen voor en het maakt niet uit dat je al weet wie hij is. Het enige wat nog telt is dat je wil weten hoe hij dan gepakt wordt en wat hij in die tussentijd allemaal doet, waarom hij is wie hij is. Het voelt het hele boek als een soort race tegen de klok en eigenlijk wil je het liefste tegen de politie schreeuwen wat ze allemaal verkeerd doen en welke verkeerde wegen ze inslaan, maar je kan niks anders dan zitten en lezen en toekijken.

Ik heb het als heerlijk ervaren om alle nieuwe emoties en frustraties te mogen voelen, maar ook om constant op het puntje van mijn stoel te zitten om verder te lezen, te zien wat er gebeurt, het me voor te stellen, en ondertussen de karakters allemaal te leren kennen. Helen weet heel duidelijk waar ze mee bezig is. Ze heeft zelf een achtergrond als advocaat en weet dus heel veel over de onderwerpen die hier besproken worden.. En kennis is macht. Ze houdt haar lezers in een greep en weet precies wat ze doet. Daar komt nog bij dat de gebeurtenissen niet bepaald voorzichtig zijn beschreven en je dus vrij veel van de gore details te lezen krijgt, wat bij een thriller voor mij altijd een pluspunt is.

Ik kan er niet omheen, Helen is één van mijn nieuwe favoriete auteurs en dit eerste verhaal is me bijzonder goed bevallen. Ik had nog wel iets meer achtergrond van de dader willen hebben, maar tegelijkertijd maakte dat het verhaal niet minder leuk. De spanning is goed, de opbouw is goed, de karakters zijn goed (en soms verschrikkelijk hinderlijk), de schrijfstijl is vlot en meeslepend, en het concept is in mijn ogen vrij origineel, en dat terwijl er al duizenden thrillers bestaan.

Ik heb 100% genoten en geef 'Perfecte Resten 4,75 sterren!

~ Live Your Life Reading