Niemand zal ons tegen onszelf beschermen, dat zullen we zelf moeten doen

Ik ben momenteel fan van één serie, echt fan, en dat is Lily van Tom de Cock. In het afgelopen jaar kon je hier al de recensie voorbij zien komen van "Lily" en "Lily:Storm", en liet ik al uitgebreid weten hoe enorm ik stond te springen om het derde deel van de serie te lezen: "Staal". Iedereen die mijn blog een beetje langer volgt, weet inmiddels dat ik een voorliefde heb voor dystopische verhalen en dat als ze de juiste onderwerpen aantikken, ik meteen verliefd ben. Toen we met de samenlezenwe-club eindelijk toe waren aan e bespreking van Lily 3, ging ik natuurlijk uit mijn dak. Ik probeer hier wederom een recensie te schrijven zonder te veel te spoilen, aangezien dat de pret een beetje wegneemt van het verhaal, maar ik raad je wel aan om eerst de boeken te lezen voor je deze recensie leest, anders snap je misschien weinig van het wat ik schrijf.

Ik kan het nog wel wat vaker herhalen, Tom de Cock kan heerlijk schrijven. Hij heeft met Lily een topper neergezet die pakkend is, makkelijk toegankelijk en die vlot weg leest. Ondanks de 450 pagina's ben je zo door het verhaal heen. De meeste karakters komen ook weer terug (en zelfs een beetje meer dan dat!!) en er is geen enkele reden om niet verliefd te zijn op de karakters, hun verhaal en de band die ze met elkaar delen. Tom de Cock schrijft ook zo, dat je wel de voorgaande delen MOET lezen, maar tegelijkertijd ook meteen weer in het verhaal zit als je pas na een tijdje het volgende deel oppakt.

Qua verhaal is dit wederom een topper. Het verhaal is iets langzamer, maar na maanden op zee, een strijd tegen de President en de ontdekte Storm in de voorgaande delen, is het een welkome verandering dat Lily deze keer op pad gaat met een aantal vrienden om een oplossing te vinden voor de naderende Storm, die de hele mensheid weg zal vagen. De plekken waar ze heen gaat zijn leuk, zij het wel zo dat het natuurlijk gaat om te grootste landen die er nu ook zijn, omdat je deze landen het makkelijkste kan uitvergroten naar de toekomst. Wat Tom de Cock fantastisch heeft gedaan, is de problemen die nu spelen in desbetreffende landen zo uit te vergroten, dat je meteen herkent om welk land het gaat en waarom de economie en de samenleving daar zo is als dat hij is. Alles wat Tom schrijft, berust gedeeltelijk op de waarheid. Dat maakt dit verhaal zo interessant, maar ook confronterend om te lezen.

De spanning is hier en daar wat lager dan in andere delen, er gebeuren dingen die grenzen aan ongeloofwaardig, en toch weet het verhaal je te pakken en zou ik me zo voor kunnen stellen dat het echt waar is. Dit zou één van de mogelijkheden voor onze toekomst kunnen zijn. erg eng, erg intrigerend.

Er gebeurt weer meer dan genoeg in "Staal". Ik heb weer gelachen, gehuild, gewalgd en me enorme zorgen gemaakt om onze geliefde Ro, die nog altijd een stuk van mijn hart heeft. Ik ben boos geweest, ik heb raar zitten kijken en er gebeuren meerdere onverwachte dingen die je vooraf gezien niet aan zag komen en achteraf gezien heel logisch lijken.

Wederom kan ik zeggen dat ik sta de springen om in deel 4 te beginnen, laat het nou zo zijn dat die nog lang niet uitkomt en ik dus nagelbijtend lang mag gaan zitten wachten op het volgende en laatste deel van dit boek.

Ik vraag me wel nog steeds af waarom er voor de titel "Staal" is gekozen en wat er nu uiteindelijk met de Storm gaat gebeuren, want zoals je misschien kan raden, is die tijdens dit boek nog steeds niet begonnen. Je leest de reis eraan voorafgaand, niet tijdens, dus ik wil weten wat er komen gaat en ik spoor Tom de Cock dan ook persoonlijk aan om NU door te schrijven, want ik wil echt niet meer langer wachten.

Ik heb weer honderduit genoten van "Staal", ondanks dat ik sommige dingen iets vergezocht vond en ik met meer vragen dan antwoorden ben achtergebleven. Deze boeken zetten je aan het denken, laten een gruwelijk vooruitblik zien en het zullen boeken zijn die ik nooit zal vergeten.

Ik geef "Staal" 4,75 sterren!

~ Live Your Life Reading