Lezersrecensie
We’re living in a powder keg
http://looneybooks79.blog/2025/03/08/de-gezichtslozen/
In 2019 reist Mona, een kunstfotografe, af naar Beiroet in Libanon, een land dat op een kruitvat lijkt te staan dat elk moment kan ontploffen. Reden hiervoor is de strijd tussen Hezbollah en de Israëlische strijdmachten. Tijdens haar verblijf wil ze een reportage maken dat de ziel van Beiroet en het land wil vastleggen. Ze wordt bevriend met enkele bewoners, Ruba en Juhaina, de Palestijnse Suhaila, een oude vrouw Basma, Jamal met zijn ReHope Center en kok Amin die de ziel van Libanon in een heerlijke tabouleh vastlegt.
Mona, die merkt dat iets als een 'ziel van een land en zijn bewoners' op camera vastleggen minder evident lijkt dan verwacht, komt dan ook vaak in conflict met Ruba en Juhaina, die haar foto's vaak niet confronterend genoeg vinden, en ook Suhaila, over hoe de Westerse wereld kijkt naar de mensen die in het conflictgebied wonen. Veralgemening en stempeldrukkerij wordt problematisch en termen als 'zij' duwt de bevolking in een slachtofferrol.
De confrontatie tussen de realiteit en het beeld dat in de rest van de wereld wordt tentoongespreid is voor Mona enerzijds hartverscheurend maar vooral ook verhelderend en doet haar inzichten krijgen die ook hier in België nazindert bij de vluchtelingenproblematiek.
Eens terug thuis gaat Mona dan ook aan de slag om haar fotoreportage vorm te geven tot het vreselijke nieuws dat de wereld stil deed staan... tot haar wereld stil bleef staan!
In deze novelle van iets meer dan honderd pagina's weet Alicja Geschinska de actualiteit rond een oorlog in het Midden-Oosten en het binnenlandse vluchtelingenprobleem aan te kaarten. Met een open blik en vooral haar heerlijk open taal zien we door Mona's ogen hoe de wereld anders is dan wij ze soms zien of aanhoren via (social) media! Tergelijkertijd worden we ook nog maar eens geconfronteerd, in één kort hoofdstuk, met een ramp in 2020 dat een land compleet destabiliseerde en vijf jaar later nog steeds nabloedt.
En laten we niet vergeten dat ook Libanon, net als Gaza en de Jordaanse Westoever, te lijden hebben onder het juk en de bommen van Israël, dat meer onschuldige slachtoffers maakt dan nodig.
In 2019 reist Mona, een kunstfotografe, af naar Beiroet in Libanon, een land dat op een kruitvat lijkt te staan dat elk moment kan ontploffen. Reden hiervoor is de strijd tussen Hezbollah en de Israëlische strijdmachten. Tijdens haar verblijf wil ze een reportage maken dat de ziel van Beiroet en het land wil vastleggen. Ze wordt bevriend met enkele bewoners, Ruba en Juhaina, de Palestijnse Suhaila, een oude vrouw Basma, Jamal met zijn ReHope Center en kok Amin die de ziel van Libanon in een heerlijke tabouleh vastlegt.
Mona, die merkt dat iets als een 'ziel van een land en zijn bewoners' op camera vastleggen minder evident lijkt dan verwacht, komt dan ook vaak in conflict met Ruba en Juhaina, die haar foto's vaak niet confronterend genoeg vinden, en ook Suhaila, over hoe de Westerse wereld kijkt naar de mensen die in het conflictgebied wonen. Veralgemening en stempeldrukkerij wordt problematisch en termen als 'zij' duwt de bevolking in een slachtofferrol.
De confrontatie tussen de realiteit en het beeld dat in de rest van de wereld wordt tentoongespreid is voor Mona enerzijds hartverscheurend maar vooral ook verhelderend en doet haar inzichten krijgen die ook hier in België nazindert bij de vluchtelingenproblematiek.
Eens terug thuis gaat Mona dan ook aan de slag om haar fotoreportage vorm te geven tot het vreselijke nieuws dat de wereld stil deed staan... tot haar wereld stil bleef staan!
In deze novelle van iets meer dan honderd pagina's weet Alicja Geschinska de actualiteit rond een oorlog in het Midden-Oosten en het binnenlandse vluchtelingenprobleem aan te kaarten. Met een open blik en vooral haar heerlijk open taal zien we door Mona's ogen hoe de wereld anders is dan wij ze soms zien of aanhoren via (social) media! Tergelijkertijd worden we ook nog maar eens geconfronteerd, in één kort hoofdstuk, met een ramp in 2020 dat een land compleet destabiliseerde en vijf jaar later nog steeds nabloedt.
En laten we niet vergeten dat ook Libanon, net als Gaza en de Jordaanse Westoever, te lijden hebben onder het juk en de bommen van Israël, dat meer onschuldige slachtoffers maakt dan nodig.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Looneybooks79
Gesponsord
Als Jolenes helikopter crasht in Irak, moet ze terugkeren naar het huwelijk en gezin dat ze onder hoogspanning achterliet. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
