Een literaire opera

https://looneybooks79.blog/2024/10/02/het-bed-van-lucht/

In een slaapkamer in een kasteel in de Provence ligt een man op sterven. Aan zijn zijde zit een jonge vrouw starend in een oude verweerde spiegel. Wat ze ziet is een jongensachtig mokkel. Zij en de man verschillen van leeftijd maar toch lijken ze elkaar goed te kennen. De man doet haar een voorstel, niks oneerbaar zolang ze het maar wil doen voor hij sterft. Hij vraagt haar enkele verhalen te vertellen. Eerst weigert ze resoluut maar ze zwicht dan toch en laat zich verdwalen in haar eigen verhalen.

De verhalen doen aan als koortsdromige herinneringen die vaak overal en nergens over gaan. Over ontmoetingen met locale bevolking in Papoea Nieuw Guinea, over lust en liefdes in Azië en Afrika, over een schetenlatende Schot en over een koffer vol geld en diamanten. Maar zijn dit verhalen of zijn het herinneringen?

Ik ga bekennen dat ik met enige frustratie dit boek aan het lezen was omdat ik geen grip kon krijgen op wat er echt aan de hand was. En ik kan hier theorieën spuien wat ik denk dat er aan de hand was en is (wie het boek leest zal op het einde antwoorden krijgen, dat kan ik wel zeggen) met de jonge vrouw. De tweespraak tussen haar en de stervende man zijn dan uiteindelijk voor mij de meest aangrijpende gesprekken in het boek.

Als ik een genre moet kleven op dit boek dan neigt het naar het magisch realisme, een genre waar ik nog niet heel veel ervaring mee heb en wat me ook niet altijd even goed ligt, misschien vandaar dat ik het boek met momenten wou stoppen. Maar doorzetten is zeker aan te raden, als je antwoorden wilt krijgen!

Aan het taalgebruik van de schrijver ligt het zeker niet want je wordt wel ondergedompeld in een taalbad van beeldspraak en zowel humoristische als lieflijke taferelen. Met dit boek heeft Lens een literaire opera geschreven!

Nicholas Lens is componist, bekend van opera's, die zijn tijd tussen Brussel en Venetië verdeeld. Dit is zijn debuutroman.

Aan één ding wil ik nog even aandacht besteden, namelijk de cover van dit boek. Iedereen die graag leest weet dat een cover vaak allesbepalend is vooraleer je een boek kiest om te lezen. (ik heb me al een aantal keren laten misleiden maar ook verrassen door een boek te kopen of te lezen aan de hand van de cover alleen). Het beeld op dit boek is van de hand van de dochter van Nicholas Lens, Clara-Lane Lens (zoek haar zeker eens op via instagram, ze heeft heel mooie kunstwerken gemaakt, vaak studies van mensen en gezichten). De zachte blik en uitstraling van het werk op de cover van dit boek is zo innemend en straalt zo'n rust uit dat je uren kan blijven kijken! Fijn dat vader en dochter hebben kunnen samenwerken aan dit boek.