Lezersrecensie
Engeltje en de draak
https://looneybooks79.blog/2024/10/25/in-de-schaduw-van-een-draak-kunnen-ijsjes-nooit-smelten/
In het leven van de kleine Ona
verschijnt plots een draak. Eerst is de draak nog klein en past deze in haar broekzak. Maar de draak groeit snel, behalve diens vleugels, en wordt almaar groter. Zo groot zelfs dat deze hoog boven haar uittorent. Ona raakt niet van de draak af dus sluit ze vriendschap ermee en beseft dan dat dit best fijn kan zijn. Want dankzij een grote draak kan je de beste kersen plukken, hoog in de boom. Je loopt nooit verloren want iedereen ziet hoe de draak boven alles uittorent en het allerbelangrijkste ijsjes smelten nooit ik de schaduw van een draak.
Met dit boek wilden scenarioschrijfster Nathalie Teirlinck en illustrator Michèle Vanparys aantonen dat kinderen, ook in tegenspoed, toonbeelden kunnen zijn van wilskracht, vechtlust en doorzettingsvermogen. Als lezer beseffen we allemaal van het begin af aan wie en wat de draak is (of symboliseert) en onmiddellijk zou je denken, dit wordt een triest verhaal. Maar beide draaien het denken hier rond om en doen ons nadenken dat je zelfs met een draak kan leven, dat een draak niet altijd de slechterik is en dat een kind vaak een grotere kracht kan tonen.
Ik was ontroerd maar heb ook met een gigantische glimlach zitten genieten van dit kinderboek/prentenboek. De illustraties van Vanparys zijn heerlijke stukjes kunst. Je kan uren blijven staren op dezelfde pagina om alle details en de kleurrijke werkjes in je op te nemen. Geen woord is te veel noch te weinig en er wordt genoeg aan ons eigen fantasie overgelaten. En laten we eerlijk zijn, iedereen heeft ergens wel zo’n draak rond zich wentelen. Het is de manier waarop je ermee omgaat dat bepaalt of deze draak je al dan niet goedgezind zal zijn. (Die van mij zou ik graag ‘Sserts’ benoemen)
Dit is een boek voor ouders die graag voorlezen aan hun kinderen, en aan de kinderen die nadien oud genoeg zijn om het zelf te lezen en te ontdekken en vooral om vragen te stellen!
In het leven van de kleine Ona
verschijnt plots een draak. Eerst is de draak nog klein en past deze in haar broekzak. Maar de draak groeit snel, behalve diens vleugels, en wordt almaar groter. Zo groot zelfs dat deze hoog boven haar uittorent. Ona raakt niet van de draak af dus sluit ze vriendschap ermee en beseft dan dat dit best fijn kan zijn. Want dankzij een grote draak kan je de beste kersen plukken, hoog in de boom. Je loopt nooit verloren want iedereen ziet hoe de draak boven alles uittorent en het allerbelangrijkste ijsjes smelten nooit ik de schaduw van een draak.
Met dit boek wilden scenarioschrijfster Nathalie Teirlinck en illustrator Michèle Vanparys aantonen dat kinderen, ook in tegenspoed, toonbeelden kunnen zijn van wilskracht, vechtlust en doorzettingsvermogen. Als lezer beseffen we allemaal van het begin af aan wie en wat de draak is (of symboliseert) en onmiddellijk zou je denken, dit wordt een triest verhaal. Maar beide draaien het denken hier rond om en doen ons nadenken dat je zelfs met een draak kan leven, dat een draak niet altijd de slechterik is en dat een kind vaak een grotere kracht kan tonen.
Ik was ontroerd maar heb ook met een gigantische glimlach zitten genieten van dit kinderboek/prentenboek. De illustraties van Vanparys zijn heerlijke stukjes kunst. Je kan uren blijven staren op dezelfde pagina om alle details en de kleurrijke werkjes in je op te nemen. Geen woord is te veel noch te weinig en er wordt genoeg aan ons eigen fantasie overgelaten. En laten we eerlijk zijn, iedereen heeft ergens wel zo’n draak rond zich wentelen. Het is de manier waarop je ermee omgaat dat bepaalt of deze draak je al dan niet goedgezind zal zijn. (Die van mij zou ik graag ‘Sserts’ benoemen)
Dit is een boek voor ouders die graag voorlezen aan hun kinderen, en aan de kinderen die nadien oud genoeg zijn om het zelf te lezen en te ontdekken en vooral om vragen te stellen!
1
Reageer op deze recensie
