Life uhm finds a way…
‘Het einde van de Straat’ is een poëtisch relaas van een naamloos personage, een schilder, dat net verhuisd is in het ouderlijke huis van zijn schoonouders, aan het einde van een doodlopende straat, met zijn man Nicolas.
Het hoofdpersonage verlangt echter naar de stad en de mogelijkheden ervan. Als schilder werkt hij veel van thuis en biedt het huis wel de mogelijkheid tot een schildersatelier. Maar hij zit vast in een sleur (boodschappen doen, schilderen, koken), in een leegte (Nicolas werkt vaak lang en laat en te veel waardoor hij veel alleen thuis is), in een routine, in een cul-de-sac in zijn leven. Contact met buren is summier (de helft weet niet eens dat hij daar woont. Enkel Suzanne, die vermoedelijk alcoholiste is, komt langs maar staat hij daar wel voor open?) en vrienden zitten in de stad. Enkel begrafenissen en huwelijken brengt hen samen. Er ontstaat een zeker verlangen van het personage dat zich manifesteert in een obsessie voor een pakjeskoerier.
Angelo Tijssens laat ons meekijken in het leven van een koppel dat vast lijkt te zitten in een huis en in een relatie in een wereld die half in brand staat maar waar niks aan kan of wil gedaan worden en tegelijkertijd laat hij ons ook aan zelfreflectie doen, diep in onszelf kijken en nadenken. Want is verlangen naar iets anders niet bij iedereen aanwezig? Is angst voor de wereld en vast te komen zitten niet bij iedereen aanwezig?
Het verhaal springt soms van tijd tot tijd van heden naar verleden zonder echt een aanduiding wanneer deze overgang gebeurt. Hoewel we telkens wel weten aan kleine hints (de trouw, huwelijksreis…) wanneer dit het geval is. Maar zoals het leven is springen we vaak van herinnering naar herinnering.
Dit is een prachtig geschreven boek, dat op het randje van het nihilisme balanceert, en doet me nogmaals realiseren dat ik twee jaar geleden gelijk had dat we van Angelo Tijssens nog mooie dingen mogen verwachten, zowel als filmscenarist, theatermaker en schrijver!
Met zijn heel mooie beeldende taal geeft hij ons dit triest en toch met humor gevuld verhaal. En dan heb ik het nog niet over die spiegelende cover gehad, omhuld door een zomers hemelsblauw. Als je deze juist in het licht richt zie je de regenboog, symbool voor de queer-community (wat natuurlijk een grote rol speelt in het verhaal) maar tevens is het een spiegel, weliswaar blurry en onduidelijk zichtbaar, die dit boek als spiegel voor de maatschappij aan je voorhoudt! Durf jij erin kijken?
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Looneybooks79
Gesponsord
Onder leiding van miljonair Anne helpt Jessie in 1918 bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt.
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
Een hartverwarmend verhaal over vasthouden en loslaten te midden van de storm, en een vriendschap die zelfs de diepste wonden heelt. Van de auteur van Onder de magnolia.
