"Waarom loopt het leven zoals het loopt?"

Zei ik laatst niet ergens iets over het leren kennen van nieuwe auteurs? Dat het altijd leuk is om nieuwe auteurs tegen te komen? Nou, ik heb er weer eentje voor jullie. En ja, ik besef me dat dit boek al een hele tijd uit is (7 jaar ofzo oeps), maar ik kende Annerieke de Vries en haar boeken helemaal nog niet, dus de samenlezenwe-club heeft me wederom een nieuwe ervaring mogen geven. Vandaag kan je lezen hoe ik het boek heb ervaren, dus lees snel verder!

Annerieke heeft een hele prettige schrijfstijl. Je vliegt door het boek alsof het maar 150 pagina's zijn (en for the record, het is het dubbele aantal pagina's). Het karakter dat ze gekozen heeft om haar verhaal over te schrijven is ontzettend goed in elkaar gezet en elke actie die ze doet, klopt.

Het verhaal lees je vanuit Maud in de eerste persoonsvorm, wat maakt dat her verhaal dichtbij komt en meer eigen voelt. Maud is een heel gevoelig persoon. Alles wat een normaal persoon ervaart, ervaart zij x10. Ze ruikt meer, ze hoort meer, ze kan antwoorden vinden in vragen, haar hersenen draaien de hele tijd op duizend toeren, haar zintuigen staan constant op scherp. En je zal snel genoeg leren waarom.

Maud is werkt in het mortuarium als dodenverzorger en alleen de baan die ze heeft en de moeite die ze doet voor overleden mensen, de band die ze in stilte met ze opbouwt, maakt dit boek de moeite waard. Het is ontzettend interessant om over deze baan te lezen vanuit Maud en te zien hoe zij met de dood omgaat en het is mooi hoe ze mensen na hun einde nog zo'n waardig gevoel kan geven.

Er speelt heel veel in dit verhaal. Maud werkt pas net weer, na een mentaal hele zware periode. Zij en haar man zijn uit elkaar, ze mag haar zoon niet meer zien en het enige wat ze wil, is haar zoon weer terug in haar leven. Helaas zijn de kaarten niet in haar voordeel en is er vooral aan iedereen wijsgemaakt dat ze een instabiele en ongeschikte moeder is. Ze moet bewijzen dat ze haar kindje weer mag zien en haar leven op de rit krijgen. Daarbij krijgt ze steun van verschillende mensen, maar dan gaat er één van die mensen dood en het hele verhaal komt op gang. Maud ontmoet mensen die de overledene kennen, maar ook haar ex kennen. Ze leert geheimen kennen die ze niet had moeten weten. Ze komt mensen tegen die niet perse heel leuk zijn en eigenlijk zie je constant een Maud die met argusogen naar de wereld kijkt, last heeft van angst en paniek en zwak lijkt. Maar wat doet een moeder die haar kind terug wil? Juist. Alles.

Het verhaal sleept je mee in een wereld voor geheimen, spanning en verhalen die verteld moeten worden en Maud is het perfecte karakter voor dit verhaal.

Ik vond het verhaal niet perse heel spannend en soms ook wat voorspelbaar, maar toch heb ik genoten van het verhaal. Het is een benauwend verhaal, waarbij je veel in de gedachtes van Maud leeft. Er komen heftige scenes in het verhaal voor en ik wil je dus wel waarschuwen, dat als je zelf niet tegen bepaalde triggers kan (In dit geval verkrachting en huiselijk geweld), je wel moet opletten tijdens het lezen.

Ik heb van begin tot einde in het verhaal gezeten en hoe Maud uiteindelijk in haar eigen kracht gaat staan en doet wat ze kan om zichzelf en haar zoon op de goede weg te krijgen, is mooi om te zien, al komen er wat 'illegale' praktijken bij kijken.

Tijdens het schrijven van 'Sluipwesp' wist Annerieke nog niet dat Maud een hele serie zou krijgen, maar inmiddels zijn deel 2 en 3 ook beschikbaar en er komt zelfs nog een vierde deel aan.

Ik vond 'Sluipwesp' genieten en huiveren tegelijk. Ik herkende me meteen in de proloog. Ik moet zeggen dat ik soms wel mijn twijfels had over Maud en haar niet altijd even leuk vond, maargoed, je kan niet alle karakters altijd geweldig vinden. Ik ben wel benieuwd wat voor diepgang Maud nog krijgt en wat voor verhalen ze nog meer krijgt.

'Sluipwesp' krijgt van mij 3,75 sterren!

~ Live Your Life Reading