Lezersrecensie
Rauwe vaderliefde
http://looneybooks79.blog/2025/03/29/prins-albert/
Rauwe vaderliefde
Dit boek kwam op mijn pad dankzij enkele literatuur minnende vrienden op het fenomeen dat 'Bookstagram' is. Quasi iedereen waarvan ik een recensie las was laaiend enthousiast of op zijn minst onder de indruk van het boek en de inhoud ervan. En ik geef toe, het boek intrigeerde me... zonder zelfs iets van de korte inhoud te weten en puur gebaseerd op de titel en die foto op de cover wist ik dat ik dit boek zou en moest lezen. Toen ik van Uitgeverij Epo de kans kreeg een recensie-exemplaar te lezen en de auteur me daarin steunde, was ik enorm opgewonden om het te lezen! En geen moment spijt heb ik ervan want dit boek is één van de favorieten al geworden van dit jaar! Het beste kan ik dit omschrijven als een liefdeskindje tussen Dimitri Verhulst (doet met momenten hard denken aan 'De Helaasheid der Dingen' - begrijp me niet verkeerd, het is geen kopie!) en Édouard Louis (wiens boeken ook vaak over zijn eigen ervaringen met zijn familie en een alcoholische vader gaan).
"Heb je ooit een gitaar horen schreeuwen?"
En daarmee heb ik al één van de thema's in dit boek aangesneden. Want dit boek is een biografie van een vader die zichzelf verliest in een drank, sigaretten en geweld gevuld leven. In de schaduw van een man wiens leven in het teken staat van die drievuldigheid groeien Alexander en zijn zoon op. Vader (wat heel hard opvalt in dit boek is dat Alexander afstand neemt en zichzelf en de relatie tussen zijn familieleden vanuit een hoogte bekijkt door geen namen te noemen maar hen bij hun familiale functie benoemt: Vader, Vaders Zus, Vaders Dochter...) is motard, dakwerker, baat een café uit, is eigenaar van een bullterriër... Het café verklaart de titel ook van dit boek (en nee het is geen verwijzing naar die ene bepaalde piercing) want het café dat hij uitbaatte, met een vlag van Club Brugge aan de deur hangen en een poster van James Dean binnen, heeft de naam Prins Albert!
Het boek doet je afvragen wat opgroeien in een omgeving zoals die van Alexanders vader met je doet als kind. Ben je geneigd dezelfde fouten te maken? Is verslaving erfelijk? En wat met een kort lontje hebben? Ben je gedoemd om, als je opgroeit met een gewelddadige vader, uit te groeien tot je eigen voorouder? Alexander doet je hierover nadenken en stilstaan door dit snoeiharde, rauwe maar ook doodeerlijke verhaal dat ik op een dag uitlas, zo goed vond ik dit! Alexander Deprez schuwt noch zijn vaders fouten noch die van zichzelf hierin.
In het boek is nog een element, een nevenpersonage, dat heel belangrijk is in zowel het leven van Vader als Alexander zelf, de muziek! Dit boek bevat enkele song lyrics van al vaak even harde en rauwe songs, die heel goed het boek symboliseren!
En dan wil ik kort ook nog even praten over de vormgeving van het boek dat er toe bijdraagt dat het een boek is dat heel snel leest want door het kleine formaat (iets wat je niet zo vaak tegenkomt in de Nederlandstalige literatuur) ligt het makkelijk in de hand. Dus als je al twijfelde om dit boek te lezen, dan heb je nu geen reden meer. Bij mij riep dit boek ook herinneringen op aan mijn eigen jeugd waar alcohol een grote rol speelde. Maar in tegenstelling tot de vader van Alexander is die van mij er wél onderdoor gegaan. En soms komt ook bij mij de vraag: 'Ben ik gedoemd om zijn fouten te herhalen?', maar dan weet ik dat ik meer op mijn hoede ben.
Nogmaals dank aan Uitgeverij Epo én aan Alexander Deprez om deze kleine (letterlijk en figuurlijk) blogger te vertrouwen met dit prachtige kunstwerkje!
