Lezersrecensie
Een extreem jaaroverzicht
Marec is al een tijdje aan het werk als cartoonist voor kranten en elk jaar rond de feestdagen verschijnt er een jaaroverzicht van de beste cartoons die hij dat jaar heeft gepubliceerd, tegelijkertijd worden we ook herinnerd aan wat er dat jaar op vlak van berichtgeving allemaal is gebeurd. In deze editie van 2024 kijkt hij dan ook terug op de politiek en de wereld en wat er allemaal gaande was.
Maar alles begint met een bezoek aan een kerkhof in Châlons-en-Champagne, waar Marec het graf bezocht van collega-cartoonist Cabu, die tijdens een aanslag op het Franse blad Charlie Hebdo het leven liet, op 7 januari 2015 (bijna tien jaar geleden). Aan Cabu vertelt hij dan ook wat er het voorbije jaar allemaal is gepasseerd aan politieke en wereldwijde ontwikkelingen.
Met een scherpe tong, met een inzicht dat balanceert tussen pessimistisch wereldbeeld en de depressieve waarheid en met een creatief potlood dat deze ontwikkeling op papier zet vertelt Marec hoe het verkiezingen waren in België, hoe Gaza door Israël werd aangevallen (terwijl iedereen die kritiek durft uiten op deze genocide als antisemiet wordt bestempeld), hoe een Amerikaanse president zijn geheugen kwijtraakt terwijl er op een ex-president (intussen ‘president elect’ opnieuw) een aanslag wordt gepleegd en hoe het land nog meer verdeeld is geraakt dan ooit tevoren. Klimaatontkenning terwijl de wereld verdrinkt of in de fik staat is ook zo’n ding. Op datzelfde moment staat de wereld in brand in Gaza maar ook nog altijd in Oekraïne maar er zijn natuurlijk belangrijkere zaken zoals zattemansklap, Vivaldi, een getelevisioneerde dragqueen show, het openen van de mond van een Nederlandse kandidaat bij Eurovisiesong, de opkomst van A.I. en de toepassingen bij zowel The Beatles als bij CD&V en natuurlijk strubbelingen onderling bij politieke partijen.
Met de gebruikelijke en gekende humor van Marec zien we de ontwikkelingen in de wereld door zijn ogen en uit zijn pen. Niemand zal me ongelijk geven als ik zeg dat Marec, samen met andere cartoonisten zoals Kim Duchateau en Lectrr op deze manier de ogen openen, dankzij humor en hun heerlijke cartoons. Wat mij betreft mag het zelfs nog een graadje ‘eerlijker’, want kritiek kan niet genoeg gegeven worden om de ogen van de mensen te openen.
Je vraagt je af of Cabu zich nu heeft omgedraaid in zijn graf of met een gniffel Marec heeft toegelachen?
Maar alles begint met een bezoek aan een kerkhof in Châlons-en-Champagne, waar Marec het graf bezocht van collega-cartoonist Cabu, die tijdens een aanslag op het Franse blad Charlie Hebdo het leven liet, op 7 januari 2015 (bijna tien jaar geleden). Aan Cabu vertelt hij dan ook wat er het voorbije jaar allemaal is gepasseerd aan politieke en wereldwijde ontwikkelingen.
Met een scherpe tong, met een inzicht dat balanceert tussen pessimistisch wereldbeeld en de depressieve waarheid en met een creatief potlood dat deze ontwikkeling op papier zet vertelt Marec hoe het verkiezingen waren in België, hoe Gaza door Israël werd aangevallen (terwijl iedereen die kritiek durft uiten op deze genocide als antisemiet wordt bestempeld), hoe een Amerikaanse president zijn geheugen kwijtraakt terwijl er op een ex-president (intussen ‘president elect’ opnieuw) een aanslag wordt gepleegd en hoe het land nog meer verdeeld is geraakt dan ooit tevoren. Klimaatontkenning terwijl de wereld verdrinkt of in de fik staat is ook zo’n ding. Op datzelfde moment staat de wereld in brand in Gaza maar ook nog altijd in Oekraïne maar er zijn natuurlijk belangrijkere zaken zoals zattemansklap, Vivaldi, een getelevisioneerde dragqueen show, het openen van de mond van een Nederlandse kandidaat bij Eurovisiesong, de opkomst van A.I. en de toepassingen bij zowel The Beatles als bij CD&V en natuurlijk strubbelingen onderling bij politieke partijen.
Met de gebruikelijke en gekende humor van Marec zien we de ontwikkelingen in de wereld door zijn ogen en uit zijn pen. Niemand zal me ongelijk geven als ik zeg dat Marec, samen met andere cartoonisten zoals Kim Duchateau en Lectrr op deze manier de ogen openen, dankzij humor en hun heerlijke cartoons. Wat mij betreft mag het zelfs nog een graadje ‘eerlijker’, want kritiek kan niet genoeg gegeven worden om de ogen van de mensen te openen.
Je vraagt je af of Cabu zich nu heeft omgedraaid in zijn graf of met een gniffel Marec heeft toegelachen?
1
Reageer op deze recensie