De jongen in de sneeuw op zoek naar Houdini

https://looneybooks79.blog/2024/06/29/morris-de-jongen-die-de-hond-vond/comment-page-1/#comments

Je bent nooit te oud om je te jong te voelen. Vanuit dit principe heb ik besloten om een verloren stukje jeugd van mezelf op mijn huidige leeftijd te beleven door een aantal young adult boeken én jeugdliteratuur te beginnen lezen, kwestie van de magie van jongeren ook eens te mogen beleven. Ik ben pas vanaf mijn twaalfde beginnen boeken lezen en heb nooit het genot ervaren van jeugdliteratuur te mogen ontdekken, behalve dan stripverhalen (die op zich ook al een goede manier zijn om kinderen met lezen in contact te brengen!)

En wie beter dan Bart Moeyaert, die intussen al veertig jaar aan de slag is als auteur, kan mij deze magie bijbrengen dankzij zijn prachtig werk zoals dit: Morris, de jongen die de hond vond!

Morris woont bij zijn oma, onderaan de berg, door de verdrietige dingen die zijn gebeurd. Oma's hond: mormel, monster, lastpak maar beter gekend onder de naam Houdini (genoemd naar een ontsnappingskunstenaar) durft al eens de berg oplopen en dan wordt Morris erop uit gestuurd om hem te zoeken en terug te brengen. Dat over de berg heel wat verhalen de ronde doen, schrikken Morris niet af. Hij heeft een missie.

Maar Morris wordt verrast door een grote sneeuwbui én ontmoet er een andere jongen, lid van een 'bende'. De stoere kerel is echter niet zo stoer als de sneeuwstorm losbarst. Zij schuilen dan ook onder de doornstruiken, die Morris 'de Egels' noemt. En Houdini maakt enkel maar zijn naam waar: ontsnappen doet ie als de beste!

Op een hartverwarmende maar ook ontroerende manier weet Bart zijn lezers vast te grijpen in dit vrieskoude avontuur waarbij namen belang hebben én sneeuw een grote rol spelen, waarin een jongen met wanten en een mutsje aan een wereld trotseert en waarin de tekeningen van Sebastiaan Van Doninck het geheel afwerken met een pracht die je doet ontroeren, hartkloppingen bezorgd én je sowieso doet verlangen naar de volgende keer dat je dit boek ter hand mag en kan nemen om nog maar eens in de bergen te mogen verdwalen, ploeterend door de dikke pak sneeuw!

Bart Moeyaert heeft mijn hart veroverd! Niet alleen door zijn literatuur maar ook sinds ik de tv-reportage zag op VRT Één, de Vier Seizoenen van Bart Moeyaert, waarin hij niet enkel dingen zei die ik zo herkenbaar vond maar ook gewoon zelf elke dag ervaar... Wanneer de rust je overvalt en je geëmotioneerd geraakt van kleine dingen, wanneer je weg van andere mensen tot rust kan komen... En na het lezen van 'Een ander Leven' ben ik grote fan en in een 'Bart Moeyaert shopping spree' terecht gekomen... Intussen Morris en Broere toegevoegd aan de collectie... Maar daar zal het volgens mij niet bij stoppen... Dank Bart, dank voor dit hartverwarmende momentje van rust!