De gelaagdheid der dingen

‘De gelaagdheid der dingen’! Een boek dat zoveel levens omvat, zoveel verhalen en zoveel (pijnlijke) herinneringen kan niet anders omschreven worden als een literair hoogstandje!

Anna Kuyken vertelt het verhaal over hoe ze op tweeëntwintigjarige leeftijd een groep van vier leeftijdsgenoten een schrijverscursus geeft, dit in de zomer van 1996 in Brussel, en hoe er tussen de groep en haar een hechte vriendschap ontstaat. Vooral met Emily klikt het heel goed. Via de verhalen die de jongeren elkaar vertellen, grotendeels autobiografisch, leren ze elkaar goed kennen. Eén van de andere studenten, Bruce, blijkt nog het meest gesloten te zijn maar geleidelijk aan bloeit hij meer en meer open, zeker als hij en Emily (de twee Amerikanen uit de groep) elkaar vinden en samen een relatie beginnen. Maar de zomercursus eindigt en elk gaat zijn eigen weg, het contact verwatert en algauw blijft van de intense vriendschap niet veel meer over. Wel blijkt Bruce degene te zijn, die met het boek over zijn vader, die een bestseller te pakken heeft. Maar de beroemdheid staat hem niks aan en hij gaat als een kluizenaar in een kasteel ergens in Frankrijk wonen. Tussen Emily en hem lukt het ook niet zo goed meer en hun dochtertje, Billie, krijgt hij ook nog te weinig te zien. Aan Anna vraagt hij op een bepaald moment om zijn biografie te schrijven, nadat ze zelf al een bescheiden succes als schrijfster heeft behaald met een boek over haar moeder. Het eindigt in een drama in 2007, Bruce wordt dood teruggevonden in de vijver van het kasteel. Zo geraakt Anna ongewild betrokken bij de doos van Bruce.

In 2018 geeft Anna opnieuw een schrijverscursus en tussen de studenten zit een bekend gezicht, weliswaar zoveel jaar ouder, namelijk Billie, de dochter van Bruce en Emily. Zij eist van Anna dan ook meer informatie over haar vader en diens dood. Ook Dan Carter, een journalist van The Independent, probeert te achterhalen of het verhaal van de politie omtrent Bruce’ zelfmoord wel klopt. Anna moet er alles aan doen om het verhaal achter de dood van haar vriend geheim te houden.

Door middel van Anna’s verhaal schetst Kathy Mathys een enorm gelaagd verhaal dat gaat over familie, vriendschappen, liefde en intense pijnen, vooral mentale pijnen. We worden meegenomen in een wereld van schrijvers, biografen, die vaak worstelen met hun eigen verleden, daardoor de wereld vaak moeilijk aankunnen en niet altijd een ankerpunt vinden om zich aan vast te hechten. Combineer dit met een negatief zelfbeeld, een depressieve ingesteldheid en egocentrisme van de mensen rondom zich, dan weet je dat geheimen een deel worden van het leven. Terwijl het hoofdpersonage Anna worstelt met haar eigen verleden; de vroege dood van haar moeder, het stilzwijgen van haar vader en diens opsluiten in zijn tv-kamer, de vervagende herinneringen aan haar moeder en diens tekentalent, moet zij ook nog eens een geheim bewaren dat nu wel eens zou kunnen uitkomen. Is het aangeraden te zwijgen of moet ze toch de waarheid onthullen?

Als een kleurrijk zeewier dat in het zeewater dwarrelt (als je het boek leest begrijp je de referentie), doet ook Kathy haar uiterste best dit verhaal zo vlot en vloeiend en vol beeldspraak mogelijk te houden waardoor je geen moment denkt om het boek opzij te leggen, dit ten koste vaak van enkele slaapuurtjes (het meer dan waard!).

Hoewel het boek een mysterie bevat is het boek vooral een verhaal over vriendschappen en over familie en de kracht of het ontbreken van die kracht om deze te onderhouden. Het leven laat zich niet leiden, het gaat zijn eigen weg!