Verslavend goed

De zeventienjarige Paige moet wel even een wenkbrauw optrekken als ze samen met haar vader en moeder een Engelse uitwisselingsstudent van het vliegveld ophaalt. Deze Tanya lijkt namelijk sprekend op haar zus Annabel die amper een jaar eerder overleed. Wilde haar moeder Natalie soms een vervanger voor Annabel in huis halen? Het heeft er alle schijn van. Binnen een mum van tijd heeft Tanya zich als volwaardig lid van het gezin in hun huis en leven geïnstalleerd en zijn Paige en haar jongere broertje Will ervan overtuigd dat er het een en ander helemaal niet klopt aan deze bijzonder aanwezige logé.

---Nieuw leven in huis---
Moeder Natalie is dolblij met de komst van Tanya. De dood van haar oudste dochter heeft een enorm gat in haar leven achtergelaten en ze hoopt dat die leegte met deze vriendelijke uitwisselingsstudente enigszins gevuld kan worden. In haar ogen is de mooie, pittige Tanya dringend noodzakelijk om wat nieuw leven in hun huis te blazen. En om ervoor te zorgen dat ze wat minder bij haar verleden vol trauma’s en geheimen stilstaat.

Ze vindt het ontzettend jammer dat Paige het niet met Tanya kan vinden, maar eigenlijk is dat ook niet heel onverwacht. Paige is een heel ander type, een beetje een rebels brutaaltje dat haar eigen leven leidt. Bovendien houdt Paige niet van uitgebreid winkelen, urenlang kletsen en samen koken, Tanya wel. Net zoals Annabel daar vroeger van hield. Tanya vindt het zelfs leuk om haar met haar liefdadigheidswerk te helpen.

Natuurlijk ziet Natalie ook wel dat er wat rare kantjes aan Tanya zitten, maar daar staat ze niet bij stil. Niemand is perfect. Dat was Annabel ook niet.

---Het meest irritante aan dit hele gebeuren---
Paige vindt het moeilijk te verkroppen dat Tanya in de kamer van haar overleden zus slaapt, haar kleding draagt, haar spullen gebruikt en hun gezamenlijke badkamer dagelijks tot een zwijnenstal omtovert. Ze had haar leven prima op orde met school, haar vriendje Lance en haar beeldhouwkunst en nu zit ze opeens met dat rare mens opgescheept waar haar moeder de hele dag omheen draait. Bovendien is ze er zeker van dat die Tanya niet de waarheid over haar achtergrond vertelt. Behalve haar broertje Will is er alleen niemand die daar ook zo over denkt. Iedereen vindt haar geweldig en dat is nog wel het meest irritante aan dit hele gebeuren.

“Van de ene op de andere dag was ze het populairste meisje in mijn klas geworden. Alle meisjes wilde haar zijn. Alle jongens wilden haar hebben. Ze waren vol ontzag over haar soepele, langbenige, zorgeloze schoonheid, waren dol op haar stijl en vleiden haar met haar Engelse accent.
Op academisch vlak was ze niet zo’n helder licht. Ze had moeite met haar schoolwerk en wist vreemd genoeg bar weinig van de klassieke Britse auteurs. Toen ik vroeg of ze van George Elliot hield, zei ze dat hij een van haar favoriete Britse zangers was en begon ze te zingen: ‘Wake Me Up Before You Go-Go’. Ja, Tanya was geknipt voor Stanford.”

---Verslavend goed---
Ik heb dit boek in een weekend verslonden. Niet omdat ik niets te doen had, maar omdat ik het gewoon onmogelijk weg kon leggen. Het verhaal dat afwisselend vanuit de perspectieven van Paige en Natalie wordt verteld is namelijk vanaf de eerste bladzijde verslavend. De schrijfstijl is luchtig, hier en daar aangevuld met een vleugje humor en geeft alle ruimte voor drama, afgunst en heel veel beloftes voor interessante geheimen.

Als lezer moet je gewoon weten of Paige zich dingen inbeeldt omdat ze jaloers op de beeldschone Tanya is, of dat ze gelijk heeft en dat Tanya een bedriegster met kwade bedoelingen is. En dan is er ook nog Natalie, die overduidelijk duistere geheimen met zich meedraagt. Maar wat zijn die geheimen dan?

Ik had nog nooit eerder van Nelle Lamarr gehoord, maar één ding is zeker: als ze nog wat schrijft, ben ik er als de kippen bij!

Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/