Lezersrecensie
Altijd wat
https://looneybooks79.blog/2024/12/07/altijd-wat/
An Olaerts schrijft columns voor de krant De Standaard maar heeft met ‘Altijd wat’ een verzameling aan korte gedachtegangen en dagelijkse banaliteiten bijeen gebracht: kleine alledaagse bedenkingen, confrontaties met haar man Spondeligger en hun pleegkind Punkie, beslommeringen, het leven met zijn hoogtes en laagtes...
Over elektrische fietsen, uitleggen aan je kind wat 'je regels' zijn en waarvoor dat maandverband nu dient om dan in je vinger te snijden en van je kind een maandverband tegen het bloeden te krijgen, over vogels en vogelaars, konijnen, op reis gaan maar de onderkant vergeten meenemen van je bikini, over met de bus meerijden maar vooral over taalgebruik en over hoe woorden zoveel betekenen.
Dit alles overgiet An Olaerts met een klodder humoristische saus en een kritische blik terwijl ze met (wan)hoop en volle overgave dit allemaal tegemoet treedt en opbokst tegen wat haar toegeworpen wordt.
Deze verzameling van een zeventigtal korte twee pagina's tellende (h)eerlijke teksten over het leven en zijn uitdagingen, zijn een plezier om een paar uren jezelf in te kunnen verliezen. Vergeet even alles, neem een tasje koffie of thee bij de hand (vergeet het koekje niet op het schaaltje) en zet je rustig neer en ga lekker genieten van dit boek, waarin je zal beseffen dat het leven dat jezelf lijdt misschien toch zoveel anders niet is van dat van een ander, iets wat An hierin heel duidelijk maakt. We staan er allemaal voor en we moeten erdoor. Of zoals An het zelf zegt: "Compost zijn wij, tot compost zullen wij wederkeren."
An Olaerts schrijft columns voor de krant De Standaard maar heeft met ‘Altijd wat’ een verzameling aan korte gedachtegangen en dagelijkse banaliteiten bijeen gebracht: kleine alledaagse bedenkingen, confrontaties met haar man Spondeligger en hun pleegkind Punkie, beslommeringen, het leven met zijn hoogtes en laagtes...
Over elektrische fietsen, uitleggen aan je kind wat 'je regels' zijn en waarvoor dat maandverband nu dient om dan in je vinger te snijden en van je kind een maandverband tegen het bloeden te krijgen, over vogels en vogelaars, konijnen, op reis gaan maar de onderkant vergeten meenemen van je bikini, over met de bus meerijden maar vooral over taalgebruik en over hoe woorden zoveel betekenen.
Dit alles overgiet An Olaerts met een klodder humoristische saus en een kritische blik terwijl ze met (wan)hoop en volle overgave dit allemaal tegemoet treedt en opbokst tegen wat haar toegeworpen wordt.
Deze verzameling van een zeventigtal korte twee pagina's tellende (h)eerlijke teksten over het leven en zijn uitdagingen, zijn een plezier om een paar uren jezelf in te kunnen verliezen. Vergeet even alles, neem een tasje koffie of thee bij de hand (vergeet het koekje niet op het schaaltje) en zet je rustig neer en ga lekker genieten van dit boek, waarin je zal beseffen dat het leven dat jezelf lijdt misschien toch zoveel anders niet is van dat van een ander, iets wat An hierin heel duidelijk maakt. We staan er allemaal voor en we moeten erdoor. Of zoals An het zelf zegt: "Compost zijn wij, tot compost zullen wij wederkeren."
1
Reageer op deze recensie