Lezersrecensie
goede ontwikkeling personages.
‘Jullie allebei’ van Adele Parks. Recensie door Loes Heideman, mei 2022
Adele Parks slaagt erin de hoofdpersonen van ‘Jullie allebei’ zo te omschrijven dat ze voor je gaan leven. Alle karakters worden zeer uitvoerig en tot in detail beschreven, ik kreeg het gevoel dat ik ze bij wijze van spreken beter heb leren kennen dan mijn eigen vrienden. Middels flashbacks duik je in de geschiedenis van de hoofdpersonen.
Elk hoofdstuk wordt vanuit een persoon geschreven: Kai, Leigh, Fiona, Clements, Mark, Oli of Daan. De hoofdstukken van Kai en Leigh worden vanuit het ik-perspectief geschreven, de overige vanuit het hij/zij-perspectief. Ook wordt bij elk hoofdstuk aangegeven wanneer het zich afspeelt door het vermelden van de datum ( bijvoorbeeld ‘zaterdag 21 maart’ of ‘vier jaar geleden’.) Dit vind ik geen overbodige luxe aangezien er zo enorm veel informatie over de (geschiedenis van) hoofdpersonen wordt gegeven dat ik regelmatig even moest terugbladeren om te kijken ‘hoe het ook alweer zat’. Het allereerste hoofdstuk wordt vanuit een anoniem ik-perspectief geschreven. Pas tegen de helft van het boek wordt duidelijk wie deze ik-persoon is. Een loeispannende en die-zag-ik-niet-aankomen-onthulling! Elk hoofdstuk is trouwens lekker kort en de schrijfstijl is vlot.
Het verhaal speelt zich hoofdzakelijk af tijdens de lente van 2020, tijdens de eerste Lock down. De pandemie is op de achtergrond aanwezig, speelt geen grote rol maar wordt ook niet genegeerd. Het is immers de lente van 2020.
De laatste hoofdstukken waarin de ontknoping plaats vindt en er diverse onthullingen gedaan worden zijn erg verhelderend. Puzzelstukjes vallen op zijn plaats maar roepen ook vragen op. Het waarom wordt duidelijk, en omdat je de hoofdpersonen zo goed hebt leren kennen, wekken de beweegredenen voor diverse handelingen begrip en sympathie op, en tegelijkertijd wil je graag weten hoe het nou verder gaat met een aantal personen.
De vertaling vanuit het Engels is goed gedaan. Het boek bevat Nederlandse woordspelingen, de zinnen zijn vlot en lekker leesbaar. Wel gebruikt de vertaler vaak het woord ‘hen’ in plaats van ‘ze’ , wat de zin toch een iets formeler karakter geeft.
Kortom, een spannend en verrassend boek, een goede verhaallijn en zeer goed uitgewerkte karakters.
Adele Parks slaagt erin de hoofdpersonen van ‘Jullie allebei’ zo te omschrijven dat ze voor je gaan leven. Alle karakters worden zeer uitvoerig en tot in detail beschreven, ik kreeg het gevoel dat ik ze bij wijze van spreken beter heb leren kennen dan mijn eigen vrienden. Middels flashbacks duik je in de geschiedenis van de hoofdpersonen.
Elk hoofdstuk wordt vanuit een persoon geschreven: Kai, Leigh, Fiona, Clements, Mark, Oli of Daan. De hoofdstukken van Kai en Leigh worden vanuit het ik-perspectief geschreven, de overige vanuit het hij/zij-perspectief. Ook wordt bij elk hoofdstuk aangegeven wanneer het zich afspeelt door het vermelden van de datum ( bijvoorbeeld ‘zaterdag 21 maart’ of ‘vier jaar geleden’.) Dit vind ik geen overbodige luxe aangezien er zo enorm veel informatie over de (geschiedenis van) hoofdpersonen wordt gegeven dat ik regelmatig even moest terugbladeren om te kijken ‘hoe het ook alweer zat’. Het allereerste hoofdstuk wordt vanuit een anoniem ik-perspectief geschreven. Pas tegen de helft van het boek wordt duidelijk wie deze ik-persoon is. Een loeispannende en die-zag-ik-niet-aankomen-onthulling! Elk hoofdstuk is trouwens lekker kort en de schrijfstijl is vlot.
Het verhaal speelt zich hoofdzakelijk af tijdens de lente van 2020, tijdens de eerste Lock down. De pandemie is op de achtergrond aanwezig, speelt geen grote rol maar wordt ook niet genegeerd. Het is immers de lente van 2020.
De laatste hoofdstukken waarin de ontknoping plaats vindt en er diverse onthullingen gedaan worden zijn erg verhelderend. Puzzelstukjes vallen op zijn plaats maar roepen ook vragen op. Het waarom wordt duidelijk, en omdat je de hoofdpersonen zo goed hebt leren kennen, wekken de beweegredenen voor diverse handelingen begrip en sympathie op, en tegelijkertijd wil je graag weten hoe het nou verder gaat met een aantal personen.
De vertaling vanuit het Engels is goed gedaan. Het boek bevat Nederlandse woordspelingen, de zinnen zijn vlot en lekker leesbaar. Wel gebruikt de vertaler vaak het woord ‘hen’ in plaats van ‘ze’ , wat de zin toch een iets formeler karakter geeft.
Kortom, een spannend en verrassend boek, een goede verhaallijn en zeer goed uitgewerkte karakters.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van loesheideman
Gesponsord
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder met zijn kenmerkende warmte, scherpzinnigheid en humor.
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
Parijs 1942. Miri ontsnapt aan een razzia en komt terecht op het platteland. Op een nacht krijgt ze een gevaarlijke missie. Slaagt ze erin om zowel haar eigen leven als dat van anderen te redden?
