Lezersrecensie
De Wereld volgens Viktor
http://looneybooks79.blog/2025/01/26/wij-zijn-de-optimisten/
Viktor Sagal is forensisch fotograaf, wat betekent dat hij de foto's neemt van de doden bijvoorbeeld bij een misdaad. Aan het einde van het vorige millenium wordt hij geconfronteerd met enkele gruwelijke moorden. Op elke moordplek is een filosofische zin achtergelaten. Als ook zijn vader, de filosoof Paul Sagal, op dat moment verdwijnt raakt Viktor de pedalen kwijt.
Viktor ontdekt teksten die zijn vader schreef over filosofen en ontdekt op die manier een link met de moorden. Daardoor raakt hij verstrikt in een ingewikkelde zaak die hem verder van de rails doet afgaan.
De breuk met zijn vriendin Lise doet hem zeker ook geen goed en de ontmoeting met een vrouw in een rolstoel die ooit zijn vader gekend leek te hebben, doet hem denken aan zijn vaders wens om euthanasie te plegen. Terwijl Viktor op zoek gaat naar zijn vader, er nog een paar lijken vallen, en hij dieper in een filosofische put valt ontwart hij langzaam de ware toedracht en wie er achteraan zit.
Ik ga eerst en vooral beginnen te zeggen dat ik mijn excuses moet aanbieden aan de fans van dit boek. Maar ik ben tijdens het lezen van 'Wij zijn de optimisten' nooit echt helemaal in het verhaal verdiept geraakt en heb nooit een echte klik gevoeld met het verhaal. Voor mij voelde het aan als een aaneenrijging van Viktors neerwaartse spiraal in de diepste krochten van zijn ziel waardoor het hoofdverhaal rond de verdwijning van zijn vader en de moorden volledig wegdeemsterde. Het gevolg daarvan is dan ook dat ik eigenlijk nog steeds niet echt mee ben met het waarom en het hoe, gelukkig wel het wie...
Echt memorabel zal dit boek voor mij dus niet zijn. Ik merkte al snel genoeg bij het lezen dat de klik er niet echt was maar ik heb het toch uitgelezen. Deels omdat ik niet graag noch snel een boek opgeef maar ook omdat we samen met de boekenclub Twist and Tale de schrijver ontmoeten. Ik hoop op dat moment enige duidelijkheid te kunnen doen scheppen in mijn hoofd omtrent het boek.
Het positieve is wel dat het snel en vlot leest, dat er wel een vaart in zit in het verhaal. Wat misschien voor mij ook een zeker struikelpunt kan zijn geweest is het filosofische element in het verhaal, aangezien ikzelf geen grote liefde voor filosofie heb of me er in elk geval nooit genoeg in heb verdiept.
Jammer maar het kan niet altijd klikken, vrees ik.
Viktor Sagal is forensisch fotograaf, wat betekent dat hij de foto's neemt van de doden bijvoorbeeld bij een misdaad. Aan het einde van het vorige millenium wordt hij geconfronteerd met enkele gruwelijke moorden. Op elke moordplek is een filosofische zin achtergelaten. Als ook zijn vader, de filosoof Paul Sagal, op dat moment verdwijnt raakt Viktor de pedalen kwijt.
Viktor ontdekt teksten die zijn vader schreef over filosofen en ontdekt op die manier een link met de moorden. Daardoor raakt hij verstrikt in een ingewikkelde zaak die hem verder van de rails doet afgaan.
De breuk met zijn vriendin Lise doet hem zeker ook geen goed en de ontmoeting met een vrouw in een rolstoel die ooit zijn vader gekend leek te hebben, doet hem denken aan zijn vaders wens om euthanasie te plegen. Terwijl Viktor op zoek gaat naar zijn vader, er nog een paar lijken vallen, en hij dieper in een filosofische put valt ontwart hij langzaam de ware toedracht en wie er achteraan zit.
Ik ga eerst en vooral beginnen te zeggen dat ik mijn excuses moet aanbieden aan de fans van dit boek. Maar ik ben tijdens het lezen van 'Wij zijn de optimisten' nooit echt helemaal in het verhaal verdiept geraakt en heb nooit een echte klik gevoeld met het verhaal. Voor mij voelde het aan als een aaneenrijging van Viktors neerwaartse spiraal in de diepste krochten van zijn ziel waardoor het hoofdverhaal rond de verdwijning van zijn vader en de moorden volledig wegdeemsterde. Het gevolg daarvan is dan ook dat ik eigenlijk nog steeds niet echt mee ben met het waarom en het hoe, gelukkig wel het wie...
Echt memorabel zal dit boek voor mij dus niet zijn. Ik merkte al snel genoeg bij het lezen dat de klik er niet echt was maar ik heb het toch uitgelezen. Deels omdat ik niet graag noch snel een boek opgeef maar ook omdat we samen met de boekenclub Twist and Tale de schrijver ontmoeten. Ik hoop op dat moment enige duidelijkheid te kunnen doen scheppen in mijn hoofd omtrent het boek.
Het positieve is wel dat het snel en vlot leest, dat er wel een vaart in zit in het verhaal. Wat misschien voor mij ook een zeker struikelpunt kan zijn geweest is het filosofische element in het verhaal, aangezien ikzelf geen grote liefde voor filosofie heb of me er in elk geval nooit genoeg in heb verdiept.
Jammer maar het kan niet altijd klikken, vrees ik.
1
Reageer op deze recensie
