Iris was haar naam

https://looneybooks79.blog/2024/06/08/liese-meerhout-4-iris-was-haar-naam/

'Iris was haar naam' is intussen het vierde boek in de Liese Meerhout-reeks. Sinds vorig jaar lees ik (eindelijk) deze reeks op de juiste volgorde om het personage 'Liese Meerhout' beter te leren kennen. Want sinds Toni Coppers zijn boeken bij Borgerhoff & Lamberigts verschijnen heb ik al een tweetal van de boeken in de reeks (Jacht en Onschuld) gelezen maar merkte ik dat ik wel wat voorgeschiedenis miste, vandaar dat ik de reeks ben beginnen lezen. Deze zijn allemaal nog uitgaven die bij Uitgeverij Manteau / Standaard Uitgeverij toebehoren!

Als er in het Zoniënwoud het lijk van een NAVO kolonel wordt teruggevonden, neergeschoten, met rond zijn nek een juweel in de vorm van een slang, wordt Liese Meerhout op de zaak gezet. Zij is op dat moment nieuw bij de moordbrigade en dient zich nog te bewijzen dus er bestaat bij haar oversten nog twijfel of ze een zaak van deze grootte wel zal aankunnen. Maar Liese laat zich niet van de wijs brengen en gaat er volledig voor.

Terwijl ze deze zaak onderzoekt gaat het haar persoonlijk echter niet zo goed af want haar relatie met de antiekhandelaar Simon de Vere hangt aan een zijden draadje en Simons enige familielid, tante Liz blijkt heel ziek te zijn. Deze persoonlijke tegenslagen zorgen er natuurlijk voor dat Liese het in haar zoektocht naar de moordenaar niet gemakkelijk wordt gemaakt.

En dan wordt een tweede lijk ontdekt. Ook deze keer heeft de dode, een louche autohandelaar deze keer, een juweel rond zijn nek én een witte iris in zijn samengevouwen handen. Liese merkt dat er een race tegen de tijd is ontstaan als ze wil vermijden dat er nog meer doden vallen. En dan blijkt dat er een link is met de verdwijning van een twaalfjarig meisje en haar naam was Iris!

Het is geen geheim dat ik een grote fan ben van Toni Coppers. Intussen heb ik dus al een aantal van zijn recenter werk ook gelezen (de Alex Berger reeks waarvan dit jaar deel vier, Roofdier, verscheen) en heb ik al gemerkt dat hij sinds dit boek oorspronkelijk in 2011 verscheen hard is gegroeid in zijn schrijverstalent. Maar in dit boek bewijst hij alvast wel dat hij sterk is in het opbouwen van een verhaal en intussen ook niet schuwt van het verder uitwerken van zijn personages en hun persoonlijk leven. De relatie die tussen Liese en Simon op het randje van breken staat is iets wat in de toekomst van de reeks zeker nog verder zal uitgewerkt worden, dat weet ik intussen al. Simons alcoholisme steekt hier in dit boek ook al meer de kop op en Liese die als workaholic haar persoonlijk leven opzij zet zal ook wel nog een rol spelen.

Ik kijk alvast weer uit naar het volgende deel in de reeks 'Stil Bloed'!