Uitstelgedrag

Net zoals Geoff Dyer zelf in dit boek meermaals laat blijken, heb ik soms wel eens last van procrastinatie ofwel uitstelgedrag. Net zo met het lezen van dit boek. Dit stond al even in mijn boekenkast eer ik het uiteindelijk toch vastnam en het uitlas. Bij deze is dit al gebeurd maar ik moet helemaal eerlijk zijn... het boek kon met niet echt boeien. Het begin was heel grappig en aangenaam om lezen maar toen verloor de auteur zichzelf in een monoloog waarin hij allerlei zaken door elkaar leek te halen en ik de draad van het verhaal (voor zover er al eentje was) kwijt was. Misschien is uitstelgedrag niet altijd een slechte zaak?

Dit boek, Uit pure woede, moet een studie vormen van de auteur over D.H. Lawrence, schrijver van onder andere 'Lady Chatterly's Lover', die leefde van 1885 tot en met 1930. Ik las zelf nog niks van Lawrence, hoewel Lady Chatterly's Lover al lang op mijn to-read lijst staat. Om deze studie te kunnen schrijven reist Dyer in de voetsporen van Lawrence. Vanuit zijn woning in Parijs vertrekt hij naar Rome, waar zijn geliefde woont, en samen met haar doet hij allerlei reizen die hen naar plekken brengt waar D.H. Lawrence ooit gewoond of geweest is. Van Sicilië tot San Francisco, van Mexico tot Groot-Brittanië... de wereld rond dus. Tegelijkertijd is Dyer bezig met het schrijven van een ander boek maar net als met zijn studie over Lawrence wordt hij afgeleid en lijdt hij aan uitstelgedrag.

Zoals ik reeds zei begon het boek heel grappig en wordt je helemaal in het chaotische hoofd van Dyer meegesleurd dat alle kanten op gaat. Op dat moment denk je echt dat hij niks in dit boek over D.H. Lawrence zal schrijven behalve hier en daar een verwijzing naar de auteur. Ook de eerste reizen en verblijven die hij doet met zijn vriendin leiden tot niks. Het idee van de rust op te zoeken om van daaruit zijn boek over Dyer en zijn nieuwe roman te schrijven draaien helemaal op niets uit. Maar dan verglijdt Dyer in een soort van fugue waarbij hij toch ineens het leven van Lawrence probeert samen te vatten in enkele tientallen pagina.'s en op hetzelfde moment zijn eigen leven en reizen samen te vatten. Het doet allemaal wat verwarrend aan en ik was de context bijna helemaal kwijt naar het einde toe.

Niettegenstaande was ik wel verrast van de (met momenten zwarte) humor die de auteur toepaste. Ook zijn relatie met de in Rome wonende vriendin, Laura, speelt een grote rol in dit boek en zorgt geregeld voor de nodige humor maar ook speelsheid in dit verhaal. Maar dit kon het allemaal net niet genoeg redden voor mij.