Denker der denkers

Als David van Reybrouck in zijn ouderlijk huis stoot op een oude wereldbol, je kent ze wel van die wereldbollen die licht geven en dan alle landen plots oplichten als je die in het stopcontact steekt, komt hem de vraag boven hoe we onze aarde veilighouden en hoe we de wereld draaiende kunnen houden. Want door ons vernietigend gedrag reageert de planeet even (zoniet nog meer) volatiel en dan rijst de vraag hoe kunnen we de twee terug samenbrengen in een symbiose die voor beide goed werkt.
Van Reybrouck stelt voor om het aloude apparaat dat ‘diplomatie’ heet toe te passen tussen aarde en wereld, tussen planeet en mens. Maar hoe zit dat dan in zijn werk? Hoe doen we dit en waar liggen de valkuilen en de uitdagingen hierin?
Met heel klare en sterke taal weet David van Reybrouck zijn lezers, ook in een klein essay, aan zijn lippen te laten hangen. Hij is een verteller, een meester denker en manipuleert ons zodanig om mee te denken, om mee te debatteren en om ons oogkleppen af te zetten en echt goed te kijken naar de wereld om ons heen. Eerder deed hij dit ook met het essay ‘De kolonisatie van de toekomst’. Dit filosofisch werkje sluit daar dan ook perfect bij aan. Van Reybrouck zet zich graag in voor de klimaatzaak, iets waar we allemaal deel van zouden moeten uitmaken. (Voor wie meer interesse heeft in dit onderwerp kan ik ook ‘Het Klimaatboek’ aanraden dat eveneens bij ‘De Bezige Bij’ (Standaard Uitgeverij) verscheen!

http://looneybooks79.blog/2025/04/24/de-wereld-en-de-aarde-hoe-houden-we-het-veilig/