Abandon all hope ye who enter!

Lasciate ogne speranza voi ch’entrate / Abandon all hope, ye who enter here!

Een waarschuwing voor iedereen die dit boek wil lezen. Het boek bevat fotomateriaal dat heel confronterend is, trauma aantoont en de gruwel (lijken, uitgemergelde gevangenen) van oorlog toont.

Kan een boek je zodanig emotioneren dat je kwaad wordt, de tranen in je ogen krijgt, je de gruwelen die je leest niet meer aankan en je eigenlijk het boek ergens ver in de hoek wilt gooien, maar je leest verder want je wil je ogen niet sluiten voor de geschiedenis die beschreven wordt?

Kan een boek je zodanig kwaad maken dat je iedereen die vandaag diezelfde idiote ideologie nog steeds aanhangt, en het zijn er tegenwoordig weer meer en meer en veel te veel, eens goed bij het nekvel wilt grijpen en hen met de neus op de historische feiten drukken en die mensen tonen dat hun ideeën van hoe het volgens hen zou moeten zijn enkel lijden en miserie brengt?

Kan een boek je vanaf pagina één tot tranen doen bewegen? Of ben ik gewoon te emotioneel?

De Kampen toont de gruwel achter de ijzerdraad, het verhongeren en verpauperen van de mensen die door hun religieuze achtergrond of hun afkomst werden gevangengenomen. Om maar te zwijgen van zij die niet hun ideologie volgden en in opstand kwamen of gewoon hielden van iemand van hetzelfde geslacht, of mensen hielpen te ontsnappen aan de pijn en het lijden!

Zelfs bijna honderd jaar later heeft men nog niks geleerd! Iedereen zou verplicht een bezoek moeten brengen aan één van de kampen (en hoe gruwelijker het eraan toe ging, hoe belangrijker het bezoek zou zijn!) die in dit boek beschreven wordt.

Annemie Reyntjens grijpt bij de keel met haar gedocumenteerde naslagwerk, met haar beschrijvingen van hoe het eraan toe ging, hoe er werd gemarteld en gedood, verhongerd en vergast, tot arbeid werd aangezet en dan gedumpt in massagraven…

Het fotomateriaal is hard, opent de ogen en laat niks aan de verbeelding over. Samen met de historische foto’s combineert ze eigengemaakt fotomateriaal van de locaties zoals ze er nu bij liggen, al dan als memorial ingericht, dus is ze ter plekke het bevreemdend gevoel dat er rondwaart, de stille schreeuwen van de doden, persoonlijk gaan aanvoelen. Normaal gezien zou ik zeggen: niet voor gevoelige zielen (hoewel ik toch een trigger warning gaf aan het begin want sommige mensen zullen toch moeite hebben met de realiteit) maar in dit geval zou ik zeggen: open je ogen maar! Want dit kan elk moment terug gebeuren! Geef extreem rechts een stem en je bent niet veraf van dezelfde situaties! Kort door de bocht? Misschien. Maar ik heb geen zin om het te testen!

Ja, dit boek maakt me kwaad maar enkel om de juiste redenen! Geef de geschiedenis geen kans om terug te komen!

Maar natuurlijk leren we niet! Kijk maar naar wat we zien gebeuren in landen als Oekraïne, Gaza en de Westelijke Jordaanoever (die laatste twee zijn des te bizar en pijnlijk omdat je net zou denken dat Israël en de Joodse bevolking net uit zijn eigen geschiedenis zou hebben geleerd)! Genocide, pomgroms, kampen waar mensen aan hun lot worden overgelaten… en de wereld staat erbij en kijkt ernaar!

Laten we afspreken dat dit boek zo relevant is dat we dit eigenlijk iedereen zouden moeten laten lezen, in scholen les over moeten geven en laten we de wereldleiders, te beginnen met ons eigen leiders, ook aan te tonen dat dit geen optie meer is!

Zoals de titel van het boek doet vermoeden is dit een overzicht van alle vernietigings- en strafkampen die er tijdens de Tweede Wereldoorlog waren (veel ervan kende ik zelfs niet en hebben me de ogen doen openen, want zelfs in Nederland en in België bleken die er te zijn, meer dan die ik al kende!) en Annemie Reyntjens geeft per kamp meer info plus fotomateriaal en wat er nadien gebeurd is met de locatie (al dan niet bewaard gebleven en nu een monument of een plek om te bezoeken)

De bekendste zijn natuurlijk Auschwitz-Birkenau, Dachau, Sobibor, Treblinka en Bergen-Belsen (het kamp waar Anne Frank en haar zus Margot het leven lieten). Maar ook Breendonk, Amersfoort, Dossin en veel meer andere komen aan bod.
Niemand leest dit ‘graag’ maar het is zoals ik reeds zei bijna verplicht leesmateriaal! Niemand kan de ogen sluiten voor wat is geweest. Niemand mag ontkennen, niemand zal vermijden te erkennen dat dit bestaan heeft! Ik heb dikwijls een krop door de keel moeten slikken, vaak het boek dicht moeten doen om even te bekomen, het een aantal dagen opzij gelegd, gevloekt, net niet getierd… niemand zal onbewogen dit boek lezen, tenzij je psychopatische neigingen hebt!