Over staarten allerhande

Het hoofdpersonage in dit boek, vermoedelijk is dit de auteur zelf, begint en eindigt zijn boek met de vraag aan 'Literatuur Vlaanderen' om zijn project te financieren. Hij heeft namelijk een idee voor een boek over zichzelf en over het groeien van een staart en de lijdensweg om deze te laten weghalen. Een boek vol zelfreflectie, zelfrelativering maar ook zelfkritiek!

Tijdens het lezen van dit boek heb ik me aantal keer de vraag gesteld, waar gaat dit nu eigenlijk over? Over een zoektocht naar de liefde? Ok, kan ik ergens wel snappen maar dan bestaat er toch wel een grote kans dat de auteur heel vaak over zijn eigen mannelijk lid praat maar vooral nog vaker over dat van een ander. (nog nooit las ik zoveel termen die dat lid benoemen, trouwens!) Het boek is ook heel meta en doet je nadenken of de man geobsedeerd al dan niet gepassioneerd is over lullen en pikken (hij noemt zijn eigen lid 'pikhors'). Op een bepaald moment tijdens het lezen zat ik te denken: 'Praat ie nou niet heel vaak over pieten?', komt de auteur zelf met de opmerking dat ie dat misschien net iets te vaak doet. Toegegeven, van mij zou je waarschijnlijk verwachten: 'dat vindt hij niet erg, so no worries', maar trop... is echt wel teveel!

Het boek zelf is onderverdeeld in twee hoofdstukken: Pupil en Staart. Staart verwijst dan ook naar de ingegroeide haren boven het staartenbeen van de auteur die een naar buiten groeiende staart lijken te worden. Dus moet dit operatief weggehaald worden en dan start een lijdensweg van jaren waarin het hoofdpersonage (ik hoop van harte dat Reintje Reuse aka Bastiaan Vandendriessche dit niet echt heeft meegemaakt, zo ja... ocharme!) van de ene doktersafspraak tot de andere verpleegramp terechtkomt! (ook hier stelde ik me de vraag of die staart ook niet ergens terug een verwijzing was voor een penis? Of is het groeien van een staart een soort verlangen naar het dierlijke, naar terug oermens worden? Of is het gewoon maar een relaas over ingegroeide haren en de nodige perikelen daarrond? Kan het zo simpel zijn? Sowieso verschuift de aandacht van voren naar achteren in het tweede deel van het boek)

Ik ben danig in de war na het lezen van dit boek: in de war over het ware verhaal dat wordt verteld (hierna poog ik het enigszins te plaatsen maar ik denk niet dat ik daar echt zal in slagen), over het hoofdpersonage en zijn geliefde(n), over de betekenis van de staart en het vele verwijzen naar bepaalde onderdelen van het mannelijk lichaam (ook hier zal ik nog over uitweiden, al zal het niet al te diepgaand zijn). Ik ben in de war na het lezen van ‘Staart’. De reden dat ik het uitlas is omdat ik het beloofde aan de auteur er mijn volle aandacht aan te besteden. Die belofte ben ik nagekomen. Nu moet ik overgaan tot het schrijven van een eerlijke review, eentje waarvan ik verwacht dat de auteur zelf hoogstwaarschijnlijk niet zo heel tevreden mee zal zijn. Laat me ook hierbij zeggen: dit is een heel persoonlijke mening en dat betekent niet dat iemand anders niet meer plezier zal, kan en vooral mag beleven!

Na het lezen hiervan, ik las het uit omdat ik de vraag kreeg vorig jaar in de zomer van de auteur zelf om zijn debuut te lezen en te beoordelen/recenseren, stel ik me ook de vraag of Bastiaan niet iets te hard probeert om een literair werk te schrijven en dat het verhaal daardoor inboet. Want hoeveel kan je vertellen over pikhorsen en staarten?

Nog een laatste bedenking die ik wil maken is of de auteur hier een half filosofisch vraagstuk zowel een half psychologisch relaas schreef waarbij zijn fascinatie voor staarten (elke soort) een obsessie geworden zijn. Freud zou alvast een gigantische kluif hebben aan de man en zijn boek!

De cover van dit boek is helemaal zwart, tekstloos en werkt als een soort spiegel die je jezelf voorhoudt.

Bastiaan Vandendriessche is theatermaker, muzikant, dichter, manusje-van-alles en probeert het nu ook met zijn debuut Staart in de literaire wereld te maken.​

Voor mij was het boek geen voltreffer maar als je benieuwd bent wat iemand over staarten allerhande wil en kan vertellen, hou je zeker niet in om dit boek te lezen!​