Lezersrecensie
Verrassend goed boek, maar bevat taalfouten...
Dit boek is geschreven door Lucinda Riley en pas uitgegeven na haar dood in 2021. Als eerbetoon aan Lucinda is het boek onbewerkt uitgegeven in 2022. We volgen in het boek detective Jazz Hunter. Ze is verhuisd naar Norfolk om te ontsnappen aan haar ex-man en de stress van de stad. Eenmaal verhuisd, wordt ze terug opgezocht door haar voormalige baas om sterftegeval op de kostschool in Norfolk te onderzoeken. Echter blijft het niet bij dit ene sterfgeval en moet ze zich verdiepen in de geheimen van de kostschool waarbij ze stoot op iets onverwachts...
Het is een typisch boek geschreven door Lucinda: het is ontspannend en gemakkelijk om te lezen. Dit is ook haar eerste thriller en het is zeker niet slecht. Ondanks dat ik dacht dat ik al wist wie de moordenaar was, zat ik helemaal fout. De lezer werd echt helemaal op een verkeerd been gezet en door het verhaal meegesleept. Je zult je nu vast afvragen waarom ik maar drie sterren heb gegeven. Dat komt doordat de vertaling van het boek verschillende taalfouten en grammaticafouten bevat. De grootste fout die ik heb gelezen was dat er stond de 'veertigste' in plaats van de 'veertiende' verjaardag van Rory (ik heb het Nederlandse boek gelezen). Z'n soort fouten zouden niet gemaakt mogen worden, vind ik.
Het is een typisch boek geschreven door Lucinda: het is ontspannend en gemakkelijk om te lezen. Dit is ook haar eerste thriller en het is zeker niet slecht. Ondanks dat ik dacht dat ik al wist wie de moordenaar was, zat ik helemaal fout. De lezer werd echt helemaal op een verkeerd been gezet en door het verhaal meegesleept. Je zult je nu vast afvragen waarom ik maar drie sterren heb gegeven. Dat komt doordat de vertaling van het boek verschillende taalfouten en grammaticafouten bevat. De grootste fout die ik heb gelezen was dat er stond de 'veertigste' in plaats van de 'veertiende' verjaardag van Rory (ik heb het Nederlandse boek gelezen). Z'n soort fouten zouden niet gemaakt mogen worden, vind ik.
1
Reageer op deze recensie