Beter een verre buur…

Ronald Croessens is een huurmoordenaar die bekend staat voor de cryptogrammen die hij bij zijn slachtoffers achterlaat. Midden jaren negentig wordt hij door de politie gesnapt en vliegt hij voor vijfentwintig jaar achter de tralies. Als hij na twintig jaar vervroegd vrijkomt is hij uit op wraak op degenen die hem erbij hebben gelapt. Met een dartspijl door hun voorhoofd vermoord hij de betrokkenen.

Enkele jaren later kopen Steven Vanderwal en zijn vrouw Anna het huis dat ooit aan Ronald toebehoorde. De man zit in een instelling voor dementerenden en zijn kinderen verkopen het huis. Steven is privédetective en heeft net zijn eerste grote zaak binnen. Terwijl hij deze zaak onderzoekt, de ex-vriendin van hun architecte werd met een pijl door het hoofd vermoord, moet hij de verbouwingen leiden van het huis.

En dan blijkt er ineens heel veel interesse te zijn voor het huis van de buren en een onbekende man die allemaal de kelder willen onderzoeken. Steven schiet in actie en begint de zaak te onderzoeken. Als ook hun architecte op dezelfde manier als haar ex komt te overlijden, wordt het allemaal wel al te bizar en zijn de linken tussen beide zaken niet meer te ontkennen.

Steven moet nu het laatste cryptogram dat Croessens achterliet zien te ontcijferen om te ontdekken wat en vooral waar hetgeen verborgen is, wat dat ook mag wezen, voor iemand anders dat doet en er nog meer doden vallen. Een spannende zoektocht op leven en dood ontstaat hier!

Ik moet toegeven dat ik van de auteur nog niet eerder had gehoord, dat zijn boeken nog niet op mijn pad waren langs gekomen, tot ik in oktober 2024 opnieuw aanwezig was op de thrilleravond die werd georganiseerd door Standaard Boekhandel Deinze. Toen zat in het publiek een heel sympathiek man en een heel lieve vrouw die me hoorden klagen tegen de auteurs over hoe bloggers vaak minder gewaardeerd worden door de zogezegde professionele recensenten. (Neem van me aan, dat punt ligt gevoelig bij iemand die al dertig jaar en langer boeken leest en intussen al een jaar of vijf niks anders doet dan deze te recenseren). Toen Stephan en Viviane hoorden hoe gepassioneerd ik over bloggen en boeken (in dit geval thrillers) sprak werd ik op de schouder getikt met de vraag: “Wil je niet een van Stephans boeken lezen en recenseren?” Ik was best verbaasd over de vraag maar was ook geïntrigeerd en benieuwd en vooral, door hun innemende reactie was ik gecharmeerd en zei direct toe. Ik kreeg echter niet eerder de kans om het te lezen maar wist, januari wordt dé maand. (Ik wil dit jaar met een maandelijks thema lezen en vaak zal dit een kleur zijn en in januari spreken ze over ‘blauwe maandag’ dus wou ik allemaal boeken met blauwe covers of blauw in de cover lezen… deze heeft dit ook dus perfect!)

Over het boek zelf. Ik was aangenaam verrast eigenlijk door de snelheid waarmee de vaart in het verhaal ging, door het intuïtieve verhaal en de spanning waarmee dit verhaal voortgaat. Het is heel moeilijk opzij te leggen en heeft heel wat grappige dialogen (van hoe ik Stephan zelf leerde kennen in die korte tijd voel ik aan dat die humor hem natuurlijk zal overkomen). Ik ben er ook van overtuigd dat er wel wat van zichzelf en Viviane zit in Steven en Anne, de hoofdpersonages in het boek.

En ook al hangt het boek vast door vele toevalligheden, het verveelt geen moment. Je blijft geboeid lezen, op het puntje van je stoel of zetel of aan de rand van het bed (waar je ook maar leest) en het bewijst nog maar eens dat sommige auteurs best wat meer zelfpubliciteit mogen doen voor hun werk en dat ook uitgeverijen iets meer hun best mogen doen om een schrijver in de verf te zetten. Want hoe krijg je als lezer ooit een (beginnend?) schrijver kennen als er geen of weinig promo rond de boeken wordt gedaan?

Kortom, Stephan mag fier zijn op zijn werk en ik zou dan ook graag hierbij willen zeggen: lees deze thriller! Ontdek de wereld van een privédetective, zijn toegewijde vrouw en een dementerende huurmoordenaar die nog een laatste puzzel achterliet voor wie hem kan oplossen!

En voor de observerende lezer… we zullen de auteur wel vergeven voor het foutje in het boek rondom James Bond, nietwaar? Of ben ik de enige die het heeft opgemerkt? #kenjeklassiekers