Genoten

Het nichtje van de poppenspeler is de tweede roman van Angela Carter.
Dit een schwob boek. Maar wat is nu een schwob boek? 

Schwob is een initiatief van het Nederlands Letterenfonds, zij bekommeren zich om vergeten of onontdekte boeken, die niet verkrijgbaar zijn in het Nederlands, ze proberen de boeken uit de vergetelheid te halen.


Melanie is 15 en groeit op in een gelukkig gezin. Ze komt niets tekort. Wanneer haar ouders tijdens een zakenreis in de Verenigde Staten plotseling komen te overlijden, wordt haar leven helemaal omgegooid. Samen met haar broertje en zusje gaan ze bij een oom en tante in Londen wonen. Een oom en tante die ze nog nooit heeft ontmoet.
Wanneer ze daar aankomen blijkt snel dat hun luxe leventje voorbij is. Oom Philip blijkt een dominante man te zijn die graag de touwtjes in handen heeft, letterlijk ook want hij houdt ervan om met marionetpoppen te spelen in zijn theater in de kelder. Hij is speelgoedmaker en maakt de poppen zelf.  Tante Margaret, is jaren geleden gestopt met praten, haar twee broers Francie en Finn, wonen bij haar maar lijken als jongemannen die op straat leven. Melanie vindt ze nogal vies. 


Het boek heeft duidelijk het contrast aan tussen het oude en nieuwe leven van Melanie.
Ze voelt haar niet helemaal thuis op haar nieuwe plek, ze heeft schrik van Oom Philip, maar krijgt dan wel sympathie voor haar tante Margeret.
Wanneer ze voor het eerst een show van Oom Philip volgt, beseft ze al vlug dat zijn liefde voor zijn poppen groter is dan voor de leden van het gezin. Hoe houdt haar tante het toch al die jaren met deze man uit?

Je vindt in dit boek enkele sprookjes terug, een van die sprookjes waarmee je het boek kan vergelijken is Assepoester, maar dan met oom Philip als de “boze stiefmoeder” en de andere leden van het gezin als Assepoester, die hun taken moeten uitvoeren en moeten luisteren naar wat hij zegt. Ook Alice in Wonderland kan je in dit boek terug vinden. 

De beeldende schrijfstijl en mythische beschrijvingen zorgen ervoor dat het boek vlot leest, en dat je als lezer de gevoelens ervaart die Melanie ervaart.  


 Er komen heel wat maatschappelijke thema’s aan bod, zoals de positie van vrouwen: “ze wisselden een blik zoals vrouwen die al eeuwen wisselen: ze waren arme, financieel afhankelijke vrouwen, planeten in een baan om mannelijke zon.” De dood is ook een thema die aan bod komt. “ Melanie stelde zich de dood voor als een soort kelder, waarin je werd opgesloten en waar geen sprankje licht binnenkwam.” 

Het boek is een aanrader voor wie van donkerdere verhalen houdt.