Lezersrecensie
Een beklemmend verhaal
De onderzoeksrechter en hoofdinspecteur zitten met hun handen in het haar. Een paar dagen eerder is tijdens een routinecontrole het lichaam van de 19-jarige Hannah in de kofferbak van Alex Haentjes gevonden, maar deze Haentjes zwijgt in alle talen. Hij beweert dat hij niets van dat lijk weet, maar in de tussentijd zijn er in zijn appartement genoeg forensische bewijzen gevonden om aan te kunnen tonen dat hij wel degelijk iets met deze moord te maken heeft. En nu heeft deze Haentjes besloten dat hij zijn verhaal alleen aan een biograaf wil vertellen. Het is onconventioneel om hier op in te gaan, maar een andere keuze hebben ze eigenlijk niet. Ze zullen zijn wens wel in moeten willigen…
---Het levensverhaal van Haentjes---
Haentjes wil zijn levensverhaal enkel en alleen aan Bernard Depaepe kwijt, het is niet bedoeling dat er tijdens die interviews ook rechercheurs in de ruimte aanwezig zijn. Die rechercheurs staan alleen wel te popelen om zoveel mogelijk informatie uit deze man te trekken, want het heeft er alle schijn van dat Haentjes achter een flinke stapel dossiers met onopgeloste vermissingen van jonge vrouwen zit.
Toch wil Haentjes alleen onthullingen aan Depaepe kwijt, een voormalig journalist die een paar eerdere succesvolle biografieën heeft geschreven. Depaepe heeft echter al jaren niets meer geschreven en het is zowel voor de recherche als voor hemzelf een raadsel waarom juist Depaepe het levensverhaal van Haentjes op moet schrijven. Toch wordt het doorgezet, want het is de hoogste tijd dat er broodnodige antwoorden komen.
Depaepe gaat aarzelend aan de slag en is verbaasd als er in eerste instantie alleen een chronologisch overzicht van alle grote en kleinere feitjes over de minderjarige Alex uit de doeken worden gedaan. Maar dan draait Haentjes het roer om en komt hij uiteindelijk met een waarheid die sommigen niet hadden willen weten.
---Zowel schokkend als ontluisterend---
“’Mag ik vragen waarom u mij koos om uw levensverhaal te schrijven?’
‘Daar heb ik zo mijn redenen voor.’ Alex probeerde achterover te leunen, maar werd gehinderd door de aan tafel vastgemaakte boeien. Hij dempte zijn stem: ‘Ik heb al uw boeken, columns en andere werken gelezen, ik vond ze…’ Alex zocht naar het juiste woord. ‘Interessant.’ Hij boorde zijn blik in de ogen van Bernard. ‘U bent een gedreven en geduldig mens en misschien, of net daarom, lijken u en ik meer op elkaar dan u denkt.’”
Naarmate het verhaal van Alex vordert en de dagen vol met interviews verstrijken, wordt langzaam maar zeker duidelijk waarom Haentjes met alle geweld juist Bernard Depapepe als biograaf wilde hebben en die reden is zowel schokkend als ontluisterend.
---Een beklemmend verhaal---
Zoals wel vaker als ik een boek van een Vlaamse schrijver in handen heb, moet ik eerst even aan de schrijfstijl wennen. Dat was hier niet anders, het Vlaams komt op mij altijd wat stijf en houterig over. Toch werd ik in een mum van tijd in dit beklemmende verhaal gezogen, dat zich vooral tussen twee mannen in een kale gevangeniscel afspeelt.
Er ontvouwen zich twee boeiende personages die flink aan elkaar gewaagd zijn en uiteindelijk blijkt dat de rollen op een hele andere manier zijn verdeeld dan in eerste instantie werd gedacht. Het resultaat is een spannende psychologische thriller die onmogelijk is weg te leggen.
De biograaf is het derde boek van Darline Degheldere en met dit verhaal laat ze zien dat ze een ongekend talent heeft om lezers aan de pagina’s gekluisterd te houden. Dit is absoluut een naam om te onthouden!
Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/
---Het levensverhaal van Haentjes---
Haentjes wil zijn levensverhaal enkel en alleen aan Bernard Depaepe kwijt, het is niet bedoeling dat er tijdens die interviews ook rechercheurs in de ruimte aanwezig zijn. Die rechercheurs staan alleen wel te popelen om zoveel mogelijk informatie uit deze man te trekken, want het heeft er alle schijn van dat Haentjes achter een flinke stapel dossiers met onopgeloste vermissingen van jonge vrouwen zit.
Toch wil Haentjes alleen onthullingen aan Depaepe kwijt, een voormalig journalist die een paar eerdere succesvolle biografieën heeft geschreven. Depaepe heeft echter al jaren niets meer geschreven en het is zowel voor de recherche als voor hemzelf een raadsel waarom juist Depaepe het levensverhaal van Haentjes op moet schrijven. Toch wordt het doorgezet, want het is de hoogste tijd dat er broodnodige antwoorden komen.
Depaepe gaat aarzelend aan de slag en is verbaasd als er in eerste instantie alleen een chronologisch overzicht van alle grote en kleinere feitjes over de minderjarige Alex uit de doeken worden gedaan. Maar dan draait Haentjes het roer om en komt hij uiteindelijk met een waarheid die sommigen niet hadden willen weten.
---Zowel schokkend als ontluisterend---
“’Mag ik vragen waarom u mij koos om uw levensverhaal te schrijven?’
‘Daar heb ik zo mijn redenen voor.’ Alex probeerde achterover te leunen, maar werd gehinderd door de aan tafel vastgemaakte boeien. Hij dempte zijn stem: ‘Ik heb al uw boeken, columns en andere werken gelezen, ik vond ze…’ Alex zocht naar het juiste woord. ‘Interessant.’ Hij boorde zijn blik in de ogen van Bernard. ‘U bent een gedreven en geduldig mens en misschien, of net daarom, lijken u en ik meer op elkaar dan u denkt.’”
Naarmate het verhaal van Alex vordert en de dagen vol met interviews verstrijken, wordt langzaam maar zeker duidelijk waarom Haentjes met alle geweld juist Bernard Depapepe als biograaf wilde hebben en die reden is zowel schokkend als ontluisterend.
---Een beklemmend verhaal---
Zoals wel vaker als ik een boek van een Vlaamse schrijver in handen heb, moet ik eerst even aan de schrijfstijl wennen. Dat was hier niet anders, het Vlaams komt op mij altijd wat stijf en houterig over. Toch werd ik in een mum van tijd in dit beklemmende verhaal gezogen, dat zich vooral tussen twee mannen in een kale gevangeniscel afspeelt.
Er ontvouwen zich twee boeiende personages die flink aan elkaar gewaagd zijn en uiteindelijk blijkt dat de rollen op een hele andere manier zijn verdeeld dan in eerste instantie werd gedacht. Het resultaat is een spannende psychologische thriller die onmogelijk is weg te leggen.
De biograaf is het derde boek van Darline Degheldere en met dit verhaal laat ze zien dat ze een ongekend talent heeft om lezers aan de pagina’s gekluisterd te houden. Dit is absoluut een naam om te onthouden!
Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/
1
Reageer op deze recensie