Rauwe vaderliefde
Dit boek kwam op mijn pad dankzij enkele literatuur minnende vrienden op het fenomeen dat 'Bookstagram' is. Quasi iedereen waarvan ik een recensie las was laaiend enthousiast of op zijn minst onder de indruk van het boek en de inhoud ervan. En ik geef toe, het boek intrigeerde me... zonder zelfs iets van de korte inhoud te weten en puur gebaseerd op de titel en die foto op de cover wist ik dat ik dit boek zou en moest lezen. Toen ik van Uitgeverij Epo de kans kreeg een recensie-exemplaar te lezen en de auteur me daarin steunde, was ik enorm opgewonden om het te lezen! En geen moment spijt heb ik ervan want dit boek is één van de favorieten al geworden van dit jaar! Het beste kan ik dit omschrijven als een liefdeskindje tussen Dimitri Verhulst (doet met momenten hard denken aan 'De Helaasheid der Dingen' - begrijp me niet verkeerd, het is geen kopie!) en Édouard Louis (wiens boeken ook vaak over zijn eigen ervaringen met zijn familie en een alcoholische vader gaan).
"Heb je ooit een gitaar horen schreeuwen?"
En daarmee heb ik al één van de thema's in dit boek aangesneden. Want dit boek is een biografie van een vader die zichzelf verliest in een drank, sigaretten en geweld gevuld leven. In de schaduw van een man wiens leven in het teken staat van die drievuldigheid groeien Alexander en zijn zoon op. Vader (wat heel hard opvalt in dit boek is dat Alexander afstand neemt en zichzelf en de relatie tussen zijn familieleden vanuit een hoogte bekijkt door geen namen te noemen maar hen bij hun familiale functie benoemt: Vader, Vaders Zus, Vaders Dochter...) is motard, dakwerker, baat een café uit, is eigenaar van een bullterriër... Het café verklaart de titel ook van dit boek (en nee het is geen verwijzing naar die ene bepaalde piercing) want het café dat hij uitbaatte, met een vlag van Club Brugge aan de deur hangen en een poster van James Dean binnen, heeft de naam Prins Albert!
Het boek doet je afvragen wat opgroeien in een omgeving zoals die van Alexanders vader met je doet als kind. Ben je geneigd dezelfde fouten te maken? Is verslaving erfelijk? En wat met een kort lontje hebben? Ben je gedoemd om, als je opgroeit met een gewelddadige vader, uit te groeien tot je eigen voorouder? Alexander doet je hierover nadenken en stilstaan door dit snoeiharde, rauwe maar ook doodeerlijke verhaal dat ik op een dag uitlas, zo goed vond ik dit! Alexander Deprez schuwt noch zijn vaders fouten noch die van zichzelf hierin.
In het boek is nog een element, een nevenpersonage, dat heel belangrijk is in zowel het leven van Vader als Alexander zelf, de muziek! Dit boek bevat enkele song lyrics van al vaak even harde en rauwe songs, die heel goed het boek symboliseren!
En dan wil ik kort ook nog even praten over de vormgeving van het boek dat er toe bijdraagt dat het een boek is dat heel snel leest want door het kleine formaat (iets wat je niet zo vaak tegenkomt in de Nederlandstalige literatuur) ligt het makkelijk in de hand. Dus als je al twijfelde om dit boek te lezen, dan heb je nu geen reden meer. Bij mij riep dit boek ook herinneringen op aan mijn eigen jeugd waar alcohol een grote rol speelde. Maar in tegenstelling tot de vader van Alexander is die van mij er wél onderdoor gegaan. En soms komt ook bij mij de vraag: 'Ben ik gedoemd om zijn fouten te herhalen?', maar dan weet ik dat ik meer op mijn hoede ben.
Nogmaals dank aan Uitgeverij Epo én aan Alexander Deprez om deze kleine (letterlijk en figuurlijk) blogger te vertrouwen met dit prachtige kunstwerkje!
2
Reageer op deze recensie
