Revolutie in Rio

Ik hou wel eens van een biografie, maar meestal is dat van iemand die ik ken of waardoor ik gefascineerd ben. Dus is het vaak een verrassing om eens een biografie te kunnen lezen van iemand waar ik nog nooit heb van gehoord. Blijkt dat er nog schrijvers zijn uit ons land waar ik geen notie van had dat die bestonden. Shame on me, als boekenblogger. Maar dan is het goed dat er mensen zijn zoals Peter Daerden die deze auteurs een stem geven en dan ook een uitgebreide biografie schenken!

Één van die auteurs is dus Conrad Detrez die meer was dan schrijver alleen. En daarvoor heeft Peter Daerden dan ook dit boek 'Revolutie in Rio: tussen God en guerrilla, samba en saudade' geschreven!

Conrad Detrez is geboren in België in 1937, op een grensgebied tussen Vlaanderen en Wallonië. Dit alleen al zorgt voor een crisis in zijn identiteit want is hij Vlaming of is hij Waal? Als slagerszoon merkt hij algauw dat hij zich niet in het dorp op zijn plaats voelt en hij voelt dan ook een geestelijke roeping. Daarom gaat hij naar Sint-Truiden naar het seminarie om priester te worden. Maar daar kan hij zich niet echt aarden en verhuist naar het Leuvense seminarie waar hij al sneller zijn draai schijnt te vinden. Vanuit Leuven beslist hij naar Brazilië te trekken, op missie. Maar de jonge Detrez ontdekt in Brazilië een wereld die niet strookt met zijn overtuiging en hij laat zich dan ook verleiden. Hij laat zijn geloof vallen en gaat voor de carnavalistische en open geest van het land. Hij stort zich in liefdesavonturen én in een revolutiestrijd. Op dat moment heerst er wereldwijd een grote strijd tussen rechts en links (en zoals we allemaal weten herhaalt de geschiedenis zich) en met de opkomst van het communisme ontstaan er, in Brazilië en vele andere Zuid-Amerikaanse landen, revoluties. Cuba is een groot voorbeeld met Castro en Guevara (die toch niet die begeesterde revolutionair lijkt te zijn die iedereen zo via zijn posters aanbidden)!

Detrez keert vaak terug naar Brazilië tot hij zelf slachtoffer wordt van zijn revolutionaire gedachten en persona non grata wordt in het land. Intussen schrijft hij zijn biografie neer in een aantal boeken waar hij niet het verhoopte succes mee behaalt. Daarvoor woont hij een tijd in Parijs, waar hij over de strijd in Algerije op de hoogte wordt gehouden en ook daar probeert mee te strijden. Maar uiteindelijk zal hij telkens terug in Parijs terechtkomen. Zijn liefde voor Brazilië zal altijd blijven bestaan (een heimwee en nostalgisch gevoel dat in het Portugees saudade wordt genoemd) en de pijn om er niet naar terug te kunnen keren zal telkens opnieuw pijn doen.

Het is pas als hij met 'Dor Gras' (L'Herbe à brûler) succes haalt dat zijn carrière als schrijver van start gaat. Hij won ook een prestigieuze literaire prijs (Le prix Renaudot) met dit boek! Het werd vertaald in het Engels, Portugees en Nederlands. De ster van Detrez lijkt te schijnen. Maar toch hangt er altijd een sluier over de man heen want hij heeft een onverzadigbaar verlangen naar de liefde. Enkele mannen lieten al een grote indruk na in zijn leven maar de tijd was er niet naar om openlijk homo te zijn en je te kunnen vestigen in een relatie. Wat dan ook telkens uitliep op een fiasco en vaak trouwde de ex-partner dan ook met een vrouw.

Detrez zelf stortte zich op een bepaald moment in zijn leven in heel wat seksuele avonturen, net op het moment dat vanuit de Verenigde Staten een nieuwe ziekte zich vooral onder homomannen verspreidde, HIV en Aids. Het is dan ook aan deze ziekte dat Detrez zelf in 1985 zal bezwijken.

Van katholiek naar hedonist, van brave jongen tot revolutionair, van carnavalist tot guerillero... Deze man heeft vele levens geleid en het is dan ook maar meer dan normaal dat we dankzij Peter Daerden deze man leerden kennen. Misschien moeten de boeken van Detrez nu ook de kans krijgen opnieuw gelezen te worden en heruitgegeven worden (Standaard uitgeverij en Tzara, misschien wel iets voor jullie?)

Daerden schrijft boeiend, trekt je mee in het leven van deze (voor mij alvast) onbekende Belg, die meer levens leidde dan de gemiddelde mens. Van Brazilië, langs Portugal naar Algerije en dan toch in Parijs... Niet slecht voor een Limburger die noch Waal noch Vlaming (of net allebei) was!

Van dezelfde auteur ben ik nu 'De Laatste Buenida, in de voetsporen van Gabriel García Márquez' aan het lezen. Benieuwd wat daarover te vertellen valt!

Wat me ook opviel is bepaalde gelijkenissen met Conrad Detrez en het personage uit 'Mooie Jo' van Kristien De Wolf (maar dan zonder het Zuidamerikaanse verhaal en geen revolutionaire gedachten).