"Het Gouden Ei" is niet voor mij

Het Gouden Ei, geschreven door Tim Krabbé, gaat over Rex Hofman en Saskia Ehlvest die samen op vakantie naar een hotel in Frankrijk gaan. Ze stoppen bij een tankstation en als Saskia drankjes gaat halen, is ze opeens verdwenen. Rex is bezorgd en gaat haar zoeken. Helaas heeft niemand iets gezien of gehoord wat hem kan helpen. Jaren later krijgt hij opeens een bericht van iemand die graag wilt vertellen wat er met Saskia is gebeurd.
Tim Krabbé, geboren in Amsterdam op 13 april in 1943, is een Nederlands schrijver, schaker en wielrenner. Naast romans schrijft hij ook boeken over zijn hobby’s (schaken en wielrennen). Dit boek vind ik passen bij Tim Krabbé, omdat hij vaker spannende misdaadromans schrijft. Hiervoor heeft hij ook meerdere prijzen gewonnen. Daarnaast heeft dit boek ook een paar prijzen gewonnen en is meerdere keren verfilmd.
Er komen meerdere thema’s voor in het boek, zoals: liefde, jaloezie, misleiden, maar ook angst en eenzaamheid, die te koppelen zijn aan bijvoorbeeld “het Gouden Ei” en de verdwijning van Saskia. Rex voelt zich namelijk alleen als Saskia opeens is verdwenen (door misleiding), omdat hij smoorverliefd is op haar. Later krijgt hij een andere vriendin (Lieneke) en zij is jaloers op Saskia, omdat Rex maar niet over haar ophoudt. Ik snapte eerst niet wat “het Gouden Ei” ermee te maken had, maar later bleek dat het uit de droom van Saskia komt. Je zou dan alleen in een gouden ei in het heelal zweven, wat weer te koppelen is aan angst, en als je botst tegen het enige andere ei in het heelal wordt je vernietigd. Nog een motief kan het roken van Rex zijn na 7 jaar, omdat hij Saskia “kwijt” is. Hij is zo verliefd op haar, dat hij iets doet wat hij eigenlijk niet zou willen doen.
Ikzelf heb geen bezwaar tegen de motieven of de thema’s die zijn gebruikt. De motieven vind ik origineel, de thema’s niet. Die komen zó vaak voor.
Het verhaal is verteld vanuit de auctoriale verteller (alwetend). Ik vind het fijn dat ik als lezer weet wat anderen denken en wat ze hebben gedaan.
Ik ervaarde de personages als saai, omdat ze niet echt een verandering meemaken (naar mijn mening zijn er alleen maar platte personages), ze zijn oppervlakkig. Hierdoor kon ik mij niet zo goed inleven in de karakters, wat ik juist zo leuk vind aan boeken.
De belangrijkste personages zijn Rex Hofman, Saskia Ehlvest, Lieneke en Raymond Lemorne. In het hele boek heeft elk personage maar 1 doel. Neem Rex Hofman bijvoorbeeld, hij is smoorverliefd op Saskia en zal alles doen om haar terug te krijgen. Hij komt maar niet over haar heen en dat is in het hele boek zo, wat ik wel jammer vind.

De niet-chronologische vertelling maakt het boek soms moeilijk te begrijpen. Pas nadat je het boek volledig hebt uitgelezen wordt alles duidelijk. Ook is er sprake van tijdvertraging: het overmatige gebruik van woorden voor simpele gedachten of gebeurtenissen, waardoor je het erg goed voor je kan zien. Het kan echter ook als irritant worden ervaren, wat bij mij het geval was. Het duurt soms een hele bladzijde om een gedachte te verwoorden. De ruimte werd dus gedetailleerd beschreven, waardoor er een spannende sfeer ontstond. Dat vond ik wel erg goed gedaan.
Het verhaal begint spannend met een goede opbouw, maar later in het boek wordt het erg verwarrend en soms wat langdradig. Dat vond ik apart. Dit boek is namelijk een echte klassieker, dus ik had hoge verwachtingen toen ik dit boek ging lezen.
Krabbé heeft niet zoveel alinea’s gebruikt, waardoor het boek soms langer lijkt dan dat hij eigenlijk is. Het is compact (ongeveer 100 pagina’s) wat het snel leesbaar maakt, maar ik kon er maar met moeite doorheen komen. Tim Krabbé heeft het wel zo geschreven dat ik het boek vermakelijk vond en ik wilde weten wat er nou eigenlijk was gebeurd met Saskia. Ik zou de roman je niet direct aanraden, maar het kan voor liefhebbers van het genre nog steeds de moeite waard zijn.