Lezersrecensie
Overleven in een dystopische wereld
https://looneybooks79.blog/2024/10/18/de-schepping-van-michael/
“Winnaar Beste Boek van The Indie Awards 2023”
De wereld is plots stilgevallen. Letterlijk! Bijna elke mens is ter plekke stil blijven staan en kon niks meer doen behalve geleidelijk aan doodgaan, van de honger en/of van de dorst. Enkelen hebben het echter overleefd en komen in een gans andere, heel dystopische wereld terecht waar de natuur terug overheerst en terrein wint terwijl de mensen verder uitsterven.
Eén van die overlevenden is Michael Ambrosius, die samen met zijn hond Sif, rondtrekt op zoek naar het weinige eten dat er nog te vinden is. Intussen is het tien jaar nadat de ramp zich voltrok en behalve een aantal mensen is hij niet veel anderen meer tegen gekomen. Vaak vermijdt hij ook de mensen, simpelweg omdat er heel wat fanatiekelingen en gekken tussen zitten. En hoe langer zij overleven, hoe gekker zij lijken te worden.
Trekkend door overwoekerde steden, afbrokkelende gebouwen en leeggeplunderde winkels en levend van de weinige dieren die ze vangen (die blijkbaar niet werden aangetast door wat de mens ook toen heeft doen stilstaan) leeft Michael in een zelfgekozen eenzaamheid. Daar heeft zijn verleden ook iets mee te maken. Dat verleden blijft hem in zijn dromen plagen, het heeft ook zijn huwelijk vernietigd.
En dan komt hij terecht bij een groep andere mensen, een gemeenschap, die hem opvangen nadat hij gewond is geraakt. Veel keuze heeft hij dus niet dan zich te laten verzorgen en uit die eenzaamheid te treden. Maar Michael wordt toch opnieuw geconfronteerd met zijn leven van voor de plaag, ongewild en onbedoeld. En dan rijst de vraag: wat heeft hij te maken met de uitbraak van die plaag?
Dit boek bewijst aan mij dat ook schrijvers die niet bij grote uitgeverijen zijn en hun boek zelf publiceren talent hebben en niet zo snel mogen afgewezen worden als 'maar een schrijver die probeert'! Ik heb al een aantal boeken gelezen van onafhankelijke uitgeverijen of zelfpubbers en dat is niet altijd even geslaagd. (Ik heb momenteel nog een tweetal boeken liggen en het is altijd een verrassing of het me zal kunnen boeien of niet)
Maar ik kan je eerlijk zeggen: dit boek heeft me van het begin af aan vastgegrepen en ik zat onmiddellijk in het verhaal. Michael Kapteins taal is poëtisch en hij is een getalenteerd schrijver die een sfeer kan weergeven waarvan je beelden op je netvlies krijgt van hoe een dystopische wereld er kan uitzien. Ergens voel ik ook dat er een zekere kritiek tussen de lijnen hangt op klimaatopwarming en hoe ze virussen aanpakken maar ook een zekere kritiek naar religieuze beleving toe. Want wat als een 'society' in elkaar zakt, naar wie of wat zal een mens zich dan richten? En hoe snel ontstaan er geen sektes die onder het mom van religie bepaalde overlevingstechnieken rechtvaardigen?
Dit boek is in zekere zin ook een eerbetoon aan veel dystopische films, series en graphic novels die er al eerder zijn verschenen zoals (om er maar een paar te noemen): The Walking Dead (graphic novel reeks én tv-serie), Crossed (graphic novel reeks), de film The Happening maar het meeste nog op The Road en The Book of Eli (maar dan met veel meer groen in plaats van een dode planeet)
Het beste stuk komt in deel 2 waarin (zonder al te veel te willen spoilen) er een vijand langskomt die best wel angstaanjagend is.
Eén puntje van kritiek is het einde dat voor mij niet helemaal duidelijk was wat de schrijver ermee bedoelde, maar dat laat dan weer veel interpretatie over van de lezer die er zijn eigen versie kan van maken, zo ie wil natuurlijk!
Grenzend aan het horrorgenre is dit vooral een verhaal over overleven en over liefhebben en over een trauma dat blijft hangen! Een dikke pluim voor Michael Kaptein die, wat mij betreft, zeker een grote uitgeverij achter zich aan mag krijgen om zijn boeken te publiceren als hij op deze weg verdergaat, want hier schuilt heel wat schrijftalent achter. En het zou jammer zijn dat dit verloren gaat!
“Winnaar Beste Boek van The Indie Awards 2023”
De wereld is plots stilgevallen. Letterlijk! Bijna elke mens is ter plekke stil blijven staan en kon niks meer doen behalve geleidelijk aan doodgaan, van de honger en/of van de dorst. Enkelen hebben het echter overleefd en komen in een gans andere, heel dystopische wereld terecht waar de natuur terug overheerst en terrein wint terwijl de mensen verder uitsterven.
Eén van die overlevenden is Michael Ambrosius, die samen met zijn hond Sif, rondtrekt op zoek naar het weinige eten dat er nog te vinden is. Intussen is het tien jaar nadat de ramp zich voltrok en behalve een aantal mensen is hij niet veel anderen meer tegen gekomen. Vaak vermijdt hij ook de mensen, simpelweg omdat er heel wat fanatiekelingen en gekken tussen zitten. En hoe langer zij overleven, hoe gekker zij lijken te worden.
Trekkend door overwoekerde steden, afbrokkelende gebouwen en leeggeplunderde winkels en levend van de weinige dieren die ze vangen (die blijkbaar niet werden aangetast door wat de mens ook toen heeft doen stilstaan) leeft Michael in een zelfgekozen eenzaamheid. Daar heeft zijn verleden ook iets mee te maken. Dat verleden blijft hem in zijn dromen plagen, het heeft ook zijn huwelijk vernietigd.
En dan komt hij terecht bij een groep andere mensen, een gemeenschap, die hem opvangen nadat hij gewond is geraakt. Veel keuze heeft hij dus niet dan zich te laten verzorgen en uit die eenzaamheid te treden. Maar Michael wordt toch opnieuw geconfronteerd met zijn leven van voor de plaag, ongewild en onbedoeld. En dan rijst de vraag: wat heeft hij te maken met de uitbraak van die plaag?
Dit boek bewijst aan mij dat ook schrijvers die niet bij grote uitgeverijen zijn en hun boek zelf publiceren talent hebben en niet zo snel mogen afgewezen worden als 'maar een schrijver die probeert'! Ik heb al een aantal boeken gelezen van onafhankelijke uitgeverijen of zelfpubbers en dat is niet altijd even geslaagd. (Ik heb momenteel nog een tweetal boeken liggen en het is altijd een verrassing of het me zal kunnen boeien of niet)
Maar ik kan je eerlijk zeggen: dit boek heeft me van het begin af aan vastgegrepen en ik zat onmiddellijk in het verhaal. Michael Kapteins taal is poëtisch en hij is een getalenteerd schrijver die een sfeer kan weergeven waarvan je beelden op je netvlies krijgt van hoe een dystopische wereld er kan uitzien. Ergens voel ik ook dat er een zekere kritiek tussen de lijnen hangt op klimaatopwarming en hoe ze virussen aanpakken maar ook een zekere kritiek naar religieuze beleving toe. Want wat als een 'society' in elkaar zakt, naar wie of wat zal een mens zich dan richten? En hoe snel ontstaan er geen sektes die onder het mom van religie bepaalde overlevingstechnieken rechtvaardigen?
Dit boek is in zekere zin ook een eerbetoon aan veel dystopische films, series en graphic novels die er al eerder zijn verschenen zoals (om er maar een paar te noemen): The Walking Dead (graphic novel reeks én tv-serie), Crossed (graphic novel reeks), de film The Happening maar het meeste nog op The Road en The Book of Eli (maar dan met veel meer groen in plaats van een dode planeet)
Het beste stuk komt in deel 2 waarin (zonder al te veel te willen spoilen) er een vijand langskomt die best wel angstaanjagend is.
Eén puntje van kritiek is het einde dat voor mij niet helemaal duidelijk was wat de schrijver ermee bedoelde, maar dat laat dan weer veel interpretatie over van de lezer die er zijn eigen versie kan van maken, zo ie wil natuurlijk!
Grenzend aan het horrorgenre is dit vooral een verhaal over overleven en over liefhebben en over een trauma dat blijft hangen! Een dikke pluim voor Michael Kaptein die, wat mij betreft, zeker een grote uitgeverij achter zich aan mag krijgen om zijn boeken te publiceren als hij op deze weg verdergaat, want hier schuilt heel wat schrijftalent achter. En het zou jammer zijn dat dit verloren gaat!
1
Reageer op deze recensie
