Toxiciteit

http://looneybooks79.blog/2025/04/18/ludwig/

Jana Antonissen schreef een intens boek over toxische relaties tussen mensen op zowel persoonlijk als professioneel vlak in een modern artistiek Berlijn dat zijn donkerste kant laat zien, aan de hand van Ludwig. Hij is de leider van een kunstexperiment NG (Neue Gesellschaft) waarbij hij mensen, die allemaal op de één of andere manier een trauma hebben dat hun leven overheerst, samenbrengt. Mira (die zelf een trauma heeft na het verlies van iemand dicht bij haar) helpt hem daarbij, niet goed beseffend in welk wespennest ze zich werkt. Ook zij moet de grenzen tussen het aanvaardbare aftasten. Het project is een manier om samen te leven in een zelfstandige en zelfbedruipende gemeenschap waarbij Ludwig als een soort sekteleider deze mensen benadert;

Hierdoor ontstaat een geweldig toxische sfeer tussen de leden van deze gemeenschap en moet Mira hier ook grensoverschrijdend gedrag toepassen, via (seksuele) experimenten. De vraag hierbij die gesteld moet worden is: 'Hoe ver kan je gaan en waar trek je een grens?'

Dit boek voelt als een weerspiegeling van een me-too beweging binnen de kunstwereld die recent ook naar voren is gekomen waarbij een aantal kunstenaars zich hebben vergrepen aan vrouwen of door een toxische werksfeer te creeëren heel wat mensen ongemakkelijk deden voelen in hun job. (Ik noem hierbij geen namen maar wie de actualiteit de laatste jaren volgde weet over wie het gaat)

Het boek gaat over een geweldig schuldgevoel dat je alleen doet achterblijven en dat relaties doet verzieken. Als een snijdend mes (ook op de cover van dit boek zien we die messen in de naam Ludwig) snijden de antagonisten van dit verhaal (ook al denken ze dat ze goed doen) doorheen dit verhaal en doorheen de leden van het gezelschap!

Dit boek voelde voor mij aan als een sektarische versie van 'The Lord of the Flies' maar dan met Berlijn op de achtergrond als een matte painting. Een Berlijn met een hoek af!