De zilverboom - Lucinda Riley

Het boek gaat over Greta en haar ongewone verleden. Echter kan ze zich niets meer herinneren van haar verleden door een zwaar ongeval, dus ook niets van Marchmont Hall. Het was een prachtig landgoed waar ze in haar verleden erg veel heeft meegemaakt. Na 30 jaar keert ze eindelijk terug naar Marchmont Hall om haar familie en het landgoed te zien, ook al herkent ze niets of niemand daar. Tijdens haar verblijf komt haar geheugen deels terug door bepaalde elementen in en buiten het huis. Zo komt ze te weten wat ze heeft gemist, alsook de lezer.

Het boek is echt weer zeer goed geschreven: het is vlot leesbaar en de lezer wordt echt opgeslorpt in een andere wereld. We komen Greta haar verleden te weten en volgen hierbij haar emotionele strugglingen. Zowel bij de liefdevolle als bij de eerder lugubere momenten van haar verleden wordt de lezer betrokken, waardoor er echt een gevoel van medelijden, blijdschap en soms walging wordt opgeroepen. Als een boek dit kan, betekent dit natuurlijk al veel. Het was zeker een geslaagd boek.

Echter was het boek wel iets minder goed dan de andere boeken die Lucinda heeft geschreven. In het begin vond ik het iets moeilijker om in het boek te komen vanwege de vele personages. Gedurende het verhaal lukt dit wel. Ook was het boek voorspelbaarder naar mijn mening en daarom zat ik soms wel met een gefrustreerd gevoel, zeker als de protagonist steeds dezelfde soort fouten blijft maken